Dziedzictwo

2

Przez resztę dnia Naruto zastanawiał się kim jest ten mężczyzna. I czemu na płaszczu miał cherb Uchihów?!
Gdy w końcu wybiła dwudziesta druga blondyn wyruszył na spotkanie z nieznajomym. Przez całą drogę zastanawiał się co zastanie na miejscu.
~A jeśli to jakiś żart? Jeśli tak na prawdę nikogo tam nie będzie?~

Chłopak potrząsnął głową, by odpędzić napływ czarnych myśli. Do Doliny Końca dotarł na styk. Zatrzymał się na kamiennej głowie pierwszego Hokage, Hashiramy Senju. Dopiero po chwili dostrzegł niewyraźny zarys ludzkiej postaci. Wyostrzył wzrok i rozpoznał sylwetkę nieznajomego z pola treningowego. Mężczyzna stał na posągu Madary Uchihy. Jednego z założycieli Konohy.

-Witaj Naruto! - Zawołał mężczyzna.
-Co chciał mi pan powiedzieć? - Spytał blondyn. Nieznajomy zaśmiał się donośnie.
-Konkretny jak matka!
Na wzmiankę o swojej mamie chłopak zesztywniał. Wbił wzrok w nieznajomego.
-Znał pan ich?! Moich rodziców?
Mężczyzna przez jakiś czas milczał, jakby zastanawiał się czy skłamać czy nie.
-W liście napisał pan że ich znał. - Zawołał poddenerwowany blondyn.
-Taak, znałem ich. Byli wyjątkowymi shinobi. Bardzo silni! A ty tą siłe odziedziczyłeś!
-Niby jaką siłe?!?! - Zawołał Naruto. - Jestem najgorszy z mojego rocznika!
-Bo łatwe rzeczy ci nie podlegają! W ciągu półgodziny opanowałeś jedną z technik z rodzaju Katon! I nie zapominaj że jest to technika klanu Uchiha!
-Skoro jesteśmy przy Uchiha! Czemu ma pan ich cherb na płaszczu? - Spytał ciekawy odpowiedzi chłopiec.
-Ponieważ jestem Uchiha!!! - Zawołał mężczyzna. Naruto zszokowany nie wiedział co powiedzieć.
-Jak to możliwe??? Przecież klan Uchiha jest na wymarciu!! Ostatnim żyjącym członkiem jest Sasuke!!!
-Cóż za okrutne słowa! Na "wymarciu"! - Zaśmiał się powtarzając słowa blondyna.
-Co pana tak śmieszy? - Zawołał zdziwiony Naruto.
-Uchiha nie wymarli!!! Sasuke nie jest ostatnim z nas!
-A niby skąd pan to może wiedzieć, co?!?!
-Bo nazywam się Madara Uchiha, a ty. - Wskazał palcem na Naruto. -Jesteś moim synem!!!