CHAPTER 10
Dumating sila sa opisinan ng kanyang papa mga alas siyete na ng gabi. Ang limang palapag na gusaling kinaroroonan ng trading company na pag-aari ng familya nila ay lease to own. Ilang taon na lamang at mapapasakanila na iyon. “hija halika na umakyat na tayo” tawag sa kanya ng kanyang mama. Tahimik sila ng sumakay sila sa elevator. Hiling nalng nya na hindi mag away ang mga ito sa harap niya.
“Pauline?” gulat na gulat ang kanyang papa ng makita ito pag bukas nya ng pinto. “hija kailan ka pa dumating?” niyakap siya ng papa nya.
“I just got here” sabi niya. At pasimpleing iginala ang paningin, looking for signs kung may kasama ito roon. “bakit hindi ko alam na darating ka?” tsaka niya niya sinulyapan ang kanyang asawa. “does she have something to do with this?” tanong ng kanyang papa sa kanyan
“surprised?” nakakalokong sabi ng kanyang mama. “hindi ka makapaniwalang umuwi ang anak mo? Akala mo bay wala akong kakampi.” “don’t start another nonsense argument with me lyn”
“oh no, please stop it!!” agad na saway sa magulang. “MA, PA kararating ko lang ito ba isasalubong ninyo sa akin, ang pagaaway ninyo, hindi masosolve ito kung panay init ng ulo ang inuuna ninyo.” “nagtatanong lang namn ako hija bakit di sinabi sa akin ng mama mo”
“PA it’s not important anymore, ang importante ligtas akong nakauwi dito sa pilipinas.”
“sorry anak, kumain na ba kayo?”
“okay kukunin ko lang anag jacket ko,” nakita niya ang mama nya nasa harap ng lamesa ng kanyang papa, kung ano ano ang tinitignan nito, “lyn hindi mo makikita ang hinahanap mo, because it doesn’t exist.” “hinid mo na kayang bilugin ang ulo ko.” “mama please don’t start now..” “im sorry darling…. “ok tatahimik nalng muna ako…”
“thanks ma…”
“kamusta si Benjamin? Bakit hindi mo siya isinama pauwi ng pilipinas? Naaalagaan ba siya ng mabuti roon.” Tanong ng kanyang papa “kailan mo balak ipagtapat sa mga Sandoval ang tungkol sa kanya?”
“Benjamin is fine, papa. Naalagaan siya roon ng mabuti, kagaya pa rin ng dati, wala akong balak ipaalam sa knila ang tungkol kay Benjamin.”
“hija I think it’s about time na malaman ni---? “papa, I don’t wanna talk about it please, walang makapagpapabago ng pasya ko..benjamin is mine and mine alone.” Nakita niyang magkatinginan ang mga magulang niya. Napakunot-noo siya nang matigilan ang mga ito.
“what now” nagtataka tanong nito naparang may tao sa likuran niya.
“this is pleasant surpise, tita lyn and tito carlo!” anang pamilyar na boses mula sa likuran niya “napaunat siya, hindi siya maaring magkamali kay benedict ang boses nay un…
“Hello, hijo” masiglang bati ng kanyang papa, at ang kanyang mama ay ngumiti lang. “who’s the lady in black?” inosenting tanong nito na siya ang pinatutungkulan niya.
“don’t you recognize her hijo?” tanong ng kanyang mama. “don’t tell me..? nang lumait ito sa harap niya ay wala na ang ngiti sa mga labi nito. “pau?!” “hello benedict, long time no see.” Tipid ang ngiting ipinagkaloob nya rito. Katulad pa rin ng dati ang epekto sa kanya ng presensya nito. Hindi pa rin siya mapalagay sa malakad na kabog ng dibdib niya. And oh, she hated it.!
“why don’t you join us hijo? Are you alone?” tanong ng papa niya, “opo” anito hindi inaalis sa kanya ang tingin. “kailan ka pa duamting?” tanong nito sa kanya “kadarating lang ni Pauline hijo” ang mama na nya ang sumagot. “it was an unexpected visit. Ni hindi ipinaalam sa akin ng mama niya na darating siya.. I was really surprised.”
“Pauline is full of surprises.” Ani benedict. Itinuon ni Pauline ang konsentrasyon sa pagkain at nilantakan ang pata tim na alam ng papa niya na isa sa kanyang mga paborito. “I see you have your appetite back. Kaya pala hindi ka na payat katulad noong una kang bumalik dito sa pilipinas” ani benedict.
Hindi na malaman ni Pauline kung paano ito titignan ng mabuti…naaalala nya ang anak nya sa mukha ni benedict ngayun. Kung kaya ko lang ipagtapat sayo ang lahat benedict… pero di ko kaya, marmai na akong napagdaan at hindi ko kayang mawala sa akin ang anak ko.”
LAST CHAPTER FOR TONIGHT.....HAHAHAHA
PLEASE VOTE
COMMENT YOUR REACTION AND BE FAN...SALAMAT
