Chapter 8.
Hindi bumuti ang kalagayan ni Nadine mula nang umagang iyon, pero hindi nila ito napilit na magpadala sa hospital. Sinabi nitong mapapadali lang ang buhay nito sa ospital kaya hinayaan na lang nila roon. Alam na rin nila na wala nang magagawa ang mga doctor kundi lagyan lang ito ng mga aparato at bigyan ng pampakalma.
“hindi ko alam kung paano koi to sasabihin, dahil hindi ako doctor…pero mahina na ang vital signs nya.” Sabi ng nurse. “tumawag ako sa family doctor nio at ang advice nya sa akin ay mabuti pagn tawagan na ninyo ang parents nyo para sabihin ito.
“kung masama na pala ang lagay ni ate bakit pa nila pinayagan bumiyahe..anong klasing doctor yan…di ba sya nagiisip” galit ng sabi ni Pau.. “ang di ko kasi maintindihan bakit pa kayo nag plano ng ganito kung alam natin makakasama ito kay ate” galit na sabi ni pau “STOP IT PAULINE.!!! Di ka nakakatulong…” balik nya kay Pauline…. Sumabat ulit ang nurse.. “hindi natin hawak ang buhay ng kapatid mo, miss pauline. May taning na ang buhay niya. Ibig sabihin puwede siyang kunin sa atin ng diyos anytime…
“THAT’S BULL****!” bulalas ni benedict.. tsaka sinuntok ang ding ding ng bahay….
“benedict stop it..walang magagawa yang magpagaganyan mo..i’ll call my parents….” Tsaka lumabas ito.
Kinakabahan siya ayaw nyang biglain ang parents nya sa saabihin nito…
“hello anak, kamusta na siya?” tanong ng kanyang ina. “is she all right”
“ sa ngayun po ay natutulog siya.” “Pauline anak bakit di nalng kayo bumalik dito sa manila, para ma asikaso ng magaling na doctor..” “Ma, she’s to weak to travel now. Hindi na advisable pa sa kanya na magbiyahe. Kayo nalng ng papa ang pumunta rito and please hurry up…” pagmamabilis nya sa kanyang parents..
“oh gosh….nadine” “MA, don’t panic please, calm down..just come here as soon as possible...”
Pagkababa nya ng telephone pumasok ulit siya sa kwarto ng kapatid pero pag pasok nito nakita nya doon si Benedict, di na nya tinuloy ang pag pasok ayaw nyang makastorbo sa dalawa..
Gabi na ng dumating ang mama at papa nya, kasama rin nila ang parents ni Benedict. Pagkababa ng mama nya ng sasakyan tumakbo agad ito sa kuwarto kung nasaan ang kaptid nya. Tahamik lang siyang nanonood habang nakakumpol ang lahat sa tabi ng higaan ng dalaga. Bawat isa ay nagpapahayag ng pagmamahal,at pangungulila sakaling lisanin na nito ang mundo.
Hindi na nya kayang pinapanood ang mga kaanak kaya lumabas muna siya apra magpahangin. Kalahating oras na siya roon nang marinig niya ang pag sigaw ng mama nya.
“Nadine, no! please darling lumaban ka..huwag! please, huwag mo kaming iiwanan anak, mahal na mahal ka ni mama” pumasok bigla si Pauline pero alam nyang wala na ang ate nya…
“IM GOING to marry her” bulalas ni Benedict.. napatingin si Pauline sa binate parkarinig sa sinabi nito, biglang sinaksak ang puso nito.
“I don’t care kung patay siya or buhay pero papakasalan ko siya.” “benedict anak…” “im going to marry her, ma. Gusto kung matupad ang pangarap naming ni Nadine sa isa’t isa..
“okay okay if that’s what you want hindi ka naming pipigilan..” sabi ng mama nya.
“oh god, are you serious about that ben..gaano ako kasama para pasakitan mo ako ng ganito, nahihirapan na ako ben.” Sa isip ay bulalas ni Pauline. Patay na ang kapatid niya ay papakasalan pa rin ito ni benedict. Ganoon bat alga nito kamahal si Nadine.
“magpapahangin lang po ako sa labas” tsaka lumabas at dumiretso sa balkonahe. Pagtalikod palang niya kanina ay naguunahan nang pumatak ang kanyang mga luha. Nadine is dead. Inisip na rin niya, at umasa na rin siya na kapag wala na ito ay magkakaroon na siya ng pag asang mamahalin siya ni benedict. Kahit pa sabihin ni benedict na wala na syang mapapala pa sa pagmamahal nito sa kanya. Pero papakasalan nito ang isang patay?. Hindi na niya alam kung ano ang dapat niyang isipin…mas mabuti na sigurong itigil ko na itong kahibangan ko sa kanya…
PLEASE COMMENT
BE FAN
VOTE
AND LIKE
