Moje Ciało Należy Do Gwałciciela

5

Obudziłam się, czując na sobie coś ciężkiego. Powoli otworzyłam oczy i zobaczyłam leżącą na mnie rękę mężczyzny, przez którego zostałam zgwałcona. Momentalnie z moich oczu poleciało kilka łez.
Nie będę płakać - pomyślałam - nie przez niego. To na prawdę nie jest warte moich łez.
Przetarłam oczy wierzchem dłoni i wstałam, powoli zdejmując z siebie jego rękę. Weszłam do toalety i załatwiłam swoje potrzeby.
Wróciłam do pokoju i postanowiłam zobaczyć czy drugie drzwi są otwarte.
Nacisnęłam powoli klamkę, a drzwi ustąpiły.
-A ty gdzieś się wybierasz?
-Tak. Znaczy n-nie. Przepraszam panie.
-Jeśli tu wrócisz i grzecznie się położysz to kara cię ominie. Więc jak?
Nie miałam pojęcia, co może mnie spotkać, a nie chciałam powtórki z wczoraj, więc podeszłam i położyłam się obok oprawcy.
-Jeżeli jeszcze raz będziesz próbowała uciec, nie będę tak łaskawy, zapomnisz czym jest dobra ręką pana i przestanę być taki miły. Rozumiemy się?
-Tak - i tak gdy tylko nadaży się okazja ucieknę. Chociaż spróbuję. Jeżeli się nie uda to będzie ze mną źle, ale jeśli nie spróbuję, będę czuła się jeszcze gorzej. Nie będę tu z nim. Jest jakimś bipolarnym dupkiem. Raz jest dla mnie miły, a zaraz potem jego nastawenie zmienia się. Moje rozmyślania przerwało ciche pochrapywanie i ciężar na brzuchu. Uznałam, że to zignoruje i sama spróbuje zasnąć.

Liczyłam jednorożce, myślałam o przyjemnościach, starałam się, aby mój oddech dorównał jego, jednak nawet to nic nie dawało.
Po dłuższym czasie obudził się. Nie wiem, ile minęło od mojego powrotu do łóżka. Wtulony we mnie z rozczochranymi włosami wyglądał nawet słodko, jednak gdy przypomniałam sobie wczorajszy wieczór, ledwo powstrzymałam odruch wymiotny.
-Idź się ubierz i idziemy na śniadanie. Ubrania masz na pralce.

Poszłam do toalety i spojrzałam na to, co się na niej znajduje. Zwykle czarne leginsy i szara koszulka z napisem. Nie jest najgorzej. Obok leżała koronkowa bielizna. Wskoczyłam pod prysznic i szybko się opłukałam pod gorącą wodą. Cudowne uczucie. Mam wrażenie, że wszystkie wspomnienia uciekają z moich myśli, by potem wrócić ze zdwojoną siłą. Po wzięciu prysznica szybko się wytarłam, ubrałam i wyszłam. Pomyślałam, że postaram się go nie denerwować, bo szybko może zmienić swoje podejście do mnie. Przeszłam przez próg i zobaczyłam go leżącego na łóżku i wpatrzonego w telefon. Gdy mnie usłyszał, odwrócił wzrok od telefonu, wstał i podszedł do drzwi, które służą do wyjścia z pokoju. Przeszliśmy i skierowaliśmy się w stronę jadalni. Na stoliku stały dwa talerze z naleśnikami oraz nutella i syrop klonowy. Skąd one się tu wzięły? Może zrobił je, gdy brałam kąpiel. Jedząc posiłek, myślałam jak najlepiej byłoby uciec.

Może jak będę sama w domu, wyjdę przez okno na parterze.

Spojrzałam w stronę okien i nie zauważyłam żadnych zabezpieczeń. Na pewno będzie musiał gdzieś wyjść, więc wtedy ja wyjdę także, tyle że przez okno.
To może się udać..