Yalnızlığın Sesi #wattys2018

Bölüm 1

Öyledir hayat işte, koskocaman dünya da seni bir başına bırakıverir anlamazsın. Bende kocaman dünya da bir başıma kaldım. Ne annem oldu, ne babam. Ne ailemle başımı sokacağım sımsıcak bir evim. Benim hiç canım yandığında beni kolumdan tutup kaldıracak bir babam olmadı mesela. Hiç '' Eline sağlık canım annem.'' diyemedim ben. Hani dünya da herkes eşitti?

Değil, şu mutluluğun,hüznün,kederin,acının,sevincin yaşandığı dünya da kimse eşit değil. Eğer eşit olsaydı ben bu zamana kadar yalnızlığın sesini dinler miydim? Dinledim, 17 senedir de dinliyorum. Ne acı değil mi, evinize girdiğiniz de bir ''Merhaba'' diyecek kimseniz olmaması. Belki de kaderimmiş deyip geçmem gerekiyordur. Ama bakın ne de güzel söylemiş İbrahim Tenekeci, 

 ÖpücükIe uyanırsınız her sabah, uyandım ben ıpıssız bir tokatIa. (İbrahim Tenekeci )

BÖLÜM 1

Okuldan çıkıp çalıştığım kafeye doğru yürümeye başladım. Çalıştığım yerle okulun arası biraz uzaktı. Hava da çok soğuktu, ayaklarım çok üşümüştü. Adımlarımı hızlandırarak bir an önce kafeye varmak istedim. Adımlarımı hızlandırdığım sıra da yerde soğuktan titreyen bir köpek gördüm.

'' Kıyamam sana, gel bakalım buraya.'' Köpek yanıma gelip ceketime sürtünmeye başladı.

Aslında onu alıp eve götürebilirdim. Ama bugün iş günüydü. Onu da burada yalnızlığı ile baş başa bırakamazdım. Hemen kucağıma aldım ve yoluma devam ettim. Kafeden içeriye girip hemen Sevim ablayı buldum. Sevim abla da kafenin sahibi olur bu arada.

'' Sevim ablam, nasılsın?'' deyip hemen sarıldım. Sıcak, tatlı gülümsemesi ile bana,

''Işığım, iyiyim canım sen nasılsın?'' dedi.  Bende ona kocaman sıcak gülümsememi bahşederek, ''İyiyim bende teşekkür ederim.'' Bana tekrardan gülümseyerek,

''Nereden buldum bu tatlı şeyi Işık?'' Sevim abla da sevdiğine göre burada durmasına izin verirdi herhalde. ''Yolda gelirken gördüm Sevim ablacım. Bende onu alıp getirdim, eve giderken götüreceğim. İş çıkışına kadar burada dursa?'' Tatlı tatlı gülümsemeye devam ederek.

 '' Tabi ki kuzum, dursun küçücük kime zararı olacak.''

 Tekrardan Sevim ablaya kocaman sarıldım. Benim annem gibiydi o. Dertlerimi, sevinçlerimi onunla paylaşırdım hep.

'' Hadi Işık, işinin başına bakalım.'' Bende hemen ciddileşip. 

'' Hemen geçiyorum Sevim ablam.'' İçeriden önlüğümü giyip siparişleri götürmeye başladım. Kasa da duran Eceyi görünce hemen selam verip,

''Ece, dün okulda da  yoktun burada da bir şey yok değil mi? ''

Ece kafasını eğip, beklemeye başladı. Yanında gidip yüzünü elimle tuttuğunu ağladığını gördüm. Ece, benim en değerli arkadaşımdı. Dert ortağımdı, sırdaşımdı.

Ece söze girdi.'' Babam beni evde istemiyormuş Işık, sokakta kaldım. Ne yapacağım ben kimim kimsem yok sende biliyorsun.'' Yüreğim burkuldu. Bir baba kızını nasıl kapı dışarı edebilirdi? 

O bir kız çocuğu dışarıda tek başına ne yapar diye nasıl düşünmez? Ece'ye sarılarak '' Sokakta kalır mısın kızım sen? Ben varım ya, ben ne güne varım? Sen gel bende kal, beni biliyorsun ben yalnızım zaten. Belki yalnızlığıma ışık saçarsın.''