Jestem zbyt dobry na miłość...Kogo ja oszukuję?! ZAWIESZONE

Uczucia

20.12.2017 r.,Berlin

Feliksie Łukasiewicz!

Nie jestem pewien czy wszystko napiszę poprawnie. Dawno nie pisałem listu. Chciałem wysłać Ci maila ale...To byłoby...Dobra,nieważne. Zaczynając:

Proszę,doczytaj to do końca. Może Cię to zaboli,może rozśmieszy a może...

-Kurwa!-białowłosy mężczyzna zgniótł kartkę.-Czwarty raz męczę się z napisaniem czegoś sensownego i nie wychodzi!Ja,zajebisty ja już niżej i tak nie upadnę ale do cholery...Nie przesadzajmy!-obniżał ton i podnosił na przemian. Dziwne,nieskładne krzyki przerwało otworzenie się drzwi. Stanął w nich odrobinę wyższy mężczyzna. Miał blond włosy,niebieskie oczy,które patrzyły na drugiego z troską,irytacją i zdziwieniem.

-Bruder...Wszystko w porządku?-zapytał. Wściekłe spojrzenie czerwonych oczu zmieszało go nieco. Jego brat miał swoje dziwactwa ale...Ostatnio zachowywał się inaczej niż zwykle. Blondyn wiedział dlaczego. Powód od wieków ten sam-nieodwzajemniona miłość.

-Nic nie jest w porządku,Ludwig.-wysyczał tamten przez zaciśnięte zęby.-Nic.-jego twarz wyrażała furię i bezradność.

-Jak długo jeszcze zamierzasz się męczyć?-zapytał Ludwig oskarżycielsko-Kochasz Feliksa Łukasiewicza od dawna. Chciałeś mu o tym powiedzieć ale ...No właśnie?Co się takiego stało,że aż tak go nienawidzisz?!-wydarł się. Kiedy jednak zobaczył,że wargi drugiego drżą a jego oczy zaszkliły się przerwał szybko.- Bruder!Przepraszam!Nie rycz!Ej!-spanikował. Nie był dobry w pocieszaniu. Zawsze nawalał. Ale to w końcu jego brat. Musiał coś zrobić przynajmniej po to,żeby nie musieć dłużej słuchać jego zawodzenia. Podszedł do albinosa i nieumiejętnie objął go ramieniem. Niższy odwzajemnił gest. Uspokoił się i zachrypniętym głosem przerwał panującą pomiędzy nimi ciszę.

-Ja go kocham a nie nienawidzę...

-W tej chwili przeczysz sam sobie!

-Chcesz wiedzieć co się stało?Okej!

~Retrospekcja,rok 1385

-Gilbert!-blondyn o zielonych oczach rzucił się na szyje innemu,sporo wyższemu chłopcu.

-Feliks...-odpowiedział tamten uśmiechając się niepewnie.

-No co jest? Ja cię totalnie nie poznaję!Generalnie to muszę ci o czymś totalnie ważnym powiedzieć!-zaśmiał się blondyn.

-Ja tobie też,dlatego tutaj jestem.

-O!Jesteś jakiś zdenerwowany,Gilbo. Ale mów!-wykrzyknął radośnie ciągnąc przyjaciela w stronę dziedzińca.

-Wydaje ci się,pchło. Zagilbisty ja,zdenerwowany?-prychnął,udając rozbawienie.Oczywiście,że jestem zdenerwowany. Właśnie zamierzam wyznać mojemu przyjacielowi miłość. Czy to nie jest wystarczający powód do niepokoju?!-krzyczał w myślach czerwonooki.

-No jak wolisz. Generalnie to gadaj bo za chwilę to mnie totalnie ciekawość zeżre!-odwrócił się tak niespodziewanie,że białowłosy nie zdążył zareagować. Ich twarze dzieliły centymetry. Gilbert zarumienił się a blondyn lekko przechylił głowę.-To jak mówisz?-Prusak nie był w stanie jednak nic powiedzieć. Bliskość Feliksa speszyła go. Na szczęście tamten tego nie zauważył.

-Powiedz pierwszy...-jak urzeczony wpatrywał się w oczy przyjaciela. W myślach porównywał je do łąki. Zielonej,błyszczącej w promieniach słońca. Naraz jednak się otrząsnął. Właśnie dotarły do niego słowa rozmówcy.-Możesz powtórzyć?-jego głos stał się szorstki.