roommates

11 wat nu?

Reece P.O.V

"maar ik hoorde dat je met Caleb hebt van George." zeg ik. ze knikt en kijkt naar de grond. "ik meende niet wat ik zei tegen George, van dat hij geen vriend is." zegt ze een beetje verdrietig. "hij si niet boos op je." zeg ik haar terugstellend. "maar at hij zei over Caleb is wel waar. ik wil niet dat je het nu uitmaakt met hem maar dat je er even over na denkt." zeg ik en loop dan van haar weg.

Sam P.O.V

 Reece loopt van me weg en ik ben weer alleen. ik loop de andere kant op. gewon om even te lopen en na te denken. dan kom ik Caleb tegen hij kijkt me blij aan maar als hij mijn gezichtsuitdrukking ziet verdwijnt zijn glimlach. "hey wat is er meis?" vraagt hij. ik haal mijn schouders op. "ik weet het niet. George en Reece zeggen dat je een player bent." zeg ik hem. "en jij geloofd dat?" vraagt hij ik hoor iets  van boosheid in zijn stem die me bang maakt. "ik weet het niet meer." zeg ik. huilend leg ik mijn hoofd tegen zijn borst aan. hij slaat zijn armen om mij heen en geeft me een kusje in mijn haar. "omg!! Caleb jij vuile verrader!" hoor ik iemand van achter schreeuwen. ik draai me om en zie iemand uit mijn klas staan. ik kijk beide verbaasd aan. het meisje gaat tussen mij en Caleb staan en duwt me wat naar achter. "het spijt me maar hij ging blijkbaar tegelijk met ons." zegt ze, ik zie verdriet in haar ogen staan. ze draait zich om naar Caleb. "jij vuile rot zak. ik haat je ik haat je ik haat je." roept  ze  en rent  weg. ik kijk verbaasd naar Caleb. "je geloofde dat toch niet he." zegt hij. hij wilt een hand op mijn wang plaatsen maar k sla hem weg. "jij vuile leugenaar." zeg ik en loop weg ik ben niet in de stemming om te rennen. iemand pakt mijn arm vast. ik draai me om en zie Caleb.  "heb je niet door dat het uit is of zo?" roep ik hem. "denk eens aan mijn zusje als ze er  achter komt dat je het uit hebt gemaakt en ik daar heel  verdrietig om ben." zegt hij met een bozig gezicht. "jij vuile rot zak!" roep ik nog eens en ren dan echt weg. mijn kamer in langs George die me raar aan kijkt ik lig huilend met mijn hoofd in mijn kussen. ik hoor mijn kamer deur open gaan maar George blijft in de opening. ik draai me om en staar naar het plafon. "je had gelijk sorry." zeg ik. "het geeft niet." zegt hij. "en ik meende het echt niet je bent mijn beste vriend vooral omdat je mijn eerste vriend was hier." zeg ik terwijl ik recht op ga zitten. hij glimlacht lief. "het geeft echt niet. en morgen is er geen school." zegt hij. "gelukkig dan hoef ik die drol niet te zien." zeg  ik terwijl ik zuchtend naar achter val.