roommates

23 eerste ontmoeting

Sam P.O.V

"weet je echt mijn naam niet?" vraagt de jongen verbaasd. tranen staan in mijn ogen. "nee ik weet het niet."  zeg ik. "oké. uhm... ik breng je wel even naar de kamer." zegt hij. als we in de kamer aan komen ga ik op de bank zitten. de  jongen geeft me een glas water en komt dan naast me zitten. "herinner je niks oer mij of alleen mijn naam niet?"  vraagt hij. "ik herinner me alles prima het is gewoon als of ik in een andere wereld ben beland." zeg ik. "oké we starten maar een met mijn naam is Barclay." er komt een zachte grinnik uit mijn mond. "ondanks dat je denkt dat je in een andere wereld bent ben je wel precies zo als de Sam die ik ken." zegt Barclay. "blijkbaar is  mijn persoonlijkheid zo sterk dat het in elk paralleluniversum het zelfde is." zeg ik zuchtend.  de volgende dag volg ik maar gewoon de lessen. dan kom ik bij Engels. de docent is het zelfde als altijd. "hey Sam zou je me na de les ergens mee kunnen helpen?" vraagt hij. "ja tuurlijk." zeg ik. na de les blijf ik dus opnieuw bij hem hangen. "waar mee moest ik helpen?" vraag ik.  "nou er is een mevrouw, ik mag haar heel erg." begint hij. "mag je haar gewoon of i het meer?"   vraag ik. "meer, en ik dacht jij bent van het vrouwelijke geslacht misschien heb  je tips." zegt hij. "ja die heb ik. wees je zelf ze moet jou leuk vinden en niet e man die je speelt." zeg ik. "dus je hebt alleen  maar de  standaard tips." zegt hij met een wenkbrauw op getrokken.  "soms is standaard meer dan genoeg."  zeg ik. ik sta op en  loop naar mijn kamer. voor dat ik mijn kamer in loop bedenk ik me en loop de tuin van de school in. ik hoor iemand This town van Naill horan zingen.  ik volg het geluid en kom ergens in de tuin waar ik nog nooit ben geweest. ik zie George zitten, hij kijkt voor zich uit. dan merkt hi me op en stopt meteen met zingen. "stop niet het was prachtig."  zeg ik hem. ik ga naast hem in het gras zitten. "mijn naam is Sam." zeg ik. "dat weet ik." zegt hij. "oké..." komt er maar uit mijn mond. "en gister vond je het raar dat ik jou naam wist." zeg ik verbaasd. "je bent anders dan in de verhalen. zo weet ik jou naam. mijn beste vriend is wel eens in contact met jou." zegt hij. "en wie is jou beste vriend?" vraag ik. "Reece." zegt hij. ik knik en laat me dan naar achter vallen. "weet je, een paar dagen geleden was mijn leven heel anders toen kwam er een nieuwe docent en stond alles op zijn kop." zeg ik. "wat bedoel je daar mee?" vraagt hij. "het lijkt wel als of ik in een parallel  universum ben." zeg ik dan. "hoe ik me alles herinner  is dat jij Reece en Blake een band vormde ik met jou een kamer deelde en Reece mijn stiefbroer was. maar nu jij kent me niet eens persoonlijk Reece is een nurt en  Blake pest jullie." zeg ik dan. opeens  pakt George mijn hand vast terwijl hij zich ook naar achter laat vallen. hij kijkt me recht in mijn ogen aan.