roommates

22 de wereld op zijn kop

Sam P.O.V

ik loop mijn les in maar meneer Dallas houd me even tegen. "wat is er meneer?" vraag ik.  "gaat het wel goed met je?" vraagt hij. ik kijk hem verbaasd aan. "ja tuurlijk waarom die vraag?" vraag ik hem. 'gewoon je gedraagt je zou anders dan de meesten, het baard me een beetje zorgen." zegt hij. "ik ben altijd bijzonder geweest. ik kan me echt wel reden." zeg ik met een lachje en loop het lokaal in en ga dan zitten. Teresa kom naast me zitten en schrijft wat op. 'hij is best wel knap, jij geluksvogel.' staat er. ik kijk haar niet begrijpend aan. 'je bent close met hem. elk meisje hier op school weet het en ze vinden het niet leuk.' schrijft e op. 'ik ken hem pas een dag hij is gewoon aardig.  en trouwens ik heb George al.' reageer ik op haar.  ze kijkt me lachend aan met zo'n o ja blik. na de les vraagt meneer Dallas me weer wat langer te blijven. "wat is er?" vraag ik hem. "als je mentor moet ik weten hoe het met je gaat dus hoe gaat het?" vraagt hij. "moet  ik daar voor hier langer blijven?" vraag ik verbaasd. "nee ik wou iets anders vragen." zegt hij.  "oké wat is het?" "ik ben jou docent en jij mijn leerling maar ik zie het niet zo. ik wil jou kunnen zien als een vriendin.  niet als verkering maar gewoon een vriend en een vriendin die elkaar helpen." zegt hij. "uhm oké tuurlijk." zeg ik. dan sta ik op en loop verward naar mijn kamer toe. onder weg kom ik Reece tegen met een bril op. "uhm Reece waar van de bril?" vraag ik. "wat is dat voor een vraag Sam, je weet het  toch ik heb altijd al een bril opgehad. maar pardon ik moet naar de schaakclub we hebben weer een opkomst." zegt hij als een nurt er uit ziend als een nurt hobby's van een nurt. ik kijk hem na en zie dan Blake met nog wat jongens vuile dingen naar Reece roepen. "hey!" roep ik naar hun. snel loopt Reece verder terwijl de jongens naar mij toe komen lopen. "wat is er zusje." zegt hij. ik raak heel even verward maar zet me er dan weer boven op. "waarom doe je zo gemeen tegen Reece?" vraag ik. "wat heb jij opeens." zegt hij. "niks jij bent het die raar doet." zeg ik. dan loop ik weg naar mijn kamer. als ik binnen kom is alles anders in gericht. opeens staat er een jongen voor me. "hey Sam." zegt hij heel opgewekt. "uhm hey." zeg ik. "wat is er?" vraagt hij. "uhm niks maak je maar geen zorgen." zeg ik met een lachje. "oké als jij het zegt. o ja vergeten te zeggen ik kook vanavond als dank voor wat je gedaan hebt voor me." zegt hij. "oké." zeg ik. "uhm ik ga even naar buiten." zeg ik tegen de jongen en loop dan ook snel naar de school tuin. ik zie George zitten. "hey George." zeg ik tegen hem. tot nu ziet hij er normaal uit gelukkig.  "wie ben jij en hoe weet je mijn naam?" vraagt hij verlegen. ik kijk hem bang aan en schud mijn hoofd. "het spijt me dat ik je stoorde." zeg ik . ik ren weg, ik ren en ren geen idee waar heen. opeens bots ik tegen de jongen die ook al in mijn kamer was aan. "sorry." zeg ik. "het geeft niet." zegt hij. "maar wat is er? je kijkt nogal bang." vraagt hij. "ik weet het niet. het is gewoon. alles is anders niks is het zelfde om eerlijk te zijn  ik weet je naam niet eens." zeg ik.