House Full Of Surprises(The Unknown Curse)

"CHAPTER 7"

Chapter 7
*Kapre*

"Joshua Point of View"

"Isa lang naman akong kapreng isinusumpa" aniya, ano kapre? Ngayon lang ako nakakita ng ganitong halimaw, ang laki niya mahihirapan kami nito, may malaking yusi pa siya.

"What?"

"Bingi kaba o nag bingi-bingihan lang" sabi ng kapre. Ang lakas ng boses niya.

"A-amm, so-sorry, e-excuse as hehe" utal utal na sabi ni Vincent, agad kaming napaatras-atras dahil tumayo ito na parang may balak na siyang patayin kami.

"Huminahon ka lang Sir Ka-Kapre, hindi po kami naparito para mangulo sa inyo, please spare us kung-" naputol na ang sinabi ko nang agad itong nagsalita.

"Shot your fucking mouth haaaa" sigaw nito at agad na ngang siyang nakipag away samin, wala akong idea kung papaano ko siya papatayin or aamohin. Think Joshua Think.

"Raaar" agad niya kaming hinampas ng kanyang malaking kahoy. Nailagan naman namin ni Vincent iyon at nagkahiwalay kami ng deriksyon sa pag takbo.

"Please let me be your friends!" Sigaw ko dahil ako ang kanyang sinusundan, wala lang siyang imik at pinatuloy ang paghahampas sakin ng kahot pero naiilagan ko lahat yon.

"Friend?, are you kidding me, kayo magiging friend niyo ang isang nakakatakot na nilalang na katulad ko?, how pathetic you are?!" Sabi niya, takbo lang ako nang takbo, ano ba talaga ang gagawin ko.

"Wala naman samin kung ano ka, ang gusto lang namin ay ang ugali alam kung mabait ka, nakikita ko iyon kaya itigil muna natin ito" agad akong huminto sa pagtatakbo, diko akalain na mas nauna na pala siyang huminto. Alam kung may tinatago siyang mabuting asal. Agad akong lumapit rito.

"Sana maintindihan mo kami alam kung mahirap ang sitwasyon mo, pero maari ka namin tulungan, para mangumbalik ang iyong pagkatao na masaya ka" sabi ko nito, alam kung malungkot na siya ngayon, nag-iisa, bakit kaya na cu-curious tuloy ako.

Wala parin siyang imik at tumalikod ito at naglalakad pabalik. Agad ko itong pinahinto.

"Please magsalita ka naman, yes this is crazy but please sabihin mo ang lahat kung anong nangyari at ano ang gagawin namin para matulungan ka, wala namang mangyayaring masama sayo diba?" Hindi na ako natatakot sakanya, ang lungkot ng mga mata niya, hindi naman pala masama ang mga kapre.

"Wala kayong maiitulong saamin, dahil hindi din namin alam ang mismong paraan para mawala ang sumpa, iwan ko ba kung bakit, parati ko namang nabasa yon sa mga books na kapag may sumpa may paraan ding mawala pero impusible samin dahil hindi sinabi samin kung papaano mawala ito, nakakainis ang babaeng yon kasi" sabi niya sabay suntok sa lupa.

"Handa akong makinig, ikwento mo naman ang lahat"

"Mas mabuting umalis ka na dito sa harapan ko, indi mo alam kung paano ako magalit" aniya, na nakakuyom na, dapat niya akong pagkatiwalaan para malaman ko kung ano talaga ang nangyayari, bakit nagkaganito sila.

"No, i never leave you here alam kung ikaw lang ang nag-iisa"

"No, im not alone" what meron ba siyang kasama rito, sino??