House Full Of Surprises(The Unknown Curse)

"CHAPTER 15"

Chapter 15
*Stranger*

"Karleizl Point of View"

Bakit..... Hindi ako makapaniwalang wala na si Kevin, wala parin akong tigil sa pag-iyak dahil hindi ko talaga tanggap. Totoo bang patay na talaga si Kevin. Sana isang masamang bangungot lang 'to.

4

3

2

1

"Whaaaaaaaaa" sigaw ko nang dahil sa paghulog ko. Ako na pala ang haharap kay kamatayan. Wala akong laban at hindi ko kayang pumatay ng tao.

Agad na akong tumayo at naghanda sa aking sarili na kita ko ang isang anino, parang palapit yata siya sakin. Ang kapal kasi nang usok kaya hindi ko siya namukhaan, ang lakas ng tibok ng puso ko it can't be.

"Vincent???"

"Karleizl??" OMG talaga, kami? Magkakalaban, paano 'to hindi ko kayang manakit ng kapwa ko kaibigan. Lord bakit siya pa.

"No it can't be.... Diba hindi tayo magkakalaban?" Maiiyak kung tanong, pls say yes.

"Yes, but hindi ngayon Karleizl dahil may mananalo dapat saatin" aniya.

"O my ghad, kayong dalawa ang kalaban ko?" Tumingin ako kung sino yong nagsasalita, my kalaban pa pala kami i mean ako. Isang babaeng normal lamang siya.

"Si-sino ka-ka!?" Tanong ko rito.

"I'm Kimberly and please magtulongan tayo, tayong tatlo na ma-makaalis dito" aniya at alam kung natatakot na rin siya, wala kaming magagawa dapat na may mananalo at matatalo saamin at ako ang talo dito dahil wala akong kalaban laban sa kanila.

"Stop acting like that" agad na lumapit si Vincent kay Kimberly at hinawakan niya ito si leeg kaya nagulat ako.

"No-no gusto ko pang mabuhay" sabi ni Kimberly na nanlaki ang mata at parang maiiyak. Mukang pagod na pagid ito dahil sa kaiiyak napaka pula na ang kanyang mata at namamaga.

"No i will kill you walang mangyayari kung walang mamamatay sa atin" nakita kung sinaksak ni Vincent si Kimberly sa leeg. Kaya napatakip na lang ako sa bibig ko. Its so unexpected dahil hindi naman sila masasamang tao, oo masama sila noong nasa school pa kami pero mabait talaga sila pinagtripan lang nila kami noon dahil na bo-bored sila. Nag-iba na ang kanilang ugali, ganito pala sila kapag seryoso at nagagalit.

Nakita ko naman ang nakabagsak nasi Kimberly sa lupa na may dugong dumadaloy sa kanyang leeg. Lumapit sakin si Vincent namay dalang duguang kutsilyo kaya agad akong napaatras, baka ito na talaga ang aking pagtatapos.

"Vi-vincent" hindi parin siya sumasagot at patuloy parin siyang lumalapit sakin, ako naman ay patuloy ring umaatras, tatalikod na sana ako at tumakbo pero na hawakan na niya ang braso ko kaya mas kinakabahan ako at nanginginig. Ayoko pa ding mamatay, bata pa ako.

Hinarap niya ako at tumingin naman ako sa kanyang brown na mga mata, may tumutulong luha.

"Sorry Karleizl" agad na akong napapikit dahil sasak-sakin na niya ako. Naghintay lang ako sa ano mang gagawin niya sakin pero wala akong naramdaman o kahit ano kaya agad kung iminulat ang mata ko.