Psişik Kitap (Telekinezi & Parapsikoloji)

Sonokinezi

Sonokinezi düşünce gücüyle ses dalgalarını kontrol etmek anlamına gelir.boğaz çakrası ile ilgilidir.

Ses bombası:

Bu uyğulamadan önce meditasyon yapmanız gerek.Odanıza yada başka bir yere geçin.televizyonunuzu ve bilgisayarınızın sesini yüksek bir dereceye getirin ve müzik açın.Sonra çevrenizdek isesleri hissedin.Bir uzvunuzmuş gibi o ses dalgalarını kontrol edebildiğinizi düşünün.sonra elinizi iki yana açın.bütün bu ses dalgalarının avuçlarınızın içinde birikip top haline geldiğini düşünün.sonra bu topu fırlatın, ama kırma vb. özellikleri var.

şimdide kendi bulduğum bir teknik bu

Ölüm çığlığı:

gene aynı şekilde başlıyoruz fakat biraz nefes alıştırması yapmamız gerek. müzikleri açtık.şimdi üç dört kere derin nefes alıp verin.sonra müzikleri duyun ve içinizde hissedin.sonra beşinci nefesi alırken ağzınıza havayla birlikte ses dalgalarınında geldiğini düşünün.sonra ağzınızda yoplanan bu ses dalgalarının boğaza doğru inip boğaz çakrasında birleştirildiğini düşünün.bu birleşme sonucu hem sesin şiddetinin ve seviyesinin arttığını hissedin.sonra bütün gücünüzle bir çığlık atın.emin olun ki diğer çığlıklara benzemeyecek

Bu yöntemleri kullanırken son derece dikkatli olmalıyız eşyalara zarar verebiliriz,insanların başını ağrıtabilir,döndürebilir ve hatta kulak zarını patlatabiliriz.bu yöntemler gerekli olmadan kulanılmamalıdır.
1. TEKNİK:
Rahat edilecek şekilde oturulur. Oturma bir sandalyede ya da yerde bağdaş kurarak olabilir. Bir yere dayanıp, dayanmamak önemli değildir ancak pratik tecrübeler göstermiştirki, sırt bir yere dayanırken nefesleri tam olarak uygulayabilmek kolay değildir. En iyi şekil hiç bir yere dayanmadan ortada bağdaş kurmaktır. Eller dizlerin üzerinde olabilir veya ortada kenetlenebilir. Nefes uygulamaları sırasında bel kemiğinin zemine 90 derece dik olmasına dikkat etmek iyi olur. Rahat bir şekilde oturduktan sonra Burundan, kısa ve sert bir nefes alınır. Ancak bu yapılırken aşırı sertleşip, ciğeri zorlamamak gerekir. Akciğerler tam olarak doldurulmalı ve vücut tam olarak hava ile doldurulmuş gibi hissedilmelidir. Ciğerler tam olarak doldurulduktan sonra nefes mümkün olduğu kadar ağır şekilde ağızdan verilir. Nefesin mümkün olduğu kadar uzun zamanda ve kesintisiz verilmesi lazımdır. Ciğerlerin boşalması miğde adeleleri kasılarak sağlanır. Ciğerler iyice boşaldığı zaman da, miğde adeleleri sıkılmaya ve içe çekilmeye devam edilerek ciğerler iyice zorlanır ve içerdeki bütün hava, son zerresine kadar dışa atılır. Nefes bittiği zaman miğde sanki bel kemiğine yapışmış gibi durur. Daha doğrusu vakum etkisiyle miğde yukarı basılmış ve karın boşluğu bel kemiğine yapışmış durumdadır. Nefes verişi sırasında ve hatta aynı nefesle yapılan mantra zikrinde de bütün dikkat ve konsantre miğde adelelerinde olmalıdır. Gücün toplandığı nokta burasıdır. Nefes tam olarak boşalınca tekrar çekilir ve aynen devam edilir. Bütün mantra yapılışlarında esas olarak kullanılan nefes tekniği budur.
2. TEKNİK:
Yukarda da belirtildiği gibi bu teknik sadece bazı mantraların söylenişinde kullanılır. Aynı şekilde oturulur, ayni şekilde nefes alınır ve ayni şekilde miğde adelesi kullanılarak nefes verilir. Tek fark nefesin tamamı boşaltılmaz. Son kalan bir kaç santimetreküp hava miğdenin ani ve güçlü bir kasılması ile oldukça sert şekilde atılır. Bu anda miğde birden bire kasılırken bütün adeleler de ister istemez kasılır. sanki o anda sert bir yumruk atılıyormuş gibi vücut sarsılır. Bu nefes sistemi oldukça sarsıcı ve yorucudur. Bu uygulama yapılırken söylenen mantranın son hecesi de sert bir şekilde söylenmiş, bir nevi itilmiş olur. Bu teknik Karate vs, gibi uzak Doğu savaş sanatlarının hamle anında uyguladığı nefese ve bağırışa (Kiai) benzer.

‎3. TEKNİK:
Bu nefes tekniği esas olarak Birinci teknikle aynıdır. Nefes verilişi aynen yapılır. Farklılık nefes alışta ve el haraketlerindedir. Ortada bir yerde bağdaş kurarak oturulur. Aslında bir sandalyede oturmak da olasıdır. İki kol göğüsün önünde ve omuz hizasında zemine parelel olarak öne uzatılır. Yumruklar yarı yarıya sıkılı durumdadır. Ellerin küçük parmak kenarları yere, baş parmaklar yukarıya bakar. Eller birbirine hafifçe değecek kadar yakındır. Burada, içteki bütün hava boşaltılmıştır. Burundan nefes alırken kollar, yere paralele olarak yani omuz yüksekliğinde yanlara açılır. Bu sırada ellerin pozu değişmez. Kollar tam omuz doğrultusunda açıldığı anda her iki yumruk 90 derece döndürülerek avuç içleri yukarı, elin sırtı yere bakar hale getirilirler.Haraket ve kolların açılışı kesintisiz olmalıdır. Bu noktada kollar, dirsekler kırılmadan yukarıya kaldırılır. Yumruklar baş üzerinde birbirine temas eder. Bu noktada sol el, sağ yumruğun üzerine kapanır. Nefes alış buraya kadar sürdürülür. Bu noktadan itibaren nefes vermeye başlanır. Nefes verilmeye başlandığı anda, eller suratın önünden, vücut simetri ekseni üzerinden, yumrukların pozu bozulmadan aşağıya indirilir. Dirsekler kırılır ve ön kollar zemine dik olarak iner.Bu durumda, her iki dirsek vücudun yanları hizasında, yumruklar çenenin hemen altında ve vücut simetri ekseni önündedir. Burada dirsekler hafifçe yanlara açılarak eller aşağıya inmeye devam eder. Kollar düzeltilir ve eller bacaklar üzerine kadar, bitişik olarak inerler. Şimdi dirsekler dümdüz, kollaraşağıya doğru ve eller, bağdaş kurulduğu için, ayak bilekleri üzerinde, başka bir ifadeyle kasıkların önündedir. Nefes, kollar tam tepe noktasında iken verilmeye başlanır. Eller en aşağıya inince biter. Nefes mümkün olduğunca uzun sürede verileceği için kolların haraketleri de bununla orantılı hızdadır. Kol haraketi ve nefes aynı anda bitmelidir. Haraketler burada parça parça anlatılmakla beraber aslında başlangıçtan bitişe kadar kesintisizdir. Bu nefes sadece "Kum" mantrasından önce elli defa yapılır. Diğerlerinde şart değildir. Ancak birinci nefes tekniği yerine her mantradan önce de yapılabilir.