Save me through the dark {B-Brave Fanfiction}

Chapter 3 Oops, that hurts!

@KissAngelique wordt het! Ik klik op aanmelden en vul mijn gegevens in. Oke, ik moet blijkbaar mensen gaan volgen.. In het zoekbalkje typ ik @SamuelYPL in en maak het volgknopje blauw. Bij aanbevolen mensen staan @justinbieber, @ArianaGrande en @MileyCyrus dus die volg ik ook even. Dan komt mijn profiel tevoorschijn. Fronzend kijk ik naar het ei met gele achtergrond. Ik moet snel een nieuwe foto instellen. Iedereen heeft een foto van zichzelf, dus open ik de camera en maak een selfie met een lach waar je mijn tanden kan zien. In een mum van tijd heb ik ook mijn zogenaamde "header" veranderd in een wallpaper met donuts. Opeens begint mijn telefoon te trillen en er verschijnt een melding met "@SamuelYPL volgt je nu." en direct komt er nog 1 achteraan. "@SamuelYPL heeft je vermeld." Ik klik op de tweet en lees hem door.

》Follow my sweet cousin from New York. She just moved in with us :) @KissAngelique《

Voordat ik kan glimlachen door die tweet wordt mijn twitter overspoelt met allemaal meldingen van mensen die me nu volgen. Geschrokken kijk ik naar het schermpje. Waarom luisteren al die mensen naar hem? Allemaal vragen spoken door mijn hoofd. Hij heeft ook als header 5 jongens.. Ik besluit om naar zijn kamer te gaan, en het hem te vragen.

Mijn telefoon laat ik in mijn broekzak zakken en loop mijn kamer uit. Twijfelend kijk ik om me heen, en merk dat mijn benen vanzelf naar links lopen, voordat mijn hersenen goed werken. Ik kom aan bij een zwarte deur en klop erop. Als er geen reactie komt zet ik de deur op een kier en gluur er doorheen. Op het bed ligt Samuel met zijn koptelefoon op zijn hoofd. Maar dat is niet wat me verbaasde. Dat is dat zijn kamer vol ligt met verfrummelde papiertjes. Ze liggen overal. Terwijl ik nog hem aan het bekijken ben, struikel ik per ongelijk over een ding heen en val voorover, vol op mijn gezicht. In verwarring kijk ik naar achter, en zie een zwarte schoen liggen. Ik wil op gaan staan, maar direct begint mijn hoofd te bonken als een gek. Intussen heeft Samuel zijn koptelefoon afgedaan en hij staat nu voor me. "Angelique? Wat doe jij hier? Gaat het? Dat was een harde klap die je kreeg." Zijn toon klinkt niet boos, dus hopelijk vindt hij het niet zo erg. "Nou, ik wilde je wat vragen. En het gaat wel, denk ik." Ik hou me aan de muur vast, als mijn zicht opeens wazig wordt.

Langzaam wordt mijn lichaam slapper, en ik hoor Samuel vaag nog iets zeggen. En daarna hoor ik helemaal niets meer. Ik voel niks. Ik zie niks. Ik hoor niks. Ik ruik niks. Waar ben ik? Ik wil mijn ogen openen, maar tevergeefs. Na een tijd geef ik op en val ik een lichte slaap.

*****

Ik hoor dingen! Nou mensen om precies te zijn. Een mannenstem en een vrouwenstem. De vrouw is een beetje boos, en de man bezorgd. Ik doe een poging om mijn hand te bewegen, en het lukt! Mijn ogen open ik maar doe ze meteen dicht, omdat het licht zo fel is. Even later open ik ze weer en knipper snel de wazigheid weg.

Om me heen zie ik Samuel, hij was dus degene met de mannenstem. Was hij echt bezorgd? Dan richten mijn ogen zich naar de andere kant, waar een vrouw in de 40 staat. Ze heeft grote groene ogen en kastanjebruin haar dat glanst. Ze draagt dure kleren die best mooi zijn. Wie is deze vrouw? Ben ik gek aan het worden? Of aan het dromen? Ze lijkt sprekend op mijn moeder. Of is het Kate? We zijn allemaal in een witte kamer, en ik lig op een wit klein bed. "Wie bent u?" Vraag ik, en kijk de vrouw aan. Ze lacht naar me. "Ik ben je tante, Kate." Dus toch. Waarom lijken ze sprekend op elkaar? Ze waren geen tweeling. "Angelique, hoe gaat het met je hoofd? En niet weer liegen, alsjeblieft." Ik draai me om naar Samuel, en krijg meteen weer pijn in mijn hoofd, maar negeer het. Hij kijkt me bezorgd aan, en ik besluit maar niet te liegen. "Het kan beter." Blijkbaar is mijn antwoord niet goed genoeg, want hij kijkt me met een blik aan van "Ik weet wel dat je niet alles vertelt."

"Oké goed dan. Mijn hoofd bonkt als een gek, alles draait en mijn gedachten slaan op hol, ben je nu tevreden?" Ik zeg het op een rustige toon, waar ik mezelf mee verbaas. Samuel lacht naar me, tevreden dus. De deur kraakt en een dokter komt naar binnen. Hij heeft een naambordje met erop "Dr. Howard" Als hij bij het bed komt, vertelt hij allemaal saaie dingen over dat ik naar huis mag gaan, rustig en voorzichtig aan moet doen, een lichte hersenschudding heb, dat iemand op me moet passen en blabla. Na zo'n 10 minuten is hij eindelijk klaar en ik vraag me nogsteeds af waarom Samuel, 5 jongens als zijn header heeft. Thuis ga ik het vragen, dat staat vast.

****

Hey guys, sorry dat dit hoofdstuk niet zo lang is maar ik wilde graag zo eindigen. Omdat ik deze week en volgende week vakantie heb, plaats ik waarschijnlijk 1/2 hoofdstukken. Hopelijk vinden jullie het verhaal nog leuk. De bijpersonen komen later in het verhaal, don't worry :) Laat in de comments achter wat jullie er van vinden!

Don't forget to comment & vote

Love Linsey