Save me through the dark {B-Brave Fanfiction}

Chapter 12 The history behind the walls

"Ja, tuurlijk Jai!" Roep ik enthousiast en spring op hem af. Ik omhels hem en zijn axe deo geur gaat door mijn neus heen. Een brede lach verschijnt op zijn gezicht en zijn kuiltjes worden zichtbaar. Hij komt dichterbij en zijn lippen raken de mijne. Zijn zachte lippen.

We ploffen allebei op het zand neer, en ik leun dichter tegen hem aan. Met mijn hoofd in zijn nek verstopt, kijk ik naar boven, naar de hemel. Jai verstrengelt onze handen waardoor er een glimlach op mijn gezicht komt. Ik denk aan mama, zou zij deze mooie ster zijn?

Ik draai mijn hoofd een stukje naar rechts en zie dat Jai schuin naar boven kijkt. Zijn ogen beginnen te wateren en hij knippert vaak achter elkaar.

Waar zou hij aan denken?

Is mama blij dat ik in zulke goede handen ben bij Jai? Als ik niet naar Hollywood was gegaan, en niet terecht kon bij mijn tante, zou ik Jai nooit ontmoet hebben.

Dan was ik een weeskind..

Jai POV

Ik hoor beneden de deur opengaan en gerommel waardoor ik uit mijn droom word gehaald. Wat is dat? Terwijl ik naar beneden loop, hoor ik glas kapot gaan en ik loop voorzichtig door. Daar staat papa.

"Papa?" Hij fronst zijn wenkbrauwen en maakt van zijn handen een vuist. Ik hoor voetstappen achter me en mama verschijnt naast me.

"Ik haat jullie! Ik heb nooit om jullie gegeven. Het ging me alleen aan het geld van je moeder." Roept de man die ik papa heb genoemd en hij stinkt uit zijn mond.

Wat zegt hij allemaal? Ik hoor mama naast me hysterisch huilen en hij komt richting ons. Mama pakt mijn hand vast en gaat voor me staan. Wat gebeurt er? *pats* Waarom slaat papa mama? Hoort dat zo? Heeft ze daarom al die blauwe plekken? Bang houd ik me aan haar been vast terwijl papa me vies aankijkt.

"Je was een vergissing. We wilden je niet." Trillend kijk ik naar mama en ze seint dat ik me moet verstoppen dus ik ren met mijn 6-jarig lijfje mijn kamer in en kruip onder mijn bed. Ik hoor een uur lang geschreeuw van papa, gehuil van mama en allemaal klappen. Wat moet ik doen? Mama vertelde me een keer dat als er iets ergs gebeurde, ik de politie moest bellen. Papa hoort haar toch niet te slaan?

Ik sluip naar de slaapkamer van mama en papa en toets in de huistelefoon 112. Dat heb ik ook geleerd. Na een korte tijd hoor ik een mannenstem aan de andere kant en denk na wat ik moet zeggen.

"Papa slaat mama. Mama huilt en heeft pijn. Ik ben bang." Ondertussen ben ik geluidloos aan het huilen.

"Haal rustig adem jochie, wat is je adres? Dan komen we er meteen aan." Ik denk even na en probeer te kalmeren. Dan weet ik het weer, mama vertelde het me laatst nog. Nadat ik heb geantwoord moet ik wachten tot ze eraan komen.

Ik schrik op van een schreeuw beneden, en kruip onder mijn bed vandaan. Op de laatste trede van de trap blijf ik angstig staan en mijn blik valt op de voordeur. Hij ligt op de grond en een man met een politie uniform heeft armbanden om papa zijn polsen vastgemaakt.

"Wie heeft de politie gebeld?" Mama ligt bloedend op de grond en naast haar ligt een mes en een politievrouw knielt ernaast. Geschrokken loop ik de woonkamer in. Papa's ogen worden wijder en woedend kijkt hij me aan.

"Was jij het? Wat ben jij een klote jochie." Betraand kijk ik weg en loop bang naar mama toe voor troost. Het lijkt alsof ze aan het slapen is, maar dat is niet zo, want even later hoor ik een ambulance en ze wordt weggevoerd.

Ik schreeuw en word tegengehouden door een man en schop alsof mijn leven ervan af hangt. Waarom mag ik niet naar mama toe?

Ik kreeg de nieuws dat mama op een lange reis was, en ik niet op haar moest wachten. Dat ze nog een hele tijd wegbleef. Daar had ik mijn twijfels over, want waarom zou ze reizen en mij alleen laten? Jaren later kwam ik erachter dat ze vermoord was, door mijn bloedeigen vader. En hij, pleegde zelfmoord omdat hij een levenslange gevangenisstraf kreeg. Gelukkig kon ik terecht bij mijn oma, als zij er niet voor me was, dan was ik een weeskind..

***

Hey guys, hier is een nieuw hoofdstuk voor jullie :) Ik heb echt heel veel inspiratie, maar dan ga ik schrijven, en kan ik het niet goed in woorden plaatsen enzo. Echt heel kut.. Maar ik heb voor het eerst een stuk uit Jai's pov gemaakt, want ik dacht dat het wel eens tijd was voor zijn kindertijd. Voor de mensen die het willen weten: ik ga 23 juli tot 2 augustus op vakantie naar new york en canada dus dan post ik niet. Ik hoop dat jullie dat begrijpen! Voor de mensen die het niet hebben gezien, ik heb alle hoofdstukken een nieuwe naam gegeven en de titel van het boek is inplaats van "A new life" "Save me through the dark" geworden. Ik vind het zelf mooier staan, wat vinden jullie ervan? En de cover van het boek heb ik ook veranderd.

Laat in de comments achter waar jij op vakantie gaat, wat je van dit hoofdstuk vind, of wat je ook maar wil delen.

Don't forget to comment & vote

Love Linsey