a/n
ja hoi ik begin even met een authors note want ik moet iets vreselijks melden:
mijn mobiel is dood
het laad niet op
ik ben hopeloos
ik heb gisteren gehuild
ik wil niet weer al mijn foto’s kwijt
zullen we allemaal even #pray4selin en dan houd ik van jullie
dus
#pray4selin
let’s trend this
nee ok
MAAR JE KAN ME DUS BEREIKEN VIA WATTPAD (maar niet heel erg want ik heb nogsteeds struggles met deze site)
maar vooral via snapchat (miauws) en kik (ohselin) misschien nog twitter (chimpanselin)
SO LET’S GET STARTED
“Waar gaan we heen?”
“Hmm.”
“Quinteeeeeeen waar gaan we heen for fuck’s sake ik kan hier ook gewoon de fokking auto uit springen en jou blamen voor mijn verwondingen”
“Je bent irritant als de tyfus godverdomme like het is een verrassing ooit van gehoord? VER-RAS-SING. Jezus krijg nog spijt dat ik je meeneem op een date.” Het laatste zinnetje mompelt hij, het is amper te verstaan. Ik zucht om zijn plotselinge uitbarst en zeg niks meer de rest van de reis.
Quinten trapt op de rem, waarna de auto in een slappe bocht slipt en er grind korrels naar het raam vliegen. Zonder ook maar een woord te zeggen stapt hij de auto uit en loopt richting het grote strandhuis dat zich op een rots bevindt. Ik heb geen idee of dit onze eindbestemming is, of ik met hem mee moet lopen of in de auto moet blijven zitten. Anders had hij wel wat gezegd, en/of de deur voor míj open gedaan. Maar mijn ongelijk is bewezen als hij halverwege het strandhuis stopt en zich omdraait, afvragend waar ik ben. Hij gebaart ‘kom’ met zijn hand en ik spot zijn geïrriteerde gezichtsuitdrukking. Ik stap de auto uit en loop met een snelle pas naar hem toe, vlug grijpt hij mijn hand vast, maar hij kijkt me niet aan. Voor zich uitstarend loopt hij hand in hand met mij richting het strandhuisje. En ik begin steeds minder zin te hebben in deze avond, als hij zo humeurig blijft doen.
a/n
omfg harry was at coachella maar er is maar 1 pic
wrm geen pic van harry met een croptop en flower crown
doei
ja ik ga weer verder
In het strandhuisje slash restaurant is het heel wat chiquer dan verwacht. De ruimte is gedempt met ronde tafels en chique kleden daarop. Op elk tafeltje een kandelaar met lichtgevende kaarsen en grote comfortabele stoelen rond om. Het is duidelijk dat Quinten zijn geld eerder aan andere dingen dan zijn auto besteed.
De slanke kleine man bij de deur vraagt of we gereserveerd hebben, waarna hij ons naar een tafeltje bij het raam brengt. We krijgen de menu’s en bestellen alvast een drankje. Ik ga voor een duur alcoholisch drankje, terwijl Quinten een mineraal watertje neemt.
We zwijgen allebei tot dat de ober met de drankjes terug komt en vragen of we al een keuze hebben gemaakt, waar ik nog amper aan gedacht had. Dus besluit maar gewoon precies hetzelfde te nemen als Quinten zonder aandacht te tonen naar wat hij eigenlijk besteld had.
