Aşk konusundan hiç mi hiç yüzü gülmeyen Zeynep yaşadığı olaylardan sonra aşkı bulabilecek mi?
Uzun süreli aşk yaşamamış Uzay Zeynep'e hangi zorlukların ardından Aşık olduğunu anlayacak?
İşte bütün bunların cevabını merak ediyorsan hadi durma hikayey...
UZAY:Zeynep ben ne olduğunu anlamadan bir hamle yaptı ve sonra arkamı döndüğümde kimse yoktu ama Zeynep yerde kanlar içinde yatıyordu. U:Zeynep,Zeynep diye bağırdım ama tepki vermiyordu. Hemen telefonumu çıkarıp ambulansı aradım. Vücudu git gide soğuyordu. Göz yaşlarımdan biri Zeynep'in yüzüne düşünce ağladığımı fark ettim. "Zeynep...Beni...Bizi bırakıp gidemezsin...Hem kızlar sensiz naparlar...Nolur...Beni...Bizi...Bırakma..." Zeynep elini yüzüme koyup gözlerini yavaş yavaş açmasıyla yüzünü bağrıma bastırdım, zorlanarak konuşuyordu onu dinlemeye başladım. Z:Uzay... U:Efendim. Z:Kızları sana emanet ediyorum. Eğer ben ölü...(Gözlerinden yaşlar süzülmeye başlar) U:Şişt şişt sus öyle bişi olmıycak. (Zeynep'in gözkeri kapanır ve kafası yana düşer) U:Zeyneeep Zeyyneep Allah kahretsin ambulans nerde kaldı diye bağırdım. Saniyeler sonra ambulansın siren sesi duyuldu. Hemen sedye ile ambulansa aldılar bende arkasından ambulansa bindim. Yapacak bir şeyim yoktu giydiği elbise kan içindeydi benimde ondan farkım yoktu ellerim ve gömleyim kan içindeydi. Hastaneye vardığımızda sedyeyle yoğun bakıma alındı ben de girmek istedim ama izin vermediler. 3 Gün Sonra
Hala komada ne bir tepki ne bir gelişme...
2 Hafta Sonra
Tabi olayı kızlardan saklayamazdım. Kızlara söyledim. Tabiki çok üzüldüler. Ben sadece 3,4 saatlik uykularla duruyordum çünkü ne zaman gözlerimi kapatım uykuya dalsam Zeynep'in vuruluşunu görüyordum. İki üç kere kalbi durmuştu. Ama doktorlar sağolsun kalbini çalıştırdılar. Ben yaşayacağına inanıyordum ama son zamanlarda durumunun ilk günden farkı olmadığından inancım azalmaya başladı taki doktor gelip Zeynep Hanımın durumu daha iyi ve bugün normal odaya alıcaz. Demesiyle resmen heyecandan doktara sarıldım. Yaptığımdan utanç duyup pardon dedim ve yoğum bakımın penceresinden onu izlemeye devam ettim.
Gözlerimi açmadan biraz durdum bu koku benim çalıştığım yerin yani hastenin kokusuydu. Yavaş yavaş gözlerimi açtım Uzay koltukta uyuyordu. Sonra aklıma vurulduğum zaman geldi.
Canım sıkılmaya başladı biraz dikelmeye çalıştığımda sanki kalbimin altına bıçak saplanmış gibi canım yandı inlememle Uzay uyandı.
U:Zeynep Z:Uzay U:Uyanmışsın İyi misin? Z:İyiyim sadece yaramın olduğu yer acıyor. U:Tamam çok hareket etme. Z:Tamam U:Ha bu arada kimin yaptığını gördün mü?
Napacağımı bilmiyorum söylesem mi söylemesem mi?
U:Kim yaptı hadi güzelim söyle. Z:Ha...Hakan. U:Tam da tahmin ettiğim gibi neyse sen takma kafana.
Kızlar geldi o sırada bana hastahaneden çıkınca giyeceğim giysilerimi getirmişler. Bana biz evi gidiyoruz yatak,yemek vb. şeyleri yapıcaz dediler bende tamam dedim.
HAKAN:Allah'ım ben ne yaptım Allah seni bildiği gibi yapsın Hakan. Napayım onları öyle görünce sinirim bozuldu. Sinirime hakim olamadım Ding dong ding dong Şimdi gelenler de kimdi kapıyı açtım ve karşımda onu beklemiyordum.
U:Hadi bakalım biraz uyu dinlenmen lazım. Z:Ama benim uykum yok. (Esner) U:Yaaa ne demezsin. Hadi uyu ben burdayım.
ZEYNEP:Gözlerimi kapattım beş on dakka geçtikten sonra hala uyuyamamıştım ama gözlerimi açmadım. Uzay'ın kıpırdandığını anlayınca onun fark edemiceği bir şekilde gözlerimi açtım. Telefonunu almış bişiler yapıyordu. Sonra yaptığı şey hoşuna gitmiş gibi bir sinsi gülüş yayıldı yüzüne ve benim alnımdan öpüp kısık bir şekilde "herşey senin için" dedi ve gitti.
U:Beni içeri davet etmicek misin? (Alaycı bir şekilde gülümser) H:Buyur. Seni burda beklemiyordum. U:Konuşmaya geldim ama bu sefer adamların olmadan konuşalım. H:Ne saçmalıyorsun sen? Hem evimi nasıl buldun? U:Senin adamların varsa benimde adamlarım var unutma.Lanet, pislik Zeynep'ten ne istedin? (Yumruk atar) Hakan affallasa da hemen toparlanıp ona karşılık vermiştir.
ZEYNEP:Offf nereye gitti bu çocuk hani yanımdaydı çok sıkıldım. Hemen gitmeden önce olanlar aklıma geldi. Tabi ya nasıl düşünemedim. Hemen ayağa kalkıp kızların getirdiği eşortman takımını giydim ve hasteneden çıkışımı yaptırdım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hastanenin otoparkında kızlara getirmelerini istediğim arabama bindim. Hakan'ın evine geldiğimde Hakan'la sevgiliyken Hakan'ın zorla verdiği anahtarı kullanarak kapıyı açtım o an içinden Hakan'a anahtarı verdiği için teşekkür etmek istedim. Salona geldinde ölümüne birbiriyle dövüşen 1 ader Hakan ve 1 adet Uzay gördüm. Nedensizce vüdumdaki bütün damarlar gerildi ve Uzayyy Hakannn diye bağırdım. O an ikiside durup bağırmamla fark ettikleri bana döndüler ikisinin de yüzleründe morluk vardı ve ikisininde dudağı patlamıştı. İşte o an herleyi unuttum sanki sinir bütün hücrelerimi sarmış ve düşğnmeme engel oluyormuş gibiydi. Hiç terettüt etmeden hızlı bir şekilde yürüyüp masanın üstünde herşeyi devirdim masanın üstünde Hakan'ın son yaşananlardan dolayı olsa gerek bir şarap şişesi ve dibinde azda olsa şarap buluna bir kadeh. İtmemle parçalara bölünen kadehe, şişeye ve camların arasından yayılarak giden şarapa bakıp acı bir gülümseme yerleştirdim yüzüme sanki bu yaptıklarım işe yaramamış gibi koşup kapının yanında bulunan baya büyük olan Kitaplığa gidip yetişebildiğim kitapları alıp yere fırlatmaya başladım. Uzay ve Hakan şok içinde olmalarına rağmen beni sakinleştirmeye çalışıyorlardı yanıma yaklaştıklarında daha kötü şeylerin olacağını bildikleri için yaklaşmıyorlardı yada sinirim geçsin diye bişi demiyorlardı. Elime aldığım iki üç kitabıda attıktan sonra tekrar kitap almak için kitaplığa döndüğümde kollarımın ağrıdığını hissettim kitap almak yerine elimi raflardan birine koydum bir iki saniye sonra yavaş bir şekilde elim yorulduğu için aşağı doğru bıraktım ve salonun boş olan duvarına yaşlanıp aşağı doğru kayarak popomun üstübe oturdum. Bir bacağımı kendime çekip diğer bacağımı uzattım o zaman fark ettim elimin kanadığını ve acısını umursamayarak sesizce ağlamaya başladım.
UZAY:Zeynep'in yaptıklarını şok içinde izliyordum ama sakinleşmesi için bişi demdim taki duvara yaslayıp sakinleşmeye başladığı zaman bende koltuğun kenarına çöktüm ve olayı sindirmeye çalıştım.
HAKAN:Zeynep'in kızgın bir kişiliğe sahip olduğunu buna rağmen mesleğine yansıtmadığını biliyordum ama bu kadar kızacağını düşünnemiştim sonunda kendini duvara yaslanıp sakinleşmeye başladığında bende kendimi koltuğa bıraktım ve şoku atlatmaya çalıştım.
Evet arkadaşlar bu bölüm bu kadardı. Sizi çok seviyorum.😘😘
