"The Bad Boy Met Me"

Chapter 12 (No)

Sasagutin ko ba siya? kathryn mag-isip ka ng maayos please.

"Hindi ganun kadali" sabi ko

nakaupo lang siya,nakatingin sa akin. Upset siya

"Ano ba kulang ko?"

"Wala kang kulang daniel,your'e a great guy"

"Pero?"

"Pero hindi pa ang tamang oras"

"Tamang oras?naiintindihan kita kathryn,pero mahal kita,ayaw kong mawala ka ulit"

"Ulit? Eh ngayon lang naman tayo nagkakilala"

"Wala" tapos nag walk out siya.

Yung mata ko naka steady lang sa kanya,habang palayo siya.

Unti-unti siyang nawala sa paningin ko,madilim pa rin kasi kaya hindi ko na siya makita.

Nakaupo lang ako dun,puno ng regrets pero kailangan niyang maintindihan na

hindi pa tama. Siguro in-love pa ako kay 'Dan-dan'.

Umuwi na lang ako,buti at hindi pa gising sila mama,dumiretso ako sa kwarto ko

pagkahiga ko,wala akong naisip kundi siya. Pagkatingin ko sa orasan,

6 na ng umaga,hindi ako nakatulog buong gabi.

Tumayo ako,bumaba at dumiretso sa kitchen,nakita ko si mama tapos niyakap ko siya

"Ma,bakit ganun?"

"Bakit kathryn?"

"Bakit ang hirap ng love?"

Tumawa muna siya "kathryn,may mga bagay tlaga na important kaya mahirap. Yung love

super important yan,kaya dapat lang mahirap. Hindi rin madali na aminin ng isang tao

na mahal ka niya"

"Ehh ma,paano pag di ka pumayag na maging gf niya?"

"Anak,syempre masasaktan yung tao,pero in time maiintindihan din niya yan"

Humarap sa akin si mama tapos kiniss ako sa forehead.

"Ma,pwede bang umabsent ngayon?"

"Wala ka namang sakit ah"

"Meron po ata,love sick po ata ako"

"Nakoo kathryn,o sige"

"Thankyou ma!"

"Kathryn,wag mo masyadong dibdibin ang naging sagot mo sa kanya ha? alam mo na tama ang ginawa mo"

"Opo mama" tapos umakyat na muna ako sa kwarto ko

Biglang may bumukas ng pinto

"Anak"

"Goodmorning po papa"

"May sakit ka daw sabi ng mama mo"

"Opo eh"

"Boy problem ba?"

Hindi muna ako sumagot

"Anak,naiintindihan ko naman kung bakit no ang sinagot mo,alam mo na baka

magalit ako"

"Pa,hindi po yun dahil dun"

"Basta anak,dalaga ka na rin naman kaya i trust you to make your own decisions"

"Thankyou po pa"

"Kaya kung mahal mo siya,okay lang sa akin basta't masaya ka basta wag mo kakalimutan

ang studies mo"

tapos hinug ako ni papa.

Masaya ko na hindi na masyadong strict si papa,pwede na akong mag share

sa kanya.

Problema ko na lang si Daniel.

Tawagan ko kaya siya? baka hindi rin siya pumasok

"Hello?andyan po ba si daniel?"

"Ayy,umalis na po si dan-dan eh"

"Ahh.sige po"

"Kathryn"

"Po?"

"Magiging okay rin ang lahat"

"Salamat po"

Binaba ko na yung telephone

Buong araw siya lang ang nasa isip ko,lahat nakakalimutan ko.

Bakit ganun?

Since wala akong magawa,nag ayos na lang ako ng gamit ko. Yung mga hindi ko na nagagamit.

Habang inaayos ko lahat,may nakita akong shiny na object sa taas ng closet ko.

Inabot ko,pagkatingin ko

bracelet ko nung bata pa ako,namiss ko tong bracelet

daming memories eh.

nakasulat pa nga "it's you" tapos color pink.

A/N: diba may ganun din si daniel? bakit kaya? :) sorry late upload. :)

350 readers,kaya bang gawin 400? :))))) Salamat!