Uzaklar Yakın Olsa

İçimdeki his

Bazen yüreğimiz bile ağır gelir bedenimize ..
Hani bazı anlar vardır ya taa en derininde hissedersin ama söyleyemezsin ..
Kelimelere dökmek öyle zor gelir ki , beceremezsin..
Ve günler..
Neden zor artık geçip gitmeniz önümden ..
Neden geçmez mevsimler ..
Hani kıştan sonra bahar gelirdi yalanmış meğerse..
Hani çiçekler açar insanın içi neşe dolardı hikaye hepsi ..
Artık her mevsim kış .. her yer buz gibiydi..
Sayılı gün çabuk geçer de peki ya sayısız gün..
Hadi bulun buna da bir kılıf ..

~Sinemin ağzından~
Haftalardır duymadığım sesini duymuştum sonunda ..
Kimdi konuştugum? Neden bir yabancı gibi geldi sesi  bana ..  ona kızsam mi yoksa hiç bişey demeden içine atıp sussam mi bilmiyorum..
Ne yapmam gerektiği hakkında hiçbir fikrim yok artık düşünemiyorum bile .. Kafamın içinde binlerce soru cevabını bulmayı beklediğim..
Peki ya bu içimdeki his de neyin nesi ??
Göğsüm neden sıkışıyor ki.?
Kalbim neden acı içinde çırpınıyor ?
Ben neden sürekli istemsizce ağlıyorum ..
Gözümden akan yaşlar niye durmuyor ??
Bu sabah böyle uyanmamin bir sebebi olmalı dimi ama bulamıyorum ..
Kotu biseyler mi dusunmeliyim yok en iyisi hayra yorayim..
Rabbim hayırlara çıkarsın deyip yataktan firladim..
Hazırlanıp derse yetişmeye çalıştım ..
Hala heryer bembeyaz..
İçim usudugunde dusunebildigim tek şey o..
Acaba oda üşüyor mu ?
Gece sesini duyduğumdan beri içimde bir tuhaflık var sanki herşey elimden akip gidecek ama ben tutamicam gibi ..
İnsan hisseder mi acaba olacak bazı şeyleri ??
Cevaplaması zor ..
....
Nihayet yorucu bı dersin ardından artik eve gidiyorum ...
Yolda yürürken kendimi kaybediyorum resmen ..
Dogdudumdan beri burda yaşıyorum ..
Ama şu son zamanlarda yaşadığım boşluk en tanıdık sokakları bile bana yabancı kılıyor ..
Yavaş adımlarla yürürken bir anda etrafima bakıp burası neresi diye kendime sorduğum da çok oldu ..
Deliriyor muyum ne ??
Ahh şu asker sevdiği olmak ..
İnsanı timarhanelik edersin yeminle ..
Karların üstünde bir o yana bir bu yana kayarak zar zor evin yolunu buldum .
İçeri girer girmez çantamı bir köşeye fırlatıp yatağa uzandım ..
Rahat biseyler giyinip biraz uyumak istiyordum ama içimdeki bu tuhaf şey sanki nefes almamı bile zorlastiriyordu..
Allah'ım nasıl bir şey bu ??
İçinden çıkamıyorum ..
Elime telefonumu alıp ona mesaj attım aradım ama cevap vermedi ..
Artık biseylerin eskisi gibi olmadığını kabul etmem çok zor oluyor ..
Zamanla alışır insan derler ya hanı iste ben onun en zit ornegiyim galiba ..
Özlemek kelimesi bende hat safhaya ulaşmışti ..
Ne yazık ki beni anlayan hiç kimseyi görmüyorum yanmda ..
Canım sıkılınca nete girdim ..
Baktıkça daha da çok canımın yandığını farkediyorum ..
Yok sevdiğimle surda çok mutluyuz
Yok kocisimle kahvaltı keyifleri.
Biraz düşünür dimi insan belki ayrı olmak zorunda kalanlar vardir diye ama nerde ..
Bu gösteris abidelerinden kurtulup resimlere göz attım ..
Nişan resimlermiz dışında bir iki tane fotoğrafımiz vardı..
Çünkü sadece bir kez yan yana gelmstik..
Birlikte geçirdiğimiz vakit üç saati geçmemisti..
Belkide en cok buna uzuluyorumdur..
Yanında olmak isteyip olamayisim..
Gittiği için bı yanım hala ona kızgın ama tek bir soru rahatlatıyor içimi ..
Bunların hepsine değer miydi ??
Evet değerdi.. vatan uğruna yaptığımız her türlü fedakarlığa değerdi..
Huzur ... Onunla giden tek şey ..
Bana kalan sadece hasreti..
Özlemi..
Yokluğu..
Birden telefonum çalmaya başlayınca bu düşünceleri bı kenara bıraktım ..
Arayan oydu ..
Görevde olduğunu biliyordum aramayacağını da ..
Off neden böyle hissediorum hala ..
Telefonu açtığımda bir kadın sesi geldi ..
Yalan yok valla çok kıskandım ama telaşlı olduğunu anlayınca korktumm ..
" İyi günler ben hemşire Ayça .. şu an hastanemize yaralı iki asker getirildi çatışmada vurulmuslar .. en son sizinle konuştuğu için sizi aramak istedim hasta neyiniz oluyor ?"
dediği an bedenime saplanan o siziyla aglamaya başladım ..
Dilimin ucuna gelen onca şey vardı ama ben söyleyemedim bile ..
Benden bı cevap beklediğini biliyorum ama yapamıyorum ..
Kendimi son bir kez zorlayıp "nişanlım " diyebildim..
Gözüm istemsizce parmağındaki yüzüğe kaydı..
O an herşey bitti dedim içimden..
Ve içimde hissettiğim o tuhaf his birden kaybolmuştu..
Tüm yaşadıklarımız aklımdan film şeridi gibi gelip geçti saniyeler içinde..
En son sesini duyduğum anı hatırladım belkide son kez duydum sesini .
Hayır olamaz.. şimdi olmaz .. bugün olmaz..
Kendimi bı turlu sakinleştiremiyordum ..
Kendime geldiğimde telefonum yere düşmüştü..
Hemen lavaboya koşup yüzume vurdugum o bir avuç su beni hayata geri döndürmüştu adeta..
Koşarak dolabimdan bı iki kıyafet alıp sırt cantama attım ..
Gözyaşlarım öyle şiddetli akıyordu ki sinirle elimi yuzume getirip  duruyordum .
Ne yani Bittimi şimdi yok mu artık bı daha sesini duyamicakmiyim peki ya hayallerimiz nolcak onlar da mı bitti Allahım sen bana yardım et nolur ona bişey olmasın diye içimden dualar ediyordum ..
Sevdanın en güzel yanıdır dualar..
Ki birini canından çok sevdiğinde anlarsin bunu bide her duanda kendinden önce onun adını söylediğinde ..
İste o zaman sen kördüğüm sevdanın en güzelini yasayansin demektir bu..
Kimseye haber vericek zamanım olmadığı için koşarak taksiye bindim ve havalimanına gittim ..
Bulduğum ilk bilet bir saat sonraydi..
Ne zormuş böyle zamanlarda beklemek ..
Ölüm gibi resmen ..
İlk defa uçağa binicem ama korkuyomuyum bilmiyorum ..
Bana ayrılan koltuğa gecip dışarıya baktım ..
Bana hep huzur veren o gökyüzü bile bir işe yaramadı şu an..
İnsanların içinde ağlamaktan nefret ediyorum ama tutamıyorum kendimi artik..
İner inmez hastaneye kostum.
Kapıdaki askerler bana izin vermeyince sanırım bir tür kriz geçirmiş olucam ki kapıyı zorlamaya çalıştım ..
Askerlerle cebellesmeye çalışmak ne demekse artik ..
Ama tek düşündüğüm o kapıdan girebilmek..
Dengemi kaybettiğimi düşündüğüm o an ..
Ve başımda hissettiğim bir siziyla gozlerim bir anda kapandi..
Sesleri duyuyor ama hiçbir tepki veremiyordum..
Nolur dayan bitanemmmmm dedim içimden ..
Bu defa gidemezsin buna izin vermem dediğimde kolumda bı anlık acıyla uykuya daldım ..