~Καλοκαιρινός Έρωτας~

Mερος 28ο

Ειμαι αποφασισμενη να ακουσω την αληθεια γιατι δεν το μπορω ολο αυτο το μυστηριο.... Πρεπει να μαθω τα παντα... Μενω με αποριες και κανενας δεν μου τις λυνει...  Γι αυτο λοιπον εστειλα μυνημα στον Κωνσταντινο και στον Σπυρο σε μιση ωρα να ειναι στο παρκο... Θα ακουσω τον καθενα ξεχωριστα και θα δω τι εχουν να μου πουν και ποιον θα πιστεψω... Οι λεξεις που θυμαμαι να βγαινουν απο το στομα του Σπυρου βγαζουν νοημα αλλα δεν μπορεις να εισαι σιγουρος....

Φοραω ενα μαυρο τζιν, μια ασπρη μπλουζα και τα πολυαγαπημενα μου σταρακια.. Εχω πιασει πανω τα μαλλια μου και φοραω ελαχιστο μεικ απ για να καλυψω τους μαυρους κυκλους και τις κοκκινιλες απο το χθεσινο ξενυχτι..... 

Βρηκα το παγκακι και εκατσα.. Δεν περιμενα πολυ μεχρι που ηρθε ο Κωνσταντινος...

Κων/νος: Βρε βρε... Πως και μας θυμηθηκες...

Κατερινα: Σου ειπα ειμαι ολο εκπληξεις... Θελω να μιλησουμε...

Κων/νος: Πρωτου ξεκινησεις ηθελα να σε ρωτησω πως ξερεις ολα αυτα τα ονοματα...

Κατερινα: Ετσι οπως εσυ νομιζεις οτι μπορεις να ξεγελας τον κοσμο ετσι και εγω μπορω να ανακαλυψω πραγματα που ουτε καν μπορεις να φανταστεις οτι ενας ανθρωπος μπορει να βρει...

Κων/νος: Σε ρωτησα κατι.... Και καλα θα κανεις να μου απαντησεις...

Κατερινα: Γιατι αλλιως???

Κων/νος: Θα ψαχνουν να σε βρουν...

Κατερινα: Λογικα θελεις και το αλλο σου ματι μωβ εε??? Μαθε κατι... Δεν μπορεις να εχεις παντα αυτο που θες... Παλεψε το.. Δεν χρειαζεται να φοβασαι ουτε την απορριψη ουτε τιποτα... Τολμα να κανεις κατι πανω μου και μαντεψε ποιος θα μπει φυλακη για τα υπολλοιπα πενηντα χρονια... Κανεις δεν δουλευει μονος του...

Κων/νος: Γαμωτο σταματα να μιλας ετσι και πες μου απο που εμαθες τι για να μην γινεις ενα με το χωμα

Κατερινα: Ω Χριστε μου.... Ουτε το πενταχρωνο η ξαδερφη μου δεν θα φοβοταν την απειλη σου... Αληθεια τις ατακες σου τις σκεφτεσαι μονος σου ή σου τις λεει καποιος???

Και εκει που δεν το περιμενω μου ριχνει μια δυνατη μπουνια στην κοιλια... Τελικα ποναει πολυ περισσοτερο απο οτι φανταζομουν... Ειμαι ετοιμη να παρω τηλεφωνο οσους πλακωσα να τους ζητησω συγνωμη.... Ποναει πολυ... Τα δακρυα ειναι ετοιμα για να τρεξουν αλλα σε αυτο το παιχνιδι εγω ειμαι η νικητρια... Οποτε ειπα αντι να παιξω δυνατα να παιξω εξυπνα.... Σηκωνομαι οσο πιο γρηγορα μπορω, τον κοιταζω στα γαλαζια του ματια, πλησιαζω σε αποσταση αναπνοης και ενωνω τα χειλη μας.... Τα εχει χασει καπως απο την αποτομη μου κινηση αλλα ανταποδιδει και αυτο το κανει πολυ πιο ευκολο καθως δεν θα χρειαστει να καταβαλω προσπαθεια... Βαζω περισσοτερο παθος και τσουπ... Του δινω κλωτσια στο ευαισθητο σημειο.... Πεφτει κατω πιανωντας τον εαυτο του εκει που τον χτυπησα και εχει ηδη δακρυσει και εκεινη την στιγμη εμφανιζεται ο πολυαγαπητος Σπυρος....

Κατερινα: Ωραια τωρα που ειμαστε ολοι εδω ας λυθουν οι αποριες μου... Ποιος θα ξεκινησει να μου λεει απο που γνωριζεστε και τι φαση με τα προφιλ του Κωνσταντινου

Σπυρος: Θα σου εξηγισω εγω απλα θα σου ζητησω μια χαρη... Μην πεις τιποτα στην Βανεσα δεν χρειαζεται...

Κατερινα: Ξεκινα και πιστεψε με δεν θα της πω τιποτα

Σπυρος: Ωραια.. Κωνσταντινε εσυ μην μιλησεις δεν χρειαζεται να μισησει εσενα..... Λοιπον... Ολα ξεκινησαν πριν 2 χρονια..... Εγω ημουν 18 και ο Κωνσταντινος 15.... Γυρνουσαμε απο εναν γαμο με τους γονεις μου αργα το βραδυ και ο πατερας μου δεν προσεξε το κοκκινο φαναρι... Το περασε και με δυναμη επεσε πανω σε ενα αλλο αυτοκινητο... Οι μονοι που σωθηκαμε ειμασταν εγω, ο Κωνσταντινος και η Δαναη... Η Δαναη ειναι η Αφροδιτη και ειναι η μεγαλη αδερφη του Κωνταντινου... Η αστυνομια δεν μπορουσε να κανει κατι αλλο μαζι μας και ετσι μας πηγε στο ορφανοτροφειο σαν μια οικογενεια... Εκει μας πηρε μια ομορφη γυναικα στο σπιτι της.. Μονο που ο αντρας της δεν φανηκε και πολυ ευχαριστημενος με την αποφαση της... Την ιδια κ ολας ημερα την ειδα να κλαιει και τον αντρα να την χτυπαει.... Ο αντρας με ειχε βιασει 2 φορες, τον Κωνσταντινο 1 και την Δαναη τοσες που δεν χωρανε να τις μετρησεις με τα δαχτυλα των χεριων σου... Ξεσπουσε πανω μας... Ειδηκα στην γυναικα του... Την ειχε λυπηθει η ψυχη μου.... Μια φορα την Δαναη πηγε να την σκοτωσει αλλα μπηκα εγω στην μεση και αυτη η ουλη που εχω στο κεφαλι ειναι απο αυτον.... Ο Κωνσταντινος πηρε ενα βραδυ κρυφα την αστυνομια να τον συλλαβουν αλλα δεν ειχαν στοιχεια για να τον βαλουν μεσα... Το σκασαμε... Ειπαμε στην γυναικα να ερθει μαζι μας αλλα αρνηθηκε..... Ετσι φυγαμε απο το παραθυρο μια ημερα που ειχε πιει πολυ... Δεν ξερω τι απεγινε η γυναικα αλλα ξερω οτι αυτος ο μαλακας πεθανε στην φυλακη... Μετα ομως αρχισαν τα βασανα... Ειχαμε πολλα κομπλεξ και καπως επρεπε να ξεφυγουμε απο το συνηθισμενο... Και εκει ξεκιναμε.... Μπλεξαμε με ναρκωτικα... Στην αρχη μαζευομασταν στο στεκι μας και παιρναμε χαπακια.... Η Δαναη ειχε πει πως αν δεν σταματησουμε θα μας δωσει στην αστυνομια πραγμα που ποτε δεν εκανε... Μεχρι που ειδαμε οτι δεν μπορουμε να τρωμε τα λεφτα της Δαναης για δικη μας ευχαριστηση... Ετσι αποφασισαμε να πουλαμε εμεις ωστε να βγαλουμε λεφτα... Και οντως.. Μπορω να πω οτι τα χρηματα ηταν πολυ καλα... Δεν χρωστουσαμε πουθενα και σταματησαμε να παιρνουμε εμεις δοσεις... Μεχρι που ειδαμε πως καταστρεφουμε τον κοσμο.... Ειδα τι τους καναμε και πραγματικα θα προτιμουσα να μεινω στο παγκακι παρα να καταστρεφω τις ζωες των ανθρωπων..... Εκεινη ηταν η στιγμη που τα παρατησα... Πηγα Ξανθη, εμαθα απο εναν παλιο φιλο μου για τους υπολογιστες και πηγα στην Θεσσαλονικη για να σπουδασω... Μεχρι που ειδα στις ειδησεις οτι ο Κωνσταντινος θα ειναι για 6 μηνες φυλακη... Γι αυτο δεν κυκλοφορει με το πραγματικο του ονομα... Δεν θα το ελεγα στην Βανεσα φυσικα απλως μου ξεφυγε... Δεν ηθελα καμια απο εσας να μαθει για το παρελθον μου αλλα τελικα εγινε....