Μερικές φορές η ζωή μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω και άλλες; Να ισορροπηθούν κάποια πράγματα που κάνανε την ζωή σου δυσκολότερη. Βρίσκομαι στο μπαλκόνι καθώς χαζεύω τα αστέρια, τα φώτα της αμερικής τριπούν τα μάτια μου ενώ τα αστέρια φωτίζουν πάνω στον ουρανό.
'' Μακάρι να ήταν εδώ... Μακάρι να ήταν εδώ..'' Έλεγα και ξανά έλεγα με την ελπίδα ότι ο δημήτρης μου θα εμφανιστεί διά μαγείας, ότι κάποιο αστέρι θα τον φέρει στην αγκαλιά μου.
'' Φένια.. Τι κάνεις εκεί;'' Άκουσα την φωνή της μητέρας μου καθώς με είδε γωνατιστεί στο πάτωμα να ζητάω βοήθεια απο τα αστέρια. Χωρίς να μιλήσω σηκώθηκα απο κρύο πάτωμα και χαμογέλασα αμήχανα.
'' Tίποτα το ιδαίτερο μητέρα απλός... Χαζεύω τα αστέρια.'' Ψέλλισα αμήχανα καθώς τύναξα το λερωμένο μου παντελόνι και ένα αμήχανο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου.
'' Είναι εντεκάμιση δεν μαζεύεσαι σιγά-σιγά;'' Με ρώτησε καθώς μάζεψε κάτι τελευταία ρούχα και έριξε μία τελευταία ματιά πάνω μου, εγώ έγνεψα θετικά καθώς κοίταξα για τελευταία φορά τα αστέρια και μπήκα μέσα.
'' Καληνύχτα.'' Είπα δίχως συναίσθημα στην μητέρα μου και ανέβηκα προς το δωματιό μου, μόλις μπήκα μέσα πέταξα τις παντόφλες μου σε μία άκρη και ξάπλωσα πάνω στο κρεβάτι καθώς όλες οι στιγμές μου με τον Δημήτρη αρχίσαν να γυρνάνε σαν παλιά ταινία, δάγκωσα το κάτω χείλος μου και έκλεισα τα μάτια μου καθώς ένα δάκρυ κύλλησε απο τα μάτια μου, μου λείπει γαμώτο μου... πολύ....
Dimitri's POV.
Περιπλανιόμουν στους διαδρόμους του αεροδρόμιου της αμερικής με την ελπίδα ότι κάποιος θα με βοηθήσει, θα με βοηθήσει να την βρω. Μετά απο μία ώρα ψάξιματος κάθησα πάνω σε ένα παγκάκι με τα χέρια πάνω απο το κεφάλι μου, κοντεύω να τρελαθώ...
'' Excuse me, do you have a pen?'' Άκουσα μία γυναικεία γνώριμη φωνή, μόλις σήκωσα το κεφάλι μου διέκρυνα έναν άγγελο, μία πριγκίπισσα που ούτε στα παραμύθια δεν υπήρχαν, χαμογέλασα αμήχανα καθώς εκείνη είχε μείνει να με κοιτάει.
'' Φένια;'' Ρώτησα απορρημένος και εκείνη χωρίς να μιλήσει έπεσε πάνω μου κλαίγοντας, χωρίς να χάσω ευκαιρία την έσφιξα πάνω μου πέρνοντας μία ακόμη μυρωδιά απο το αρωμά της.
'' Επιτέλους σε βρήκα, δεν το πιστεύω ότι έκανες έναν ολόκληρο δρόμο για μένα..'' Μουρμούρισε, καθώς σκούπισε τα βρεγμένα ματάκια της και με κοίταξε με εκείνο το παιχνιδιάρικο ύφος στα μάτια.
'' Μπορεί να άργησα... αλλά τίποτα δεν με σταμάταγε να σε συναντήσω και να γευτώ για μία ακόμη φορά την μυρωδιά σου..'' Απάντησα, καθώς ένωσα το κουτελο μου πάνω στο δικό της κοιτόντας την έντωνα στα μάτια, μου φενόταν σαν να βρισκόμουν σε ένα δικό μου παραμύθι εγκλοβισμένος μαζί της.
'' Με πρόλαβες..'' Eίπε γελόντας, καθώς έκανε μυτούλες για να με φτάσει και άρχισε να χαιδευεί το προσωπό μου πλέον χαμογέλαστη, σε κάποια φάση ένωσα τα χείλη μου πάνω στα δικά της δημιουργόντας κάτι που είχα να ζήσω πολύ καιρό.. πεταλούδες στο στομάχι.
'' Όσο και να προσπαθείς να μου ξεφύγεις πάντα θα σε πιάνω σαν τον κινηγώ.'' Eίπα γελόντας καθώς την φίλησα στην μυτούλα και την πήρα αγκαλιά για να φύγουμε, τώρα που την βρήκα το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα την αφήσω να μου ξεφύγει έτσι..Η πριγκιπισσά μου.
// ΤΕΛΟΣ //
WELL, και αυτό ήταν το συγκλονιστηκό (:P) τέλος του My princess and Me σας ευχαριστώ πραγματικά για όλο αυτό το χρόνο που σταθήκατε και διαβάσατε το βιβλίο μου, είναι μεγάλη μου τιμή όλο αυτό... Όμως να ξέρετε ότι δεν σας αφήνω έτσι έρχεται νέο βιβλίο βασισμένο στο βιβλίο. Κατά πάσα πιθανότητα σήμερα:} Αν σας αρεσε vote/comment και τα φιλακια μου :3
ΜΕ ΑΓΑΠΗΗ , ΦΕΝΙΑ ^^
BINABASA MO ANG
'My Princess and Me'..❤️
Teen Fiction'Τον έρωτα δεν τον προγραμματίζεις... Έρχεται απο εκεί που δεν τον περιμένεις. Και συχνά είναι ένας άνθρωπος που ούτε καν το φανταζόσουν.' ~Real Love Story✔️ ♥ -Book One- ♥ #FeNoulinEdStyles #Wattpad2015♥
