Enslaved Mind

Chapter 18

Chapter 18

Eon

MARIING napapikit si Monique. Kahit na anong pigil niya ay kusang naglalandas ang masasaganang luha sa kanyang pisngi. Habang pinagmamasdan niya ang kanyang ama ay parang pinipiga ang kanyang puso. Naka-intubate ito at samut-saring gamot ang itinuturok sa suwero nito.

Hindi niya ito magawang lapitan. Nakatayo lamang siya sa paanan ng kama habang pinipilit ang sariling magpakatatag.

She feels as though the moment she sits beside him, she'll go into hysterics. Worse, she'll have a nervous breakdown. Kaya ipinagkasya niya na lamang ang sariling pagmasdan ito. Ipinahatid niya muna ang kanyang ina sa kanilang bahay upang makapagpahinga. Ayon kasi kay Yaya Mercy, tatlong araw na diumano itong hindi nakapagpapahinga ng maayos sapagkat halos hindi na ito umaalis sa tabi ng kanyang ama.

Iginala niya ang paningin sa kabuuan ng private room. Wala roon si Eon at ang kanyang yaya. Marahil ay lumabas muna ang mga ito upang bumili ng makakain. Napaupo siya sa katapat na sofa. Exhaustion just kicked in to her system. Magdadalawampung oras na rin siyang gising. Nag-alala tuloy siya para sa kanyang anak. Wala rin itong tulog sa flight nila. Pero ipinanatag niya ang kanyang sarili. Alam niyang hindi ito pababayaan ni Yaya Mercy.

Kumuha siya ng baso at nagsalin ng malamig na tubig mula sa dispenser. She was about to gulp it down when she heard her son's high-pitched scream.

"Oopsies!"

Alam niyang boses iyon ng kanyang anak. Dali dali siyang lumabas ng kwarto upang malaman kung anong nangyari.

"Eon, sweetheart—" bulalas niya. But she was dumbfounded when she saw her son beside a man.

The man who holds her heart. The only man who managed to treat her in extremes. The same man who made her feel like a queen, but at some point, made her think that she has no value at all.

"Mommy!" Sigaw ni Eon at akmang tatakbo palapit sa kanya. Subalit maagap itong pinigilan ng lalaki.

"What's the meaning of this, Nique?" Raffy's voice was low but full of authority.

Her mind went haywire. Kung anu-ano na ang mga eksenang pumapasok sa isipan niya. Na baka kunin nito sa kanya si Eon. Na baka hindi niya na makita pang muli ang kanyang anak...

She took a step forward and leaned down to reach her son's hand. Nababanaag sa mukha nito ang pagkalito habang haklit pa rin ni Raffy ang kaliwang braso nito.

"Mommy, what's happening?" Eon asked.

Napalunok siya. Kahit na sa murang edad ay kita ang katalinuhang taglay nito. Nais niyang maipaliwanag ang mga pangyayari sa maayos na paraan. Natatakot siya na baka mabigla ang bata. Ni minsan ay hindi niya ipinaliwanag dito ang tungkol sa ama nito. She just thought that she'll explain everything to him when he gets older.

"A-Anak..." she whispered in a shaky voice. Lumipas ang ilang sandali ngunit wala ni isa mang salita ang namutawi sa kanyang bibig. Everytime she opens her mouth to speak, she just couldn't weave the right words to say.

"Is he my dad?"

Four words... Eon muttered just those four words but it shook her to her core. Nang makabawi ay marahas siyang napalingon kay Raffy na ngayon ay nakatiim-bagang na nakatitig sa kanya.

She knelt down so she could look straight into his son's eyes.

"Eon, honey..."

"Mommy," anito saka niyakap siya.

"Anak, it's difficult to... e-explain," she said in between sobs.

"What's difficult to explain, Nique?" Matigas na turan ni Raffy sabay hila kay Eon. Walang kahirap hirap nitong kinarga ang bata.