The Written Paper

Hoofdstuk 2

{{FOTO VAN VERA HIERNAAST}}

Ik word wakker door het licht dat besloten heeft , om precies in mijn ogen te schijnen. Vloekend rek ik me uit en kijk op mijn mobiel voor de tijd. Shit shit shit shit! Het is al 10 uur. Ik ruk wat kleding in uit mijn kast. Met mijn broek half aan en mijn shirt tussen mijn kaken geklemd spring ik de badkamer in om me tanden te poetsen. Nadat ik me in mijn kleding heb gewurmd, storm ik naar beneden. Ik open de voordeur en bedenk me dan pas dat ik naast mijn schoolspullen, ook mijn mobiel ben vergeten.

Zuchtend loop ik naar boven. Waarom haast ik? Ik ben toch al te laat. Ik vis mijn mobiel uit het nachtkastje naast mijn bed. Ik druk hem aan en mijn blik valt op de datum. Dit kun je niet menen! Het is zaterdag. Nu kan ik mezelf wel voor me kop slaan.

Ik bekijk doelloos mijn, niet opgeruimde, kamer. Mijn blik valt op de grijze envelop. Ik staar naar de rare kleur grijs. Zal ik hem openen? Stomme vraag, natuurlijk moet ik hem openen. Toch heb ik een slecht onderbuik gevoel. Zuchtend sla ik tegen mijn buik aan. Het kan ook gewoon zijn dat ik honger heb. Dat zal het wel zijn.

Mijn kamerdeur wordt ruw open geslagen. 'Vera!', schreeuwt Roxanne. Van schrik struikel ik over een stapel tijdschriften. Hoe ik erover struikelde weet ik niet, het enige wat nu wel tot me doordringt is dat de vloer behoorlijk hard is. Ze rent naar me toe en springt boven op me.

'Rox ga onmiddellijk van me af!', roep ik nog net voordat ze al het lucht uit mijn longen perst. Ze staat blij op, trekt een bureaula open en begint in mijn papieren te graaien. What the hell is zij van plan? Verbaasd kom ik naast haar staan. 'Wat doe je?'

Ze haalt er een brief uit en houd hem met een blij gezicht voor me. 'Zie je wat hier staat?' Onderzoekend bekijk ik het papiertje. Het is de brief waarin werd gemeld dat ik was aangenomen als serveerster in een restaurant. Dat was een half jaar geleden en ik werk er nog steeds.

'Dat ik was aangenomen,' zeg ik vragend.

'Precies, die heb ik nu ook.'

'Is dat de reden dat je me van 3 meter afstand nog een gehoorbeschadiging hebt opgeleverd, en me daarna bijna hebt laten stikken.' Roxanne begint heftig te knikken. 'Dus je werkt ook als serveerster?'

Weer knikt ze. 'Alleen niet als serveerster,' zegt ze lachend. Ik sla hoofdschuddend met mijn hand tegen mijn gezicht. Soms gedraagt Roxanne zich vreselijk blond. Neem een voorbeeld aan nu. 'Ik werk in die nieuwe bar.' Bewondert kijk ik Roxanne aan. Je kan daar goed verdienen en daarnaast in het ook nog eens super gezellig. Alleen is het een kleine kans dat ze je aannemen. Je moet echt aan al hun eisen voldoen. En geloof me, dat zijn er veel. 'Trouwens, de rangen worden over een week herkozen, toch?'

'Ja, ik denk dat Andreina, aan de roddels te horen, dit jaar niet meer als eerste staat.' Roxanne's ogen lichten op. Net als dat Andreina haar niet mag, mag Roxanne Andreina niet.

'En Roel?' Ze slaat haar hand voor haar mond en loopt langzaam rood aan. Grijnzend kijk ik haar aan. Ze verklikt zichzelf.

'Ik wist het! Jij vindt Ro-'

'Hou je mond sukkel!', sist Roxanne. 'Straks hoort hij je.'

'Dus ik had gelijk?' Met een rood gezicht knikt ze. 'Nou dan moet je flink je best doen voor de eerste rang.'

Uit teleurstelling laat Roxanne haar schouders zakken. 'Dat lukt me nooit.'

'Of je zorgt ervoor dat hij omlaag gaat, zodat je met hem kan chanten.'

'Dat is toch raar? Dan verliest hij z'n eerste rang en ik begin meteen met hem te flirten.' Zuchtend legt ze haar hoofd in handen. Alsof het zo'n groot drama is.