Twilight (DUTCH)

Visioen

"Edward?" Hoorde ik Bella angstig zeggen, ik liep - wat je lopen kunt noemen voor een vampier - naar haar toe. Bella stond naast Alice, die naast haar stond, voor zich uit starend, een visioen dus. Ik hoorde Alices gedachtes, maar kon het niet samenvatten.

"Alice? Alice?" Ik rammelde haar door elkaar. Haar zwarte korte haar dat afstak bij haar witte huid schudde mee met haar lichaam. Ze bleef voor zich uit staren.

"Alice!" Ondertussen kwamen de andere ook. De spanning in de kamer was te voelen. Jasper begon haar door elkaar te schudden. Op dat moment huiverde Alice en keek ze op uit haar wazige blik. "De Volturi" stamelde ze. Gedachtes van anderen vlogen door mijn hoofd. "Edward?" Vroeg Bella. Ik keek naar haar, haar goudbruine ogen, haar bruine, golvende haar. "Ze, ze" ik concentreerde me op Alices gedachte. "De Volturi is iets van plan" eindigde ik mijn zin. Ik keek met een wazige blik naar voren. De Volturi was vampiers aan het uitschakelen. De zwakke vampiers, ze dreigden naar vampiers met gaves om bij ze te komen, anders zouden ze niet blijven leven. De Volturi werd zo groter en machtiger. "Wat willen ze hiermee bereiken?" vroeg ik aan Alice. "Ik, ik weet het niet, het was onduidelijk" zij ze, dit keer weer met haar engelachtige stem. Ik zag hoe iedereen naar me keek, "uitleg alsjeblieft?" Vroeg Carlisle met een bezorgde blik. Aangezien ik gedachten kon lezen wist ik wat Alice gezien had. Ik begon het uit te leggen.

Renesmé's warme armen waren om me heen geklemd. "We wachten af" zij Carlisle "totdat Alice's beeld duidelijker word kunnen we niks doen" Kunnen we ze weer niet vermorzelen. Hoorde ik Emmet denken, ik keek met een waarschuwende blik naar hem, hij keek weg. "Kom" zij ik tegen Bella en Renesmé. "Ik denk dat we dit even moeten vertellen aan Jacob." Ik tilde Renesmé op en liep weg, gevolgd door Bella, naar buiten.

Je kon Jacob's geur van kilometers afstand ruiken, niet de fijnste geur. Er zijn geen woorden die die geur uit kunnen leggen. Mijn ogen gleden over het groene bos en stopte op een punt, waar Jacob liep. "Jake!" hoorde ik Bella achter me. Jacob keek op "ik dacht al dat ik iets rook" antwoorde hij grijnzend. Renesmé worstelde zich uit mijn armen en rende naar Jacob, sprong in zijn armen. Ik hoorde wat Jacob dacht. Hij heeft het nooit slecht bedoeld om op haar in te printen. Als we van nature geen aardsvijanden waren geweest, dan had ik hem wel gemogen. Al denkt Bella daar anders over, Bella en Jacob hebben een vriendschap die ik nogsteeds niet begrijp en niks minder is geworden na Bella een vampier is geworden.

Jacob had, zoals normaal geen shirt aan, het ergerde me nog elke dag "weer geen tijd om een shirt aan te trekken gehad?" zuchtte ik. hij keek me grijnzend aan. "Wat was er zo dringend?" Vroeg hij, hij liep dichter naar ons toe. "de Volturi." antwoordde ik, zijn gezicht stond meteen strak "wat is er met ze?". Renesmé lag knuffelend in Jacob's armen. "Ze zijn vampiers aan het uitschakelen, en hun eigen familie sterker en groter aan het maken. We weten niet wat ze van plan zijn, maar ik vond dat je het moest weten" ging ik verder, mijn stem op een eentonige stem. Jacob keek op "O" zij hij "oke, ik zal de buurt in de gaten houden, voor, eh, het geval dat" zij hij, hij keek ongemakkelijk. die volturi moet altijd wel iets anders, hoorde ik hem denken. Ik knikte kort.

"Renesmé?" Ze keek op "ko-" ik kon mijn woord nog niet eens afmaken voordat Bella iets zij "laat haar maar even, het is al een tijd geleden dat ze Jacob heeft gezien" zij ze en ze glimlachte naar Renesmé, of Jacob, dat zag ik niet. af en toe was dat schild van haar behoorlijk irritant. ik zuchtte, ik heb liever niet dat mìjn dochter in de armen van een weerwolf lag. Maar ik kon er niks aan doen, en als ik iets zou doen zou ik Bella op mijn dak krijgen, ik zou niet van haar kunnen winnen, het is echter nogsteeds haar eerste vampier jaar.