Pragma

IKAWALONG YUGTO

"Ama! Ilabas niyo ho ako rito! Paki-usap 'wag niyong sasaktan si Rodel. . . Wala po siyang ginagawang masama ama! Ama!" patuloy ang pagwawala ni Marikit sa loob ng kanyang silid kung saan siya ikinulong ng kanyang amang hari.

Kahit apat na oras na siyang nagmamakaawa at umiiyak ay hindi parin siya sumuko at tumigil dahil alam niya na ano mang oras baka wakasan na ng kanyang ama ang buhay ng kanyang iniirog.

Samantala...

"Haaaaa! Ha! Ha!" patuloy na singhap ni Rodel sa tuwing aangat ang ulo niya pagkatapos ilublob sa tangke ng tubig ng isang kawal.

"Sumagot ka! Nasaan kayo ng isang linggo ng anak ko? Bakit wala kayo sa lugar na inutos kong pagdalhan mo ng anak ko!" tanong muli ng hari habang patuloy na pinaparusahan si Rodel.

"Si-sinabi ko na po sa inyo, dinukot po kami ng mga bandido ng prinsesa, hi-hindi po namin Alam kung saan lugar nila kami dinala—"

Hindi na naitapos pa ni Rodel ang sasabihin niya ng sumenyas ang hari sa mga kawal na ilublob muli ang ulo nito.

"Ha! Ha! Nagsasabi po ako ng totoo. . ." Nanghihinang utal ni Rodel.

"Pasu-an niyo na siya!" sigaw ng isang kawal sa mga kasamahan nito.

Mistulang bingi ang hari sa mga palahaw at pagmamaka-awa ni Rodel hanggang sa umabot na sa puntong pupugutan na siya nito ng ulo.

"Pugutan niyo na siya ng ulo." Mariing utos ng hari sa mga kawal bago nilisan ang lugar at bumalik sa kanyang trono.

Agad nilang dinala ang nanghihinang si Rodel sa gitna ng entablado, kung saan nakalagay ang napakalaking tadtaran, o pampugot ng ulo sa mga kriminal na nahahatulan.

Pinaluhod nila ito sa gitna habang nakatali, nangingig naman Rodel sa ginaw ng tubig na dumaloy sa kanyang damit sa pagkalublob kanina at sa sakit na nararamdaman niya sa kanyang malaking paso sa dalawang hita. Putok rin ang kanyang mga labi at umaagos ang dugo sa kanyang ilong dahil sa pagkakabugbog sa kanya kanina.

Mariin siyang pumikit at nagdasal na matapos na ang paghihirap niya at sana maging masaya parin si Marikit kahit wala na siya.

"PAKAWALAN NIYO SIYA!" sigaw ng isang 'di kilalang tao mula sa likod ng mga kawal at walang kung anu-ano'y bigla nalang itong dumami't nagsilusob sa mga bantay at agad na ginilitan ng leeg gamit ang kanilang mga punyal.

Magaling ang mga kalalakihang nagsilusob dahil hindi man lang sila nakagawa ng ingay sa kanilang pagpatay sa mga bantay o kawal.

Nanghihina man inangat parin ni Rodel ang kanyang ulo upang tignan kung ano ang nangyayari na hindi parin siya pinupugutan, ngunit 'di niya mawari kung sino ang mga ito dahil nanlalabo na ang kanyang paningin sa labis na hilo ng kanyang ulo't tuluyan na siyang bumagsak sa sahig at nawalan ng malay tao.

---

Kinabukasan...

"Kamahalan may masamang balita po tayo." Saad ng isang tagapagsilbi sa hari pagkatapos magbigay galang.

Agad naman nagkasalubong ang kilay ng hari sa tinuran nito't inilapag niya ang tsaa sa mesa na kanyang iniinom.

"Bakit? May nangyari ba?" seryosong tanong nito.

"Kamahalan, ang mga kawal..." Singit ng isang kawal pagpasok nito sa bulwagan ng hari saka yumuko upang magbigay galang, "nilusob po tayo ng mga rebelde... Ang lahat ng mga preso ay nakawala sa kanilang mga kulungan at kalahati sa mga kasamahan kong kawal ay pinaslang nila."

"Ano?! Punong kapon ihanda ang armas ko! Mga lapastangan!" galit na sigaw ng hari sabay tayo at agad na bumaba sa kanyang trono saka lumabas ng bulwagan upang pumunta sa kulungan.