To Luke

To Luke, Letter 1

Letter 1

P.O.V Luke Hemmings

'To Luke' staat er op de brief geschreven, 'Liefs Sophia Edwards' staat eronder. Ik bestuuder het handschrift, de i heeft en hartje inplaats een puntje en het handschrift is best wel schuin waardoor het er netjes maar toch mooi uitziet. Ik weet dat ik eigenlijk geen fanmail mag lezen maar toch spreekt deze brief me zo erg aan, ik moet het gewoon lezen lijkt het wel. 

Ik ga op mijn bed zitten, zal ik het wel of niet doen? De jongens zijn toch weg voor nog zeker een uur en er zal niemand langskomen. Misschien kan ik het beter niet lezen, als iemand erachter komt dan heb ik een probleem. Een heel groot probleem. 

Ik strijk met mijn vinger over de enveloppe, ik voel een brandend verlangen om de brief die er in zit te lezen. Ik heb alleen in het begin fanpost gelezen maar toen werd het verboden, Calum werd er geobserdeerd door. Elke dag las hij fanmail, zijn ogen werden rood omdat hij s' avonds maar bleef lezen. Het enige wat hij deed was brieven lezen, niemand kon hem stoppen. Daarom werd de fanmail direct in beslag genomen, maar toch is deze brief hier gekomen.

De enige mogelijkheid is dat Sophia Edwards de brief hier zelf heeft gebracht, als dat zo is dan moet het wel heel speciaal zijn. Of het is een doorgedraaide fan die ons zolang heeft gestalkt dat ze nu weet waar we wonen. Maar dat zal nooit lukken, nou dat denk ik tenminste.

Ik ga met mijn vinger naar de achterkant van de enveloppe, openmaken of niet? Mijn nieuwsgierigheid blijft groeien en ik ben het niet meer de baas, ik maak de brief open. Ik werp een blik op de brief en zie dat die redelijk lang is, het handschrift is hetzelfde gebleven en de eerste i die ik zie heeft geen puntje maar hartje. Er is echt veel tijd aan deze brief besteed. Het zal toch zonde zijn als ik deze brief naar de andere brieven bracht die in de papierversnipperaar worden vermoord?

Rustig begin ik te lezen.

Hi Luke,

Ik weet dat je deze brief waarschijnlijk nooit gaat lezen, dat deze brief eigenlijk zonde is van het papier maar toch heb ik hem geschreven en naar je toe gebracht. Misschien lees je dit toch wel en als dat zo is wil ik je vragen om dit aan niemand te vertellen, ik denk ook niet dat je dat doet. Ik vertrouw je namelijk Luke, nu vertrouw ik jou mijn geheimen toe.

Weetje dat het leven hard is, harder dan haat tweets en harder dan nare opmerkingen? Harder dan de paparazzi die je volgt en nare dingen over je schrijft? Elke dag nare opmerkingen die naar je hoofd geslingerd worden, elke dag nare woorden die pijn doen in je hart is wat ik mee maak. 

Weetje ik besef wel dat je dit niet leest maar ik ben gewoon iemand nodig om mijn verhaal aan te vertellen, iemand die me zou kunnen begrijpen. Ik weet dat jij nooit zoiets lafs zou doen, mensen pesten zonder een echte bekende reden. 

Elke dag gebeuren er nare dingen Luke, iedere dag hebben ze iets anders gevonden om me pijn mee te doen. Iedere dag doen ze me meer pijn, het is nu al een jaar aan de gang! En na een jaar weet ik nog steeds niet waarom ze me dit aan doen, na een jaar ben ik nog geen stap verder dan eerst. Het enige wat ik weet is dat ze me haten.

Toch haat ik mezelf niet Luke, ik weet dat ik niet s' werelds knapste ben maar ik krijg ook wel eens aandacht van jongens als ik uit ben. Ik ben dan wel niet knap maar super lelijk ben ik eigenlijk ook niet, volgens mij pesten me omdat er iets mis is met mijn innerlijk. Maar wat is er mis mee?

Waarom weet ik niet gewoon wat er mis is met mij, dan zou ik er wat aan kunnen doen... Maar nee, die informatie geven ze me niet. Ze vertellen me alleen nare scheldwoorden en ze laten me plaatjes zien van wat ik zogenaamd moet voorstellen. Een varken en Bloody Mary, alles is al langs gekomen. Zal ik er dan echt op lijken?

Weetje Luke ik houd echt van je, hoe je glimlacht en hoe je ogen stralen wanneer je zingt. De kuiltjes in je wangen en je kapsel wat expres door de war zit. Je bent echt prachtig Luke, van binnen en van buiten. Dat kun je niet over veel mensen zeggen. Ook hoe gelukkig je kijkt wanneer je zingt en hoe lief je bent voor de fans.

Elke foto van jou waar je lachend op staat laat mij automatisch glimlachen, als ik een nieuwe foto van je zie op Instagram ben ik al gelukkig. Als je iets nieuws tweet lees ik het al duizende keren, je hebt zo'n grote rol in mijn leven Luke.

Jij niet alleen, de andere jongens van 5 Seconds of Summer ook. Jullie zijn mijn redders, toen ik het niet meer zag zitten hebben jullie me gered Luke. Ik smeek je daarom ook om maar één ding, stop nooit.

Soms is er wat gedoe, soms is er ruzie en soms kun je elkaar even niet uitstaan maar als je het overwint dan kom je er beter en gelukkiger uit. En daarom leer je dus van ruzies (; .

Tot de volgende brief.

I love you,

x Sophia Edwards

Ik leg de brief van me af, zachtjes leg ik hem op mijn nachtkastje. Dit is echt heftig, een traan loopt over mijn wang. Ik sta op en pak een oude schoenendoos, daarin leg ik de brief neer. Misschien was het wel goed om deze brief te lezen, ik doe de doos dicht en leg hem terug. 

Ik moet er echt voor zorgen dat ik alle post bemachtig, als de jongens een brief zien brengen ze hem misschien direct wel naar de papierversnipperaar. Dat is pas zonde van het papier. Ik loop rusitg naar beneden terwijl ik de traan van mijn wang veeg. 

Ik ga op de bank zitten en zet de televisie aan, gewoon doen alsof er niks aan de hand is dan hebben ze ook niks door. Huilen mag in bed, huilen mag s' avonds in bed.

--

{A/N} Een nieuw verhaal, ja weer één. Oké ik heb I Want You Back verwijderd maar ja toch een nieuw verhaal, jippie. Ik hoop dat jullie dit verhaal mooi vinden en het net zoveel reads krijgt als I Think I Lost Her. 

xx NienkeHemmings