To Luke

To Luke, Letter 2

Letter 2

P.O.V Luke Hemmings

Ik ren naar beneden als ik de brievenbus hoor, 'Ik haal het wel!' roep ik. 'Kalm maar Luke, krijg je iets speciaals of zo?' lacht Ashton. Ik negeer het en ren naar de brievenbus, de post valt bijna uit de bus. Hoe komt dat nou weer? Normaal krijgen we nooit post, ach nou ja. Ik haal de post eruit, ik blader er een beetje door. Folders, sinds wanneer krijgen wij die? Ach het zal wel aan mij liggen, misschien komt het wel omdat ik normaal nooit de post haal. 

Als ik nog wat verder blader zie ik in het zelfde, schuine handschrift als gisteren de letters To Luke, Liefs Sophia Edwards. Ik loop naar binnen en gooi de folders op tafel, 'Ik ben boven' mompel ik terwijl ik naar boven loop. 'Oké!' roept Micheal, 'Was er nog post?' roept Calum. 'Op tafel!'.

Ik loop naar mijn kamer en pak de schoenendoos weer, ik leg hem naast me neer op bed en ga weer zitten. Zal ik de regel overnieuw overtreden? Zal ik de kans opnieuw nemen om betrapt te worden? Ja. Ik moet het gewoon weer lezen, het is een soort dwang. Ik hoor te weten wat er in die brief staat, daarom is die toch naar mij verstuurd?

Hi Luke,

Het doet zoveel pijn, vandaag hebben ze zichzelf weer overtroffen. Ze zijn deze keer echt te ver gegaan Luke, ze hebben me één van de dingen afgenomen die ik nog had. Jou. Ze vonden het grappig Luke, ze vonden het grappig om mij te kwetsen met jou en de andere jongens van 5 Seconds of Summer.

Het eerste wat ze zeiden was dit: 'Zelfs Luke en die andere homo's haten je terwijl ze van hun andere fans houden' zeiden ze. Ik kreeg er tranen van in mijn ogen, dat zagen ze natuurlijk. 'Wat dacht jij dan dat hij je vriendje zou worden?' gingen ze lachend verder. Goed natuurlijk weet ik dat dat nooit ging gebeuren maar iedereen hoopt op een wonder niet waar?

Natuurlijk gingen die stomme tranen hierdoor harder stromen, 'Hij haat je nog het meeste van allemaal' lachte Julia. Ik kon haar wel slaan serieus! Zo ben jij helemaal niet!

Ik weet dat ik je niet persoonlijk ken, ik wou dat dit wel het geval was. Maar toch weet ik hoe je bent Luke, je kunt me aanzien als een gestoorde fan -wat ik misschien ook wel ben (; - maar in elk geval ik weet hoe je bent. Alle reacties die ik lees bij je Instagram, de artikelen die ik over je lees waarin je op de foto ging met een fan. Je nam er de tijd voor. Dit zegt toch genoeg? Of niet soms?

Ik hoop zo dat ik je een keer ontmoet Luke, ik zal je dan echt een knuffel geven hoe eng het dan ook is en hoe vreemd je me dan ook aan kijkt. Alleen al jou zien zou de rest van mijn week en misschien wel maand geweldig maken. Oké ik begin een klein beetje door te draaien... Oeps.

Goed dat negeren we wel even (; . Maar hoe gaat het met jou Luke? Weetje ik meende dat ik gisteren een glimp van je op ving, ik heb natuurlijk als een gek gerend en knuffelde ''je' maar het bleek iemand anders te zijn met hetzelfde kapsel als jou... Oeps.

Die gast liet me ook maar niet gaan, 'Eerst je nummer' bleef hij maar zeggen. Echt zo irritant, op begeven moment ben ik gaan gillen en toen liet hij me wel los. Slimme zet, niet waar?

Maar ja ik ga maar eens, ik heb zin in een ijsje. Hahah serieus ik hou van ijs ♥

I love you,

x Sophia Edwards.

Met een kleine glimlach leg ik de brief in de doos, ik sta op en ruim de doos weer op. 'Gast zullen we ijs gaan halen?' roept Ashton vanaf beneden, 'Ja!' roep ik terug. Ik ren naar beneden en loop naar de woonkamer om wat geld te pakken, 'Let's go' zeg ik enthousiast. Ashton haalt zijn schouders op en loopt met me mee naar de ijswinkel. 

We stappen de ijswinkel in, al snel zijn we aan de beurt. Heel misschien omdat sommige mensen ons voorlaten.. Ik bestel een hoorntje met twee bolletjes van Cookie Caramel en Ashton neemt banaan en aardbei. We lopen lachend om een mop van Ashton naar buiten, ik let niet zo goed op en knal ineens tegen iemand aan.

'Fuck mijn ijsje' zegt een meisjesstem, 'Kun je niet uitkijken mijn ijsje is nu' begint ze. Ineens kijkt ze me aan, 'O my gosh!' gilt ze. Ik kijk haar aan, ze is zeker niet lelijk. Ze heeft groene ogen en blond haar, net zo als mij. 'Jij bent Luke Hemmings, toch?' gaat ze verder, 'Niet weer die jongen van gisteren toch?'. 

Wacht is dit Sophia?

'Hij is de echte Luke Hemmings' lacht Ashton, het meisje begint me te knuffelen. 'Ik ben Sophia' zegt ze, 'Dat dacht ik al' zeg ik zacht. 'Hoezo?' vraagt ze, Sophia kijkt me ongelovig aan. 'Heel misschien lees ik je brieven' stamel ik.

'Ho gast lees jij weer fanbrieven?' Ashton kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan, ik negeer hem. 'Ho, jij leest die brieven?'. Ik knik.

'O my gosh dit is zo genant' stamelt Sophia, 'Nee hoor' probeer ik haar gerust te stellen. 'Het is niet erg' ga ik door. 'Jawel, ik bedoel je hebt alle twee de brieven gelezen en daarin staan mijn geheimen o gosh'. 'Sorry maar wij moeten gaan' Ashton verbreekt de korte stilte.

Hij trekt me aan mijn arm, 'Uh doei Sophia' zeg ik nog. Dan verdwijnt ze uit mijn zicht. 'Gast wat voor brieven lees jij?' vraagt Ashton bot, 'Nou kijk ik vond gisteren een brief die aan mij geaddreseerd was was en ik kon me niet bedwingen en maakte hem open' zeg ik beschaamd. 'Oké gast, we zeggen dit tegen niemand' zegt Ashton en dan lopen we zwijgend verder.

{A/N} Woehoe the first meeting ♥, maar woooooooooow wat hebben jullie lieve reacties achtergelaten op het vorige hoofdstuk. SO SWEET! Thanks! Dit motiveerd me echt om verder te schrijven. xxxx NienkeHemmings