To Luke

To Luke, Letter 4

Letter 4.

P.O.V Luke Hemmings

Hi Luke,

Ik kan er niet meer tegen! Ik kan niet meer tegen de pijn die ze me doen, ik kan het niet meer! Elke dag gebeurd het weer, elke dag doen ze me weer pijn. Ze doen me zoveel pijn! Ze zeggen zulke nare dingen, niet alleen over mij maar ook over jou. Dat is nog erger! Ik kan er niet meer tegen Luke, het wordt me gewoon te veel.

Ze hebben mijn littekens gezien, vorig jaar heb ik duizende littekens gekregen nadat ik mezelf een tijdje snee. Ze keken me aan, zo lang als dat duurde echt niet normaal maar ze keken me met een medelevende blik aan wat het nog enger maakte. Ze begonnen te praten Luke en uit hun monden kwamen de naarste woorden en zinnen die ik ooit gehoord had..

'Aandachtshoer dat je bent!' had Sanne geschreeuwd, 'Jezelf snijden voor aandacht is nog laffer dan je al bent!' ging ze verder. Zo ging het een tijdje door tot ze jou erbij gingen halen.. 'Je probeert gewoon aandacht te krijgen van Luke en de rest van die homo's' begon Rick -het vriendje van Sanne-. 

'Het zijn geen homo's' had ik gepiept, Rick keek me boos aan. 'Wat zei je?' vroeg hij me, 'Ik zei dat ze geen homo's waren' zei ik zacht. Weetje eigenlijk weet ik dat niet eens zeker, ik bedoel jullie kunnen het verzwijgen voor ons maar het maakt niet uit. Hun zeiden het om jullie te beledigen..

Maar ze bleven maar doorgaan Luke! Ik ben ze zo zat! Waarom ik? Waarom? Ik wil gewoon mezelf kunnen zijn Luke alleen niemand accepteert me als ik mezelf ben. Waarom? Ik ben het zo zat Luke, ik kan er niet meer tegen! Niemand geeft om me, mijn vriendin is fake en mijn ouders vinden me een mislukkeling. Why?

Ik weet niet als ik het nog lang volhoud Luke, ik heb toch niemand die om me geeft. Jullie (5SOS) zeggen dan wel dat jullie om al jullie fans geven maar ik denk niet dat jullie om me geven, sorry maar jullie hebben toch niks aan me. Sorry.

I love you,

x Sophia Edwards.

Ik loop mijn kamer uit met de brief in mijn hand, ik loop rusitg de trap af. Michael en Calum zijn boodschappen doen en ik wil Ashton om een gunst vragen, in hoop dat hij het voor me wil doen. Ik loop de woonkamer in en ga naast Ashton zitten.

'Ashton wil je iets voor me doen?' vraag ik aarzelend, 'Wat dan?'. 'Lees eerst deze brief maar', ik overhandig Ashton de brief. Ashton begint rustig te lezen, af en toe maakt hij een geschrokken geluidje. Zijn ogen staan verdrietig en bij hem loopt er ook een traan over zijn wang, 'Lees je dit al vier dagen Luke?'. Ik knik.

'Oké wat wil je dat ik doe?', 'Ik wou je vragen als je het adres van haar kan op zoeken?' vraag ik. 'Uh oké, dat moet wel lukken. Maar hoezo?'. 'Ik wil Sophia graag een brief sturen', Ashton knikt. 'Begin maar vast met schrijven ik zal het opzoeken'. Weer knik ik, 'Thanks man'. 

Ik loop weer naar voven en ga aan mijn bureau zitten, ik pak een blad en een pen. Ik zet de pen op het papier en denk terug aan de afgelopen vier dagen..

Lieve Sophia,

Ik kan zoveel tegen je zeggen, ik kan duizend keer zeggen dat het wel goed komt maar dat weet ik niet zeker. Ik wil je hoop geven maar ik weet niet hoe, ik wil je helpen maar ik weet niet hoe. De enige oplossing leek me om je een brief of misschien meerdere brieven te sturen. Ik hoop zo dat ik je op die manier nog een beetje kan helpen.

Weetje ik kan nu opnoemen hoe perfect je bent maar ik kan je ook iets anders vertellen, ik kan je ook de waarheid vertellen. Kijk niemand is perfect en dat weet jij ook, iedereen heeft zijn gebreken wel maar jij bent iemand die het dichtse bij perfect in de buurt zit.