" လူျကီးမင္း ေခၚဆိုေသာ တယ္လီဖုန္းမွာ-... "
54 ျကိမ္ေျမာက္ ေခၚဆိုမႈအျပီးမွာ Luhan စိတ္ဓာတ္က်သြားသည္ ဖုန္းကိုျကည့္ကာေခါင္းငိုက္စိုက္က်ေနေသာ Luhan ကိုျကည့္ရင္း ေဘးကနွစ္ေယာက္လည္း မသက္သာပါ.. စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရံုအျပင္ ဘာမွလည္းလုပ္မေပးနိုင္တာမို့ Baekhyun ကိုယ့္ပါးစပ္ကိုယ္သာျဖတ္ရိုက္ခ်င္လာသည္..
" ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ.. တကယ္ဆိုအဲ့လိုေနရာမ်ိုးမွာ မေျပာလိုက္သင့္ဘူး.. ငါကိုက မွားတာ "
" မင္းအျပစ္ခ်ည္းပဲ မဟုတ္ပါဘူး.. စလုပ္ခဲ့မိတဲ့ ငါကိုယ္တိုင္လည္းပါတယ္.."
Luhan လက္ထဲက အျပာနုေရာင္ စာရြက္ေခါက္ကေလးကို ေနာက္တစ္ျကိမ္ျပန္ျကည့္လိုက္မိသည္..
✉️" အခ်စ္ဆိုတာ သံေယာဇဥ္ရပ္ဝန္းတစ္ေနရာက သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ဆိုရင္ သံေယာဇဥ္ေတြနဲ့ ရစ္ပတ္ထားျပီး ကိုယ့္ကို သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ မင္းကို ကိုယ္ေတာ့ ခ်စ္မိေနျပီ.. Lu "✉️
Lu မ်က္လံုးေတြကိုမွိတ္လိုက္မိေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးရက္က အျဖစ္အပ်က္ေတြက ေခါင္းထဲတန္းစီကာဝင္လာသည္..
ျကမ္းျပင္ေပၚက စာရြက္ေခါက္ကေလးကိုေတာင္ ေကာက္မယူနိုင္ဘဲ ခ်ာခနဲလွည့္ထြက္သြားတဲ့ ေက်ာျပင္ေနာက္မွာ က်ြန္ေတာ့္ရဲ့ရင္ခုန္သံေတြကပ္ပါသြားခဲ့သည္.. မယံုျကည္နိုင္ေလာက္ေအာင္ အံ့အားသင့္ေနေသာ Hun မ်က္ဝန္းေတြေနာက္မွာ ေျပ ာစရာစကားေတြေပ်ာက္ရွကုန္ေလာက္ေအာင္ ဘာလုပ္လို့ဘာကိုင္ရမွန္းမသိခဲ့ပါ
ဒီစာရြက္ကေလးကိုေတြ့ေတာ့ပိုျပီးေတာ့ေတာင္ မ်က္ရည္ဝဲလာမိသည္.. အဲ့ဒီခံစားခ်က္ျကီး.. သူက်ြန္ေတာ့္ကို ဥပကၡာျပုထားရက္တဲ့ ခံစားခ်က္ျကီး.. သူ့မ်က္ဝန္း သူ့အသံ သူ့အထိအေတြ့ သူ့ရဲ့ ဂရုစိုက္မႈေတြနဲ့ မေတြ့ရတဲ့ေနာက္ပိုင္း က်ြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း စားခ်င္စိတ္ေပ်ာက္ဆံုးလာသလို အရင္ကလိုတက္ျကြေနတာမ်ိုးလည္းမရွိေတာ့..
မိႈင္ေတြေငးေမာကာ အခ်ိန္ျပည့္ ငိုလိုက္ရယ္လိုက္နဲ့ အရူးတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနေသာ က်ြန္ေတာ့္ကိုျကည့္ျပီး Baekhyun နဲ့ Soo လည္း သက္ျပင္းကိုသာ တြင္တြင္ခ်ေနတတ္သည္..
