"ဒီတစ္လုပ္ပဲေလ ေနာ္.. Luကလိမၼာရဲ႕သားနဲ႔... "
"ငါးမစားခ်င္ပါဘူးဆိုေန "
"Luေလး.. ဒီငါးေသးေသးေလးေတြကအ႐ိုးပါ ဝါးစားလို႔ရတယ္ ဒါမွထံုးဓာတ္ရၿပီး Luေျခေထာက္ေတြ ျမန္ျမန္ျပန္ေကာင္းလာမွာေပါ့ "
"စားရင္ဘာဆုခ်မွာလဲ? "
Sehun က ကေလးဆန္စြာစူပုတ္ပုတ္ေလးေျပာေနတဲ့ Luhan ကိုၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲကႀကိတ္ရယ္လိုက္မိသည္.. ဒီကေလးဟာ တစ္ခါတစ္ေလက် ေျပာရသိပ္ခက္တာ.. ဆိုးကလည္းဆိုးခ်င္ေသး..
ရယ္ခ်င္ေနေပမယ့္႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ျပလိုက္ေတာ့ Luhan ခမ်ာ မ်က္ႏွာေလးၫွိဳးသြားၿပီး ပါးစပ္ဟေပးလိုက္တယ္..
ငါးေသးေသးေလးေတြနဲ႔နယ္ထားတဲ့ထမင္းကို ေနာက္ဆံုးတစ္လုပ္ခြံ႕ေကၽြးၿပီးေတာ့မွ Sehun သက္ျပင္းခ်ႏိုင္သည္.. ေရတစ္ခြက္ငွဲ႕တိုက္ရင္း တျမံဳ႕ျမံဳ႕ဝါးေနတဲ့ပါးေလးကို ဖ်စ္ၫွစ္လိုက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာေခါင္းရင္းကိုေက်ာမွီထိုင္ေနသူေလးက ျပံဳးလာတယ္..
" လိမၼာရဲ႕သားနဲ႔ မဆိုးခ်င္ပါနဲ႔လား Luရာ.. "
ခပ္ျပံဳးျပံဳးေျပာလိုက္တဲ့ သူ႔ကို ထိုကေလးက ျပန္ေျပာမလို႔ျပင္တုန္းရွိေသး ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲက vibrate ေၾကာင့္ ဖုန္းထုတ္ၾကည့္လိုက္တယ္.. contact name ကိုေတြ႕လိုက္တာနဲ႔ စဥ္းစားမေနဘဲ answer ခလုတ္ကိုႏွိပ္လိုက္သည္
" Lu.. ခဏေနာ္..ကိုယ္ Suho hyung နဲ႔ဖုန္းေျပာဦးမယ္"
" အင္း"
အခန္းအျပင္ကိုထြက္သြားရင္း ဖုန္းေျဖေနတဲ့ Sehun ကိုၾကည့္ရင္း Luhan စိတ္ထဲ ဘာလို႔မွန္းမသိ ေလးလံလာသည္.. Suho hyung ဆိုတာ UKမွာ ဘြဲ႕လြန္တက္ေနတဲ့ Hun ရဲ႕ တစ္ဝမ္းကြဲအစ္ကိုဆိုတာ Lu သိၿပီးသားပါ Hun ေျပာတာေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့... Hun ရဲ႕ Data ေတြကို အလိုလိုေနရင္း အလြတ္မွတ္ထားတဲ့ brain ကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ရမလားပဲ.. ထူးဆန္းတဲ့အခ်က္တစ္ခ်က္က Hun က သူ႔မိသားစုနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို တစ္ခါမွ မဖြင့္ဟဖူးဘူး ဒါ့ေၾကာင့္ Luလည္း အၾကမ္းဖ်င္းေလာက္ပဲသိရတာ..
" Hello.. Suho hyung "
" ေအး.. Sehun မင္းစိုးရိမ္စရာမလိုေတာ့ဘူး သူအဆင္ေျပတယ္ရယ္.. "
