"ဖုန္းေလးတစ္ခ်က္ေတာင္ ဆက္ေဖာ္မရ msg လည္း ျပန္မပို့ ဘယ္ေရာက္လို့ ဘယ္ေပါက္မွန္းမသိ ေသသလားရွင္သလားလည္း မသိ"
"ေသသလား ရွင္သလား မသိရေအာင္ ငါက စစ္သြားတိုက္တာမွမဟုတ္ဘဲ"
ကားေသာ့ကို စားပြဲေပၚပစ္တင္လိုက္ရင္း အိပ္ယာေပၚလွဲမိေတာ့ Baek နဲ့ Kyungsoo က သူ့ကို အိပ္ယာေပၚက ဆြဲထူသည္..
" ေဟ်ာင့္ေတြ.. ငါအိပ္ခ်င္ျပီကြ.. မနက္အေစာျကီး ထ,ထားရတာ "
" ေနဦး.. မင္းအိပ္လို့မရေသးဘူး ငါတို့ကို အက်ိုးအေျကာင္းေျပာခဲ့ဦးေလ.. "
" ဘာေျပာရမွာလဲ.. ဘာမွမွ ေထြေထြထူးထူး မျဖစ္တဲ့ဟာ.. "
မ်က္လံုးမွိတ္ထားရင္း ေခါင္းအံုးေပၚ မ်က္နွာေမွာက္ကာ ညည္းညည္းညူညူေျပာမိေတာ့ လက္သြက္တဲ့ Baek က Luhan ဂုတ္ပိုးကို ဆတ္ခနဲရိုက္လိုက္သည္..
" အ! နာတယ္ကြ ! "
" ေအး.. နာမွန္းသိေသးရင္ မအိပ္ခ်င္ေသးဘူးဆိုတာ ေသခ်ာတယ္.. ေျပာကြာ ျမန္ျမန္ေျပာ ျမန္ျမန္အိပ္ ျပီးေနေရာကို.. "
Luhan သက္ျပင္းျကီးျကီးသာ ခ်မိပါသည္..
💬Flashback💬
Sehun သူ့ေဘးက အတူယွဥ္ျပီးေလ်ွာက္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကို ငဲ့ျကည့္မိသည္
မ်က္ေတာင္ရွည္တို့က တဖ်တ္ဖ်တ္လူးလြန့္ေနပံုက တစ္မ်ိုးေလး ခ်စ္ဖို့ေကာင္းေနသည့္အျပင္ ပန္းနုေရာင္ နႈတ္ခမ္းေလးကလည္း ျပံဳးေယာင္ေယာင္ေလး သန္းေနျပန္သည္..
တလိႈက္လိႈက္ေနြးလာေသာ နွလံုးသားေျကာင့္ ျပံဳးမိရင္း ကံေကာ္ပင္ေတြဆီ အျကည့္လႊဲမိသည္..
ကံေကာ္တန္းေလးအဆံုးေရာက္ေတာ့ Lu က ရုတ္တရက္ ထိုင္ခ်လိုက္ကာ က်ြန္ေတာ့္လက္ကိုပါ ဆြဲ၍ထိုင္ေစသည္..
" Sehun-ah .. ဒီအပင္ေလးကို ေတြ့လား? "
Lu လက္ညွိုးညႊန္ရာဆီ ျကည့္မိေတာ့ ကံေကာ္ပင္ေပါက္ကေလးကို ေတြ့လိုက္ရတယ္
" အင္း.. ေတြ့တယ္ "
" အဲ့တာ Sehun အတြက္ ေမြးေန့လက္ေဆာင္ "
က်ြန္ေတာ့္ကို မျကည့္ဘဲ အေဝးတစ္ေနရာကို ေငးရင္း ျပံဳးေနေသာ Lu ကို ဒီအတိုင္းပဲ ေငးျကည့္ေနမိတယ္..
