ေခ်ြးေစးတို့နဲ့အတူနိုးထလာေသာအခါ က်ြန္ေတာ့္ရင္မွာ ေမာဟိုက္ေနသည္.. အခ်ိန္က ည ၂ နာရီပင္ထိုးလုျပီ.. ထ,ထလာခ်င္းပင္ ေခါင္းမွာတဆစ္ဆစ္ကိုက္ေနေသာ ေဝဒနာေျကာင့္ နားထင္ကိုလက္နွင့္ဖိလိုက္တဲ့အခါမွ ပတ္တီးထူထူတို့ကိုစမ္းမိလိုက္တယ္..
မ်က္နွာက်က္ျဖဴျဖဴဟာ ညအလင္းေရာင္ေအာက္မွာဝိုးတဝါး.. က်ြန္ေတာ္ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ?
ေဘးဘီကိုလွည့္ျကည့္ခါမွ ကုတင္ေဘး ထိုင္ခံုေပၚတြင္ နြမ္းလ်စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ အေဖျဖစ္သူနွင့္ ဆိုဖာေပၚတြင္ က်ြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကေခါင္းအံုးေလးကို ဖက္လ်က္ အိပ္ေနေသာ အေမ..
က်ြန္ေတာ့္ကိုေစာင့္ရင္း အဆမတန္ပင္ပန္းနြမ္းနယ္ဟန္ရွိေနေသာ မိဘနွစ္ပါးနွင့္ က်ြန္ေတာ့္ကိုအိပ္မက္ထဲမွာပါ ရက္စက္နိုင္ေလသူတစ္ေယာက္ကို ေတြးမိေတာ့ အားငယ္စိတ္ နာက်ည္းစိတ္ မုန္းတီးစိတ္ ခ်စ္စိတ္ အားနာစိတ္တို့ ေရာေထြးကာ မ်က္ရည္က ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်လာေတာ့တယ္.. နွလံုးသားကစူးေအာင့္နာက်င္မႈက လက္ဖဝါးက ေသြးေျကာမ်ွင္ေတြထိကို ရိုက္ခတ္လာရံုသာမက ေခါင္းကပိုလို့ေတာင္ထိုးကိုက္လာေတာ့တယ္..
အာေခါင္ေတြပါေျခာက္လာေတာ့ ကုတင္ေဘးစားပြဲေပၚခပ္လွမ္းလွမ္းက ေရဘူးကို လက္လွမ္းမိသည္.. ေရဘူးက တစ္ဖက္စြန္းေရာက္ေနတဲ့အတြက္ ခါးကိုဆန့္ရင္း လက္လွမ္းေနရာကေန အရွိန္လြန္ျပီး ကုတင္ေအာက္ျပုတ္က်သြားေတာ့တယ္.. အဲ့က်မွ အေဖေရာ အေမေရာ နိုးလာျပီး က်ြန္ေတာ့္ကို အလ်င္အျမန္ေထြးေပြ့လိုက္ျကသည္..
"သားငယ္., သားငယ္ကို မားတို့ ဆံုးရႈံးလိုက္ရျပီ ထင္ထားတာ ငါ့သားေလး "
အေမကေျပာျပီး ရိႈက္ျကီးတငင္ငိုရွာသည္.,
"သားရယ္.. မေသေကာင္းမေပ်ာက္ေကာင္း "
အေဖကအသံတုန္တုန္ယင္ယင္ျကီးနဲ့ သူ့ပခံုးေတြကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဆုပ္ကိုင္ထားခဲ့သည္.. ပါးျပင္မွမ်က္ရည္တို့ကို ပြတ္ဆြဲကာ အေဖနဲ့အေမကိုျပန္ဖက္ထားဖို့ ယာင္ယမ္းထလိုက္မိေတာ့ ျကမ္းျပင္မာမာနဲ့ တံေတာင္ဆစ္နဲ့ဒုတိယတစ္ေခါက္ မိတ္ဆက္မိသြားတယ္.. က်ြန္ေတာ္.. က်ြန္ေတာ့္ေျခေထာက္ေတြကို ခံစားလို့မရပါလား..
