Γυρίζω αργά και φοβισμένα το κεφάλι μου και συναντάω το ανησυχητικό βλέμμα του Μιχάλη.
<<Ψάχνεις κάτι;>>
<<Εε όχι απλά άκουσα ένα θόρυβο και ήθελα να μάθω τι είναι.>>
<<Τι θόρυβος δηλαδή;Εγώ πάντως δεν άκουσα κάτι.>>
<<Εδώ ήσουν τόση ώρα;Μήπως το έκανες εσύ;>>
<<Όχι δεν το έκανα εγώ.Ήμουν στο μπάνιο μέχρι τώρα.Πάντως να ξέρεις ότι αυτό είναι το δωμάτιο μου και δεν μου αρέσει να το επισκέπτεται κανείς χωρίς την άδεια μου.>>είπε με θυμό.
<<Συγγνώμη.>>είπα και άνοιξα την πόρτα για να φύγω.
<<Πού πας;>>έκλεισε την πόρτα και ήρθε κοντά μου,σχεδόν δίπλα μου.
<<Στο δωμάτιο μου.>>είπα δειλά δειλά.
<<Μα γιατί;Μ'αρέσει πολύ η παρέα σου!Κάτσε εδώ να μου κάνεις παρέα.>>είπα δείχνωντας με το χέρι του το κρεβάτι.<<Έλα δεν δαγκώνω!>>συνέχισε.
Έκατσα σχεδόν στην άκρη του κρεβατιού και κάθισε και αυτός δίπλα μου.Με κοίταζε έντονα από πάνω μέχρι κάτω και αυτό με γέμιζε φόβο.
<<Γιατί με κοιτάς έτσι;>>κατάφερα να πω.
<<Πως σε κοιτάω δηλαδή;>>ρώτησε και πλησίασε το πρόσωπο μου.
<<Παράξενα.>>είπα και σηκώθηκα από το κρεβάτι για να απομακρυνθώ.
Σηκώθηκε και αυτός και αφού πλησίασε αρκετά κοντά μου έπιασε το χέρι.Αρχίζω και νοιώθω παράξενα.
<<Συγγνώμη αν σε τρομάζω με την συμπεριφορά μου απλά μου αρέσεις πολύ Δανάη και δεν χορταίνω να σε βλέπω!>>είπε και ήρθε σε απόσταση αναπνοής αυτή τη φορά.
<<Εεε πρέπει να φύγω.>>είπα προσπαθώντας να ξεφύγω αλλά μάταια.<<Άσε με να φύγω!>>φώναξα πλέον τρομαγμένη.
Εκείνη τη στιγμή μπαίνει στο δωμάτιο εξαγριωμένος ο Πέτρος.Κοιτάζει προς το μέρος μου και με διατάζει να φύγω.Υπακούω και καθώς κλείνω την πόρτα βγαίνοντας έξω,μένω από πίσω της και προσπαθώ να ακούσω τι λένε.
<<Πας καλά ρε ηλίθειε;Είναι μικρό κοριτσάκι.Σου είπα να μείνεις μακριά της.Φύγε από δω και πήγαινε όπου στο διάολο θες αλλά τη Δανάη δεν θα την ξανακουμπήσεις,με κατάλαβες;>>
<<Αυτό θα του δούμε αδερφούλη αλλά δεν θα φύγω.Σιγά μην χάσω τα γενέθλια της ανιψούλας μου!>>
<<Τι λες ρε;>>
<<Α μόνο εγώ το ξέρω δηλαδή,τέλεια!>>είπε χαμογελώντας.
<<Τελείωνε και λέγε τι ξέρεις.>>
<<Τις προάλλες που ήμασταν με την Δανάη στο fun room μου ανακοίνωσε την ημερομηνία γέννησης της.Αύριο γίνεται 15 χρονών.Μεγαλώνει η κορούλα σου.Αρχίζει και γίνεται γυναίκα!>>είπα κλείνοντας του το μάτι.
<<Αν μάθω ότι την ξαναπείραξες πέθανες καθίκι!>>είπε και άνοιξε την πόρτα για να φύγει.
Προσπαθησα να τρέξω γρήγορα στο δωμάτιο μου για να μην με δουν και καταλάβουν ότι κρυφάκουγα αλλά δυστυχώς με είδαν.
<<Έλα εδώ Δανάη!>>με φώναξε ο Πέτρος.
<<Τι έγινε μπαμπά;>>ρώτησα προσπαθώντας να κάνω την ανήξερη.
<<Να μην ξαναεπαναληφθεί αυτό που έκανες!>>
<<Δεν καταλαβαίνω..>>είπα κοιτώντας στο πάτωμα.
<<Θα στο πω αλλιώς τότε.Πρώτον δε θα ξαναπάς στο δωμάτιο του Μιχάλη και δεύτερον δεν θα κρυφακούς ποτέ συζητήσεις που δεν σε αφορούν.>>
<<Μα με αφορούν!>>είπα παραπονεμένα.
<<Μίλησα Δανάη!Μπορείς να πας στο δωμάτιο σου.>>
<<Εντάξει.>>είπα και έφυγα.
