BÜYÜCÜLER

BÖLÜM 18 (FİNAL)

9.ay

Gece saat 3.00 civarı karnıma giren sancı ile uyandım. Kasılmalarım devam edince elim yan tarafa gitti ama orası boştu. Zar zor ayağa kalktım. Yürümekte güçlük çekiyordum. Yiğitlerin odasına gitmem gerekiyordu. Yavaş yavaş yiğitlerin odasına girdim. Suyum gelmeye başlamıştı daha fazla yürüyemedim kapıdan seslendim ama. İkiside çok derin uyuyordu. Yiğitin bulut cücelerinden biri uyandı ve bana baktı ona baktım

"Yardım... E... Et lü... Lütfen ahh..."

Yere oturdum. Bulut cücesi yiğitin kulağına eğildi.

"GÜNEŞ."

Yiğit yataktan sıçradı. Bana baktı hemen yanıma geldi.

"Ne oldu güneş."

"Do... Duğum... Ba... Başladı..."

"Ne?.... Ne yapmam gerek."

"Ha... Hastane.... Hastaneye götür... Beni.."

"Ta... Tamam."

Yiğit beni yavaşça kaldırdı ve hemen hastaneye götürdü. Doğum haneye aldılar beni. Canım çok fazla yanıyordu. Doğum yapan eşini izlemesi için ayrılan bölmeye baktım. Orası boştu.... Ağlarken ıkınmaya devam ettim... Canım fazlasıyla yanıyordu... Borayın bana oradan bakıp güç vermesini isterdim. Ama o yoktu vücudumda bir rahatlama hissedince doğumumun bittiğini farkettim. Gözlerim kapanırken gözüm eşin ayrıldığı bölmeye gitti. Borayın sülieti orada beni izliyordu. Sonrası karanlıktı.

Yiğitin bakış açısı

Üç saattir güneşin doğum yapmasını bekliyorduk. Hemşireler bebekle çıkınca deniz hemşirenin peşinden gitti ben güneşi bekledim. Çıkmayınca çok korktum hemen içeri girdim

"Güneş güneş nerede?"

Güneşi ter içerisinde elbisesi kan olmuş bir şekilde görünce çok korktum hemen yanına gittim. Yüzünü okşadım

"Güneş.... İyi misin aç gözlerini. Ben boraya ne derim yoksa.... Kalk lütfen."

Bir doktor yanıma geldi

"Sakin olun lütfen... Sadece bayıldı."

"Sadece bayıldı mı? Neden bu kadar kanaması var o zaman."

"Doğumdan sonra ister istemez bu kadar kan gelir. Merak etmeyin... Eşiniz iyi."

"O benim eşim değil.... Kardeşimin emaneti. Ona zarar gelmeyeceğine söz verdim."

"Ah... Anlıyorum özür dilerim."

"Sorun değil.... Ne zaman uyanır?"

"Bilemiyorum. Güneş hanımı temizleyip odaya alacağız. Müsadenizle."

"Peki."

Odadan çıktım. Denizin yanına gidip bebeğe baktım. Meraklı gözlerle etrafa bakıyordu. Gözleri boraya çok benziyordu saçı ise güneşe... Artık bu işi bitirmeliydim. Denize bebeği yanlız bırakmamasını. Güneş uyanırsa hemen haber vermesini söyledim ve hastaneden çıktım

Miranın bakış açısı

Gözlerimi zorlukla açtım. Hala hastanedeydim. Etrafıma baktım ama kimse yoktu. Kapı yavaşça açıldı içeri deniz ve çocuğum girdi. Deniz bana baktı

"Bebişimiz acıkmış annesi."

Onlara baktım. Bebeğimi elime alarak yüzüne baktım. Boraya çok benziyordu. Kızım babasına çok benziyordu. Onun karnını doyurunca hemşire gelip onu yatırdı. Denize döndüm