Napuyat ako kakaisip kagabi kung ano ba talaga ang magiging desisyon ko, ayuko ng makasakit ng damdamin ng ibang tao. Kasi alam ko ang pakiramdam ng nasaktan, masakit sobra.
Kaya I ended up in doing this. I texted Nheil and ask him if he's free this afternoon, and he said yes. Sabi ko magkita kami sa mall, sa isang fastfood chain, 3:00, kasi may importante akong sasabihin. And he asked me if what is it all about.
Hindi ako alam kung tanga siya o ano, kaya nga makikipagkita ako para doon ko sasabihin ng personal. Hays. But he only said yes, instead of arguing with me, cause he knew that he will never win against me.
Yung problema ko kay Franz tapos na, I already called him last night, and told him everything. I also said sorry. Gusto kong maging masaya din siya, at pakawalan na niya ako. Kasi yun naman yung gusto niya before. Para maging masaya na kaming lahat, makawala na sa komplikadong buhay na ito. At makapamuhay ng wala ng iniisip na kung ano pa man. And he agreed to it.
Itong kay Nheil na lang, masakit tong gagawin ko, pero kailangan. Mahal ko siya, pero madaming hadlang.
12 na kaya kumain na ko, wala pa din sina mama kaya kanya kanya na namang galawan dito sa bahay. Tsk lagi na namang ganito.
Umupo na ko, at bigla kong narinig na pinapatogtog sa radyo yung kantang "When I'm With You ng Faber Drive". Nananadya ata talaga si destiny.
Kinakanta yan ni Nheil pag hindi ako makatulog. Those sweet memories every night, sa panaginip ko na lang maririnig at mararamdaman.
Tinapos ko na yung pagkain ko at tapos na din yung kanta. Then naligo ulit ako, I just wear jeans and top blouse, medyo kita ang pusod, pero keri naman, I just pair it with may favorite rubber shoes. Put some powder and lipstick, slight lang naman. Hindi kasi ako nag memake up, di ko feel. Di ko napansin 2 o'clock na pala, ganun ako katagal nag ayos.
Nagtravel na ako, baka kasi traffic ngayon at baka abutin ako ng siyam siyam.
Hindi ko siya tenext na on the way ko, magtetext ako pag andun na ko sa meeting place namin.
After 30 minutes andito na ko sa mall. Wala pa siya kasi 2:40 pa lang, nag lakad lakad muna ako. Nagtingin tingin kung may sale ba o ano. Haha adik din kasi ako minsan sa sale.
Dahil naaliw ako, nakalimutan ko na kung anong oras, when I look at my watch 3:30 na. Damn! Ganun ako katagal sa booksale? I paid the books then I went out of the store immediately, at lakad takbo akong papunta sa isang fast food chain na sinabi ko sa kaniya kanina.
Damn it! Nakakahiya 30 minutes na siyang nag aantay doon. Kaya ayuko ng nagliliwaliw pag may oras pa at may kameet ako ei, I am always fascinated with books at nakakalimutan ko ang oras.
Malapit na ko sa meeting place namin ng mapansin kong may kasama siya, yung kaba at hiya ko ay napalitan ng inis. There, I saa them. Why them? He's with his ex girlfriend, Charmaine.
Nalate lang ako ng 30 minutes, ganyan na agad? Nagkekwentuhan sila, at nagtatawanan pa. Nag antay muna ako ng mga limang minuto, baka kasi umalis din agad siya, malay mo naka salubong lang or what, pero hindi pa din. Mukhang isa din tong makakalimutin sa oras ah. That's why I texted him already, sabi ko andito na ako sa mall, at papunta na sa meeting place namin.
Syempre hindi ako nag antay doo, bumalik ako sa second floor, at tiningnan ko kung nakaalis na ba si Charmaine, damn para akong tanga, pagod na pagod na ko, daig ko pa ang nasa amazing race, akyat baba dito sa mall.
And there I saw her naglalakad na palabas, nakasmile pa ah. I guess I will make a right decision.
"Sorry late ako,traffic kasi ei :)" explaining mayself kung bakit ngayon lang ako. Para di mabuko, nilagay ko yung books sa bag ko.
"Ok lang yun Lei, di pa naman ako masyadong matagal dito."
(Ows talaga? Sinungaling ka, kasama mo kaya si yung ex mo at nag kakatawanan pa kayo.) Tsk gustong gusto kong sabihin yan sa kanya.
"Ah ganun ba, sorry ulit." Kinakabahan ako pero andito na ei.
"Hm.. ahmm , Nheil l-let's s-stop this. Let's stop this." Calm yet stummering. Shit . Pero straight to the point na, para tapos na. Habang kaya ko pang magsalita ng maayos.
"Ang alin Lei? Wag namang ganun, ang tagal kung hinintay to Lei, please. Maghihintay ako kahit ilang buwan o taon pa yan, hanggang sa nakalimutan mo na talaga siya." Nagmamakaawa niyang sabi
"Nheil ayuko kasing makasakit, hindi pa ko ready to enter in a new relationship, naguguluhan pa ako. Ayukong umasa ka Nheil, that's why I'm doing this. Pinag isipan ko na to ng ilang beses, and this is the best way, to end this, bago pa tayo magkasakitan, itigil na lang natin to. Itigil mo na ang panliligaw mo sakin. Wag mo sanang isipin na ginagawa ko to dahil mas pinipili ko siya, hindi, wala akong pinili sa inyo. Ang gusto ko kasi, maging masaya tayong tatlo. Kalimutan mo na lang yung araw na nagkita la ulit tayo, and those memories that we've shared, ituring mo na lang yung isang panaginip." I said to him, cupping his face na may luha na din. We're both crying, kahit na nasa public place kami. "At ngayon nagising ka na sa isang masaya ngunit, masalimuot na panaginip." Pagpapaliwanag ko sa kanya.
This is the best way, after saying those words to him, tumayo na ko at akmang aalis na, ngunit napigil ako nung nagsalita siyang muli.
"Sa tingin mo papayag ako? Sa tingin mo ikaw lang may karapatang magdesisyon? Sa tingin mo ikaw lang mayroong desisyon? No, I won't let you Lei, I will continue on what I started, and you'll be mine again, and that's my decision :)"
He's saying that while sobbing.
Pero buo na ang pasya ko. Hinarap ko ulit siya, "I don't love you anymore Nheil, nadala lang ako ng emosyon ko, noong sinabi mong pareho na tayong malaya, at pwede na ulit tayo, closure lang siguro ang kulang saatin, kasi wala tayo nun. Pero ngayon, narealize ko na, hindi na pala kita mahal, after how many years, unti unti ng naglaho yung matagal kong inipon na pagmamahal dito( puso). Bakit? Kasi hindi mo man lang ako tinanong noon, hindi mo man lang ako kinausap ng maayos. Inalis mo yung komunikasyon natin, at nagmahal ka na agad ng iba. Hindi mo ko inantay na bumalik para makapag usap tayo ng maayos. Kaya wala na Nheil, wala na. Let's just stop and end this. I don't love you anymore:)" mapait akong ngumiti sa kanya at lumakad papalayo.
Iniwan ko siyang may mga luha sa kanyang mga mata.
I left him speechless after saying those. Without Even saying goodbye. A bittersweet googbye to my first love.
And that's my decision, sana tama ang ginawa ko.
Wala akong pinili sa kanila 😭😞
