Unexpected (Editing and Revising)

(Unexpected 4)

(4)

Oh gosh. Kanina, naging half kinikilig and half naiinis. Paano ba naman. Naiinis ako kasi... Di nya ako naaalala. Wala syang naaalala na pinagsamahan namin noong bata pa kami. But look at the brighter side, kinikig ako dahil, of all people, ako pa yung pinair kay Kevin. Ay. Malande~ Magkatabi pa kami sa seating arrangement. Pero, beyond everything, sana maalala nya ako.

"Hey. Read this part. Are you listening?" Kevin. Binasa ko nga. Mamaya may nagtawanan.

"What is so funny?" Seryosong tanong ko.

"It's a prank. What is happening to you? Iniisip mo ako ano? Hahahah!" Kevin na humalakhak ng malakas.

"What the.. Ofcourse not!" Liar.

Nagulat ako nung hinawakan na ni Kevin yung ulo niya. Bigla syang nahulog sa upuan niya. *BLAG*

"Kevin! Kevin! What is happening to you? Are you al--"

"Just joking. I'm alright. Hahaha!" Sabi ni Kevin habang hawak ang ulo niya at tumatawa. He is still the same old Kevin. Yung mahilig mag-prank.

"Tch. " Lumabas muna ako. Makonsensya ako neto eh! Mamaya-maya, may kumalbit sa akin. Si Annie, kaklase ko.

"Uyy. Umamin ka nga. May gusto ka kay Kevin ano? Ayiiiie."

"Hindi kaya. Pfft." Denial stage.

"Eh bakit ang concerned mo?" Annie na may ngiti sa bibig niya.

"Wala. Kasi kaibigan ko sya."

"Oh? Baka naman, ka-IBIGAN? Hahahahha!"

"Tse. Tumahimik ka na nga dyan."

"It means totoo nga. Ayiiiie! Don't worry. Your secret is safe with me. :)"

"You sure? Friends?"

"Suure!"

Silenceeee.

"Oh, tungkol kay Kevin, medyo halata na. Naging friends ba kayo in the past? Parang ang close nyo na hindi eh. Gets mo?" Annie.

"Kababata ko sya. Bestfriend ko sya. Kaso, there was an incident, and we got separated. May amnesia sya. Di na nya ako naaalala. " Ako, with a sad tone.

"Sorry. Gusto mo, tulungan ko kita mapalapit kay Kevin?" Sabi nya with a smile.

"Sigurado ka?" Tanong ko kay Annie. Tumango sya ng mabilis.

"Thank you. Please help me make him remember me." Hinug ko si Annie habang nakangiti. Umalis na din sya kaagad kasi tinawag sya ng isang Teacher.

I skipped my way to my classroom. I hummed songs and Kevin saw me.

"Janaley! You seem to be happy. I guess?" Kevin with a smug grin.

"Ah! Kevin naman! Ganyan na ba ang gawain mo ngayon? Grabe ka naman."

"Hey, sorry. Di ko sinasadyang magulat ka. Sorry rin dahil sa kanina." Sabi nya with matching puppy eyes.

"Fine fine. You're forgiven." Pagtuloy ko. "Sumimasen. (Excuse me). " Ako at umalis na.

"Janaley! Jan!" Sigaw ni Annie.

"Girls. No shouting and running in the hallway." Sita sa amin ng isang teacher.

"Sorry ma'am." Kaming dalawa.

"Ahihi! Namumula sya! " Pabulong nyang sinabi.

"Nakakarami ka na sa akin ah! Hampasin kaya kita dyan!"

"Uy. Sorry na. Nandun na kasi si Ma'am."

"Sorry! Dali, Tara na."

***

Hello! Pagpasensyahan nyo nalang yung maikling chapter. Please Vote, Comment, Share, and Be A Fan! :) Thankiies!

Edit: Hi.
-Ree♥︎