Unexpected (Editing and Revising)

(Unexpected 18)

Unexpected (18)

Heyy~ Ree is back. Sorry, ha? Eto na oh. Pambawi ko. Enjoyy~

---

Coleen's POV:

"Janaley!" Sigaw ko. May nakita akong babaeng brown ang buhok at may green na mata na nakasunod sa kanya. At lumapit sya sa akin.

"If I'm not mistaken, You are her friend. Am I right?" Sabi nung babae sa akin na halatang bagong-dating dito sa school.

"Yes.. I am. Who are you supposed to be?" Sabi ko na may halong inis.

"I am an Exchange Student. Janaley's in a bad mood. I'm terribly sorry. My name is Je--"

"Jemelly Smith. Right? I know that you are an exchangee. And I don't need to know your name. I know it already. I know that you are the reason why she is acting like this!"

"It is me. Please, cool your head. I must leave. I bid my farewell."

Umalis na sya. Wala akong galit sa kanya. Kay Janaley. Masyado syang... ewan ko ba! Kakausapin ko nalang. Dumeretso ako sa classroom at nadatnan ko siyang nagdrawing. Naka-earphones pa. Ang tahimik nya. Lumapit ako sa kanya at tinapik ko yung balikat nya.

"Janaley.. Okay ka lang?" Wala syang sinabi. Nilagay nya yung ulo nya sa braso nya na naka-cross arms. Mamaya-maya, tumawa sya. Hindi ko maintindihan..

"Okay lang ako! Knock knock!" Di nya ako nakumbinsi sa 'Okay lang ako' act na yan.

"Who's there?"

"Janaley."

"Janaley, who?"

"Janaley is a dinosaur, in his imagination. When she smiles he always goes without hesitation!"

"Ha ha ha ha. WhoGoat! Sino yang lalaking yan?"

"Ha? Wala ah. Nagbibiro lang ako. Trip ko lang." Nag-fake smile sya na halatang-halata.

"Kung ayaw mo magopen-up sa akin, edi wag! Bahala ka na nga dyan! I curse you."

-Janaley's POV-

Naiinis na ako. Umalis nalang ako. Dumeretso ako ng Art room. Nadaanan ko yung mga ginawa nya na art projects na nakatambay dito sa Art room. Hinahanap ko yung painting na ginawa nya last year na Cherry blossoms. Malaki yung Canvas. Pero may sad meaning sya. Di ko na tinitigan masyado. Umalis na ako at dumeretso sa Gym.

Walang tao. Kaya kumuha ako ng bola ng volleyball at nagpractice. Di ko alam kung bakit ako naiinis. Dahil ba sa ayaw nya magopen-up o dahil sa pagsuot nya ng fake smile na yun?

Wait. Ano ba itong ginagawa ko sa kanya?! Diba bilang kaibigan nya, dapat kino-comfort ko sya? Diba dapat, inaalalayan ko sya at sinasabing "Wag ka magalala. Magiging okay ang lahat. Tama na." Dapat nandyan ako sa tabi nya? Dapat iniintindi ko sya. Imbis na wala akong ginagawa dito, dapat tinutulungan ko sya. Hindi ganito!

"Mali itong ginagawa ko!" Sigaw ko.

Tumakbo ako papuntang Music room. Dahil alam kong nag-piano yun ng mga ganitong oras. May narinig akong tumutunog sa loob.

"Janaley?" Bulong ko at sumilip ako sa pinto.

May tinutugtog sya. Malungkot yung tunog. Halatang whole-heartedly niya yun tinutugtog.

Malungkot siya.

Nasasaktan siya.

Umiiyak siya.

Pumasok ako ng tahimik. Mukhang di nya napansin. Pumunta ako doon sa may violin. Sinabayan ko sya.

Sa malungkot nyang tinig.

Halata naman na may gusto sya kay Kevin. Di ko alam kung manhid sya o talagang ayaw nya lang kay Charlie. In a short period of time, It was very visible. She's a Tsundere. Everybody befriends her because of her Art skills, and Music skills. Many boys wants to court her. But refused all of them. Her eyes are set to only one boy. A boy who never. NEVER liked her in return. Her silent sobs were not heard. But tears were visible and fell on the white keys.

-Nobody's POV-

Habang kumakanta yung dalawa.. di nila alam na may nakikinig, nagoobserba, at nagtatago ng nararamdaman.

---

Author's Note:

(1) Tsundere- A person who denies his/her true feelings. /A Japanese word

Hello po. I'm back po. Sorry po dahil matagal na po akong di nag-uupdate. Malungkot kasi. Sinipag lang din ako. Wag po kayo magalala. I-try ko po na mag-uupdate every other day or twice a week. ;) Sorry ulit! Vote, Share, and Be a Fan! :)