Kalem

Klon

Son dersten çıktık. Harun'la beraber aşağı inip diğerlerini bekledik. Geldiklerinden okuldan çıktık. İlk hafta gelen öğrenciler için sadece ana caddelerden isteyen öğrenciler alan ve bırakan servise bindik. Önce Eylül ve Emirhan indi. Ben Eylül'le inmeyecektim. Kendi evime giecektim. Daha sonra Ecehan indi. Serviste Harun ve benden başka birkaç kişi vardı.

Biz burda inelim.(harun)

İyide benim eve gitmem lazım.(ben)

Ya kırtasiyede işim var alcaklarım ağır yardım eder misin?(harun)

Peki tamam.(ben)

Harun servisçiye seslendi. Ve indik. Yürümeye başladık. Ama kırtasiyelerin olduğu yerden uzaklaşıyorduk.

Harun kırtasiyeler geride.(ben)

Biliyorum.(harun)

Nereye gidiyosun o zaman?(ben)

İleride bir yer daha var. Benim hep gittiğim. Oraya gidicem.(harun)

Sustum. İçime bir şüphe doğdu. Nedense ilk kez Harun'a güvenmek istemedim. Ama yapacak bir şeyim yoktu.

Yarım saattir yürümemize rağmen hala bir yere gelmemiştik. Yaklarım kopmuştu yürümekten.

Harun?(ben)

Ne var?(harun)

Hala gelmedik mi?(ben)

Masal, sus.(harun)

Noldu?(ben)

Bişey olduğu yok. Sadece başım ağrıyo. Nasıl bir çene varsa sende artık.(harun)

Olduğum yerde durdum. Az önce Harun bana geveze demişti. Bana bir kez bile alay hariç hakarette bulunmayan Harun, şimdi geveze demişti.

Harun iyi misin?(ben)

Masal sus bak sinirleniyorum.(harun)

Noldu sana ya?(ben)

Ani bir hareketle kolumdan tuttu. Sıktı. Kendine çekti ve

Bana bak sus dedim tamam mı?! Şimdi en ufak ses bile çıkarmadan yürü.(harun)

Dedi. Ardından kolumdan ittirip bıraktı. Yürümeye devam etti.

Gelmiyorum seninle!(ben)

Ne demek gelmiyorum?(harun)

Noldu sana ya? Bugün çok tuhafsın.?(ben)

Masal kaşınma.(harun)

Naparsın gücünü bana karşımı kullanırsın?(ben)

Ani bir hareketle kolumu tuttu. Yakınımızdaki bir evin duvarına ittirdi. Sırtımı çok sert vurmuştum. Beni duvara ittirirken cebinden bir bıçak çıkardı. Kesmeyen kısmını boynuma değdirdi.

Ha...Harun? Sen na...napıyosun? (Ben)

Bana bak Masal. İki yüz gösterdim, sarıldım diye seni kendime yakın gördüğümü sanma tamam mı?! Grupta en nefret ettiğim kişi sensin. Biliyo musun acınacak durumdasın. En yakın arkadaşını Emre kaçırdı. Gruptakiler zaten seni önemsemiyo bile. Eylül onlarda kalmanı bile istemiyo. Ailen zaten nerde belli değil. Arayıp sormuyolar. Aslında sen ölsen daha iyi biliyomusun? Seni önemseyen kimse yok çünkü!(harun)

Bıçağı çekti. Yere oturdum. Ağlamaya başladım. Ciddi olamazdı. Harun, o benim en yakın arkadaşımdı. Şuan bana bakıp kahkaha atıyordu.