Malaya

Susubukan ko

Tagaytay is only two hours away from my apartment kapag hindi matraffic.Dala namin ang sasakyan ni Jenessa yung Ford niya.Hindi ko alam na nung pumunta sila sa apartment ay ready na pala sila.Sarah insists that siya nalang ang mag-iimpake at mamili ng damit kong susuotin.She choose a white short and a halter top na pinatungan ko ng denim na jacket.They already planned it well.Kasi napakaraming pagkain at kung ano-anong inumin sa sasakyan ni Jenessa.

"Lets just enjoy okey guys?Lets go to skyranch!!" Hyper na sabi ni Sarah.

Napangiti nalang kaming tatlo sa kahyperan niya.

"Excited masyado te?parang hindi lang nakapunta sa tagaytay?" Biro ni Vienna.

"For sure magboboy hunting yan.hahahaha"Sabat naman ni Jenessa.

The ride to Tagaytay was fun.Todo kwento si Sarrah naay crush syang bakla pala.Tawang-tawa ako sa kanya kasi broken-hearted din daw siya.Hindi ko lang alam kung simpleng crush lang ba o mas malala pa.

"god!He is so hot.Yung tipong mapapanganga ka sa kakisigan.Tapos when he talked mapapangiwi ka sa sobrang bakla niyang boses"

Kinekwento niya na nakilala niya si John sa The Lounge nung minsang lasing ako at sinusundo niya ako.

The rides at the skyranch were fun.Halos mabingi ako sa kasisigaw ni Vienna nung sinakyan na namin ang Mega Roller Coaster.I felt refreshed.For the first time nakangiti ako ng totoo. I am happy to be with them.
Hindi ko mapigilang maging emotional habang minamasdam namin ang paglubog ng araw galing dito sa tuktuk ng ferris wheel.

"Cass are you okey?"

"Whats wrong Cass?

"Girl may masakit ba sayo?Nahihilo kaba?"

Sabay nilang tanong sakin. Napangiti ako.Maraming nagmamahal sa akin.Hindi ako nag-iisa .Andiyan yung mga kaibigan ko kahit na anong nangyari.

"Girls, relax I am fine.Naiiyak ako kasi masaya ako.Thank you girls for making me feel that I am love. Mahal ko kayo.Narealized ko lang na maybe what Johan and I have back then was true, I believe na totoo yung pagmamahal at pinapakita niya sakin siguro umabot lang talaga sa point na he fell out of love.That may be it was my fault too and I accept it.Masakit, sobrang sakit pero kakayanin ko at kaya ko to." Di ko na mapigilan ang mga luha for the first time I am crying because I am happy, thankful and in pained.

This trip makes me realized that I have to move and learn to appreciate those people who never leave my side.That no matter how great my love for Johan is He will never comeback, that I should start picking every broken pieces of my self para sa mga taong nagmamahal sakin at para sa sarili ko.
Kahit masakit,kahit hindi ko alam kung hanggan kailan ako magiging okey susubukan ko.