Malaya

Unexpected

It's been a week wala pa din si Von.
I have'nt heard anything about him.Hindi niya ako kinontak. Pero bakit niya ako kokontakin? Wala siyang number ko. Pero bakit sila may communication ni Shiena? at ano naman kong may communication sila? Hindi naman ako nililigawan ni Von  were just friends i guess. I should not stress my self about it. Pero naiinis talaga ako.Hindi ako pamalagay.

"Oh, may hinihintay na call?Eh parati kang aligaga sa phone mo girl" Si Viena.

"Tumitingin lang ng oras ang tagal naman kasi nila Jenesa" Unknowingly i am hoping Von would call me.

"Sus, sissy palusot mo,eh may relo kang suot!hehe"

"Oh andito na pala sila, Vie,drop me off first sa condo ha, Im tired" Sabi ko sabay tayo para makaiwas sa kanya.

"Tired?Baka may namimiss?Kaya lonely?" Veina joke.

I admit that I kinda attached to Von kasi nasanay ako na ganun ang routine namin. Kaya siguro ganito yung nafefeel ko. Pag-aalo ko sa sarili ko.

Andito kami ngayon sa mall.
We are having an early dinner kasi may exam sila Vienna and Jenesa bukas .Eh gusto munang magshopping bago mag-aral. Ano ba namang mindset to? Shopping bago mamatay sa kakaaral?

Ako naman sumama kasi tinamad akong magluto.Okay na ito dahil may kasabay na akong magdinner. Nang dahil kay Von ang awkward na talaga pagkumain akong mag-isa ngayon. Iba talaga pag may kasama ka at kausap habang kumakain.

Viena drop me off. It's a long friday night of netflix for me. Before deciding what to watch, naligo muna ako .I just wore my usual sleeping sleeveless lavander silk partner with short shorts.

Just when i about to start my binge watching my doorbell rings

"Si Viena to ba, May nakalimutan kaya?" Dali-dali ko namang binuksan ang pinto at hindi na nag-abalang tingnan ang sarili.

Nabitin naman ang hininga ko sa ere when i saw whose standing outside my door.

He's just wearing a jeans and a black fitted shirt. Ang buhok niyay medyo magulo at ang mata niya ay pagod galing mahabang biyahe.

"Did I wake you up?? Im sorry, nagbabasakali lang akong baka gising kapa" Sabi niya sabay titig sakin pababa hanggang taas. Napanganga siya.

Para akong napaso sa paraan ng pagtitig niya then i realize wala pala akong bra. Hindi kasi ako natutulog na may bra.Im sure bakat na bakat ito manipis pa naman ang suot ko.

"Ahm,Eh No, pasok ka muna" sabi ko sabay talikod at takbo papasok sa kwarto.
Nang lumabas ako printeng nakaupo na siya sa salas ko. My sofa looks like a miniture because of his built. I silently laugh at mt thought.

"Hmm" tikhim ko. Nakasuot na ako ng roba ngayon. Ang lakas na naman ng tibok ng puso ko.

Parang nakahinga sya na maluwag ng makita niya ang suot ko.

"Kararating mo lang?" Umpisa ko sabay upo sa tabi niya.

"Yeah dito na ako dumiritso" He said while intently looking at me.

Hindi ako mapalagay sa mga titig niya.Kaya 

"Ah let me get you a drink" sabay tayo ko sana ng bigla niya akong hinila at napakandong sa kanya.

He embrace me tightly ..

"I miss you. I regret not getting your number before I leave" He murmur while planting a soft kiss in my hair.

My heart race. I feel so safe in his arms
.His touch makes me feel so warm.  Von and I had been spending some time this past few months but we never reach to this point. We never have a closed physical contact not until this moment. I am shock of his sudden action.

"Did you eat well while  im away?" He continued

I just nod as an answer.I really dont know what's happening between us. I dont wanna put a label about our relationship. I know in my self that I am not yet ready. I am afraid to fall and betrayed again. I am so much afraid to trust and give my heart again. Kasi when I am in a relatioship I commit my time,my heart and my soul. Kaya wasak ako sa nangyari samin ni Johan. I gave my all and in return he leave me broken.
But I know also that I am content and happy with what's happening with us. Sa ngayon ito na muna.I wanna take it slow and just wait to where it will lead us.

"Can i have your number before I leave to rest?"