Malaya

One day

Several Weeks has passed simula nung nagstart ang internship namin sa DV Corp.
Si Vienna bukambibig parin si Mathew keso daw hiningi ang number niya kahapon. Si Shienna naman hindi parin ako pinapansin habang si Karl naman pansin ng pansin sakin.Si Von naman ganun parin hindi parin ako comfortable sa presensya niya. Minsan may interaction kami tuwing sabay kaming inuutusan.Nahuhuli ko rin siyang tinititigan ako habang ako tinitaasan nalang siya ng kilay at sinasagot naman niya ng smirk.

Nandito kami ngayon sa school. Wala naman akong gagawin dito niyaya lang nila akong tumambay kasi daw puro nalang ako office at condo.And Vienna has been so annoying since monday. Pano naman kasi inimbitahan kami lahat ni Mathew sa isang gig nila. I didnt know may banda pala siya.

"Please naman,Cass supportahan mo na ako sa lovelife ko,ang pangit naman kung ako lang isa ang pupunta eh"

"Eh isama mo si Jenessa at Sara Vi"

"Sos!Parang temang to,Alam mo namang busy yung dalawang yung sa lovelife nila.Please promise I'll behave"

"Gosh!how can i say no to you.Promise to pick me up later ha,ayokong magdrive and bring your driver I know iinum ka doon" Paalala ko sa kanya.

I am wearing a denim skirt and a crop top and pair it with a sneaker. Si Vienna naman ay nakaboyfriend jeans and crop top.

"Sakto lang dating niyo magsisimula palang" Bati ni Anne sa amin.

We are in a garden style bar basta yung open space na bar na cozy at hindi suffocating. Actually this place is nice.
Umupo na kami sa may round sofa. Nadatnan ko na si Shienna at si Von ay masayang nag-uusap habang si ang kamay naman ni Shienna ang nasa may hita na ni Von habang tumatawa.
I cant believe it. Karl has been asking me question and im just answering it a little while drinking a ladies drink.

"Rest room muna ako guys"paalam ko sa kanila. Bat hindi ko gusto ang paghawak ni Shiena sa hita ni Von.? I just shrug the thought.

When I was on the way to the rest room I saw a very familiar man, kasama niya yung mga barkada niyang lalaki at sina Hazel at Liza. He's with Marie again.

Para akong naestatwa. Hindi ko alam kung tutuloy ba ako sa rest room or babalik nalang sa upuan namin.

Seeing him after 5 months still so painful as if its still happens yesterday.
I cant feel my feet anymore. Para akong napako sa daanan.

"Bat ang tagal mo?Nandiyan na si Mathew sa stage" Masayang sabi ni Vienna.

"Hey are you okay?Bat parang tulala ka?" nag-aalalang tanong niya.

"Vi he's here with Marie" Yun lang ang nasabi ko.

"What? then let's go home" agad-agad na sabi niya sabay kuha sa pouch niya.

"No Im fine,lets finish this and enjoy this one"

"No lets go home. Ako na ang mag-eexplain kag Mathew pag-alis natin"

"Really Vi, I need this. I need to see him with her." Reassuring her that I am fine. I dont want to ruin her night. Ayoko ko ding umalis kasi nasa may bandang exit sila nakaupo tiyak makikita ako. I need to see him with the other girl para may panghahawakan akong rason kung bakit niya ko binitawan.

Si Vienna ay pumunta sa harap upang kunan ng Video si Mathew.Nung una ayaw niya pa kasi ayaw niyang iwan ako. Bat I assure her that i am fine.
Nagsimula ng tumugtog sila Mathew.

Sakto namang ang tinugtog nila ay "Yellow ng Cold Play".

Mapait akong ngumiti habang nag-uunahan ang luha ko.I need to go. Not this song please.This song is so painful for me to remember. This song is full of memories with Johan. Tanggap ko na pero hindi ibig sabihin non na hindi ko na sya mahal, na hindi na masakit. Seeing him happy with the girl is hell for me. I need to go home.Dahan-dahan akong lumabas ng hindi napapansin ng mga kasamahan ko.

I dont know but I manage to go to the parking kahit hindi ko masyadong kita ang daan dahil sa mga luha ko mabuti nalang medyo madilim.

I was stunned when I saw him standing few meters away from. Johan expression is unreadable. I miss him so much.Hindi ko magawang ihakbang ang mga paa .Ayokong umiyak sa harap niya kaso yung mga luha ko ayaw tumigil.Kailangan kong umalis dito.

My heart is full of longing and pain for Johan.Hindi ako makapaniwala na nandito siya sa harapan ko ngayon.He's so near yet I know he's too far for me.

"Let's go. I told you to wait for me at the entrance"

" ah Von "yun lang ang tanging lumabas sa bibig ko.

Hinigit ako ni  Von papasok sa sasakyan niya. And I am thankful to him.

"cry sa labas lang ako"
Tanging sabi ni Von sakin matapos kaming huminto sa may Park.

Dahan-dahan akong lumabas at tinabihan siya.

"Salamat" mahinang sabi ko.

He just nod.

"You dont need to tell me anything"

"I still love him.My heart still beats for him. And its still hurt like it was just happened yesterday." Mapait kong sabi.Nakatuon na ngayon ang attention ni Von. He has this serious look .

"I know" He said in a monotone voice.

"Maybe one day makalimutan ko na rin siya.But not now when its still so fresh for me" I said convincing myself while looking at the stars in the sky.

"Then, I'll wait for that one day" sabi niya sabay punta sa driver's seat.