Hoofdstuk 7

1.2K 38 3
                                    

De jongen van gisteren avond stond hijgend naast het beest. Hij schopte er nog een keer tegen aan om zeker te weten dat het dood was. Het beest was morsdood. Maar wie zou dat niet zijn met een zwaard in zijn hoofd. Hij richten zijn aandacht nu op mij. ‘Ben je gebeten?’ vroeg hij met een opvalled rustig stem. Ik schudden mijn hoofd. ‘Mooi want anders word je net als -‘ zijn stem stookte in zijn keel en zijn ogen vulde zich met tranen. Ik stond op en liep snel op hem af. Huilend viel hij in mijn armen. Ik kende hem niet en hij mij niet maar ik had met hem te doen. Ik liet hem uithuilen en toen hij weer rustig was vroeg ik wat er was gebeurd. ‘Mijn zusje is dood.’ Was het enige wat hij wist uit te brengen. Ik ging met hem tegen een grote boom zitten en liet hem weer uithuilen. ‘Wie is je zusje vroeg ik na een tijdje. ‘Marie mijn lieve Marie. Ze heeft haar vermoord.’ ‘Was ze ook in de arena?’ ja ze zat bij de beroeps. En die heeft haar vermoord.’ Ik dacht aan Minou. ‘Minou?’ vroeg ik. Hij knikte weer. En ze heeft ook die andere vermoord. Ik dacht aan de drie kanonnen van gisteravond. ‘Die meid is gek.’ ‘Kom je uit district 9?’ ‘Ja.’ We werden allebei stil. hij uit verdriet en ik omdat ik alles nog even moest laten doordringen. Ik doorbrak de stilte. ‘Maar hoe weet je dat je zusje dood is? Haar foto hebben we nog niet gezien.’ ‘Ik volgde haar en de rest al vanaf dag 1. Vlak nadat we in het Capitol aan kwamen zei ze dat we ons aan moesten sluiten bij de beroeps. Ik voelde daar helemaal niks voor en zei tegen haar dat dat alleen maar voor problemen zou zorgen. Maar zo koppig als ze wat deed ze het toch en het lukte haar nog ook. Ze trainde samen en hadden de grootste lol. Ik heb haar de avond voor dat we de arena in gingen nog proberen om te praten maar dat liep uit op een flinke ruzie.’ Hij slikte een paar keer om zijn tranen tegen te houden. ‘Ik  heb toen besloten om bij haar in de buurt te blijven en te volgen en haar zo nodig te beschermen. Maar op dag 2 ging het al mis. Het beest dat jou net aanviel viel hun ook aan. Hij sprong uit de bosjes op Minou af maar Marie gooide zich er voor. Ze werd gebeten halverwege haar buik. Juan en Ardon hebben het beest daarna weg weten te jagen. Ik moest me in houden om niet naar Marie toe te rennen. Maar ik zag dat ze meteen weer opstond en met de rest meeging. Het was dus goed afgelopen. Iets te goed misschien. Die zelfde avond nog begon ze zich vreemd te gedragen. Ze riep zomaar dingen tegen het niets en liep steeds heen en weer. En ik deed nog steeds niks en keek toe hoe het steeds slechter ging. Maar als ik naar haar toe was gegaan hadden ze ons misschien wel allebei vermoord. De rest overlegde nog of ze haar zouden vermoorden. Maar Juan vond haar wel een nuttig lokaas als ze weer in de problemen zaten. Ik heb een paar dagen aangezien hoe ze verder trokken. En toen kwam jij. Jij vermoorde Lize en Minou ging achter je aan maar kreeg je niet te pakken. Ze was woedend toen ze terug kwam. Maar de rest besteden er niet veel aandacht aan. Tegen de schemer gingen ze slapen. En ik dus ook. Ik werd wakker van het eerste kanon. Bij het 2e kanon was ik aan de rand van het kamp. Ardon en Juan waren al dood Ik kon nog net zien hoe Minou haar zwaard in Marie stak.’ Die laatste zin was bijna niet te verstaan. Hij barste weer in tranen uit en ik huilde met hem mee. Ik kon het me niet voorstellen, hoe het zou zijn als ik zou zien hoe mijn zusje vermoord werd. Mijn lieve kleine Dian. ‘Ik ben een slechte broer.’ Zei hij tussen zijn tranen door. ‘Ik had haar moeten helpen. Ik was haar broer!’ ik wou zo graag iets zeggen om hem te troosten maar ik wist niet wat. Ik hield hem nog wat steviger vast. Dat deed mijn moeder ook altijd als ik overstuur was. En dat hielp meestal. Bij hem hielp het ook. Heel langzaam werd hij weer rustig en kwam weer tot zich zelf. ‘Hoe heet je eigenlijk?’ vroeg hij ‘Cleo.’ ‘Paco.’ Zei hij en stak zijn hand uit. Ik schudden zijn hand niet, maar gaf hem een knuffel. Hij knuffelde terug en ik werd helemaal warm van binnen. Maar onze knuffel werd ruw verstoord door een kanon.

The 43th Hunger Games (ned)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu