Exo Planet | ChanBaek

⋆ 1 - Exo Planet

"Astronot Byun Baekhyun 'Galactica Z-14' isimli uzay mekiğine bekleniyorsunuz."

Duyduğum anons sesi ile düşüncelerimden uzaklaşıp kendime gelmiştim. Uçuş için fazlasıyla heyecanlıydım bu yüzden içim içime bir türlü sığmıyordu, yerimde de durduğum söylenemezdi. Her şey bir yana başarıp başaramayacağımızı bilmiyordum ve bu yükün oldukça farkındaydım ama bir şekilde, içimdeki sesin de bana mırıldandığı gibi başaracağımıza inanıyordum. En azından buna inanmak istiyordum.

Zamanım kısıtlıydı bu yüzden daha fazla düşünmeden başımın üzerindeki düşünce baloncuklarını elimle dağıtıp kalkış hazırlıkları yapan mekiğe doğru hızlı adımlarla ilerledim.

Galactica Z-14 yeni tasarlanan bir uzay mekiğiydi ve ben bu mekiği test edecek ilk insandım. Tabii yanımda çok sevdiğim arkadaşım, can dostum Taehyung da vardı. İkimiz ilk defa burada tanışmıştık, burada testlere hazırlanmış ve burada birlikte bu mekik için seçilmiştik.

Daha ilk defa test edilecek mekiğe binmek açıkçası aptallıktı, bu yüzden bu fazlaca cesaret isterdi ve ben ikimizde de bolca cesaret olduğuna inanıyordum. Korkmuyorduk, en azından birbirimize hep böyle söylerdik. Belki ikimiz de yalan söylüyorduk ama sonuçta bu işe yarıyordu, birbirimize güven veriyorduk.

Mekiğin girişine geldiğimi fark edince adımlarımı durdurdum ve mekiğin kapısının açılmasını bekledim. Kapı açılır açılmaz ise hemen içeri girdim, yavaş adımlarla derin nefesler alarak kontrol bölümüne ilerlemiştim. Oraya ulaştığımda Taehyung'un benden önce davrandığını ve çoktan yerine kurulmuş olduğunu gördüm.

Adım seslerimi duyan Taehyung hızla başını bana doğru çevirdi. Beni görmesiyle gözleri adeta parlamış ardından da hemen ayaklanarak yanıma ulaşmıştı. Yüzünde her zamanki neşe dolu gülümsemesi yer alırken elini bana doğru uzattı.

Onun gülüşünü ne zaman görsem benim de yüzüm gülerdi, içimdeki gerginlikten kurtulmuş bir şekilde yüzüme yerleştirdiğim gülümsemeyle bana uzatılan eli dostça sıktım. Birbirimizi selamladıktan sonra ikimiz de kendi koltuklarımıza geçtik.

"Dostum şimdi biz cidden gidiyoruz ha?" ben koltuğuma otururken söylemişti, sesinden hem heyecanı hem de korkuyu hissedebiliyordum. Koltuğuma oturmuş üzerimde hissettiğim bakışların sahibine kafamı çevirmiştim.

"Evet Taehyung, cidden gidiyoruz." sesim onun aksine neşeli çıkmıştı, korkularımız bir yana hayalimizdi bu bizim be! Biz bu durumda sevinmeliydik, gülümsemeliydik.

"Buna hâlâ inanamıyorum." mırıldandıktan sonra önüne dönen Taehyung'u izledim. Biraz olsun üstündeki korkuyu atabilmiş gibiydi, bu durum az da olsa içimi rahatlatmıştı. Ona bakıp gülümsedim ve ben de önüme döndüm. Sonunda yıldızlarla dolu o kopkoyu denize dalabilecektim ve bunun hayali bile içimi kıpır kıpır ediyordu.

Bu aslında nereden baktığınıza bağlı olarak biraz da korkutucuydu, her ne kadar görsel şölen yaşayacak olsak bile bilinmezliğe gidecektik. Bunlar bir yana hepsinden de korkutucu olan bir şey vardı ve bu da ilk kez test edilecek bir mekikte olmamızdı. Ölebilirdik, kaybolabilirdik, havalanamadan yere çakılabilirdik. Pek çok olasılık vardı önümüzde ve belki de bu son dakikalarımızdı, bunun bilinciyle tekrardan Taehyung'a döndüm.

"Eğer olurda bunu başaramazsak, yine de böyle bir şeye cesaret ettiğimiz için kendimizle gurur duyalım olur mu?" Taehyung düşünce dolu bakışlarını tekrardan bana çevirmişti, sözümün üstüne birkaç saniye sessiz kaldı ardından kendine güveni artmış bir şekilde koltukta doğruldu.

"Hayır sevgili dostum, bunu başaracağız. Birlikte başaracağız ve insanlık için vazifemizi yerine getirmiş olacağız." sözlerini bitirdikten sonra önüne dönüp derin bir nefes aldı, sanırım cesur olmak için oldukça uğraşıyordu ve bu beni mutlu etmişti.