The Girl with the Saddest Smile

Chapter Fourteen: The Third and Final Sign

Chapter 14: The Third and Final Sign

August 8, 2006

Jovan

I groaned in frustration nang mamali na naman ang ginugupit kong star. Itinapon ko yun sa sahig dahil sa inis. Geez! I didn't sign up for this useless peace of whatever this is!

"Dude walang kasalanan ang mga star. Wag mo silang saktan." Natatawang sabi ni Kei pero sinamaan ko lang sya ng tingin.

"Bakit ba kasi kailangan mag volunteer ng section natin para maging assistan sa play." Reklamo ko.

Hindi naman iyon pinansin ni Kei at natatatawang nagpatuloy lamang sa pagugupit. Hinabaan ko na lamang ang pasensya ko at sinimulang mag gupit ulit.

Napatingin ako sa gawi ng mga nag re-rehearsal sa stage and caught sight of the girl na kanina ko pa hinahanap. Seryoso syang nagbabasa ng script at kung minsan ay tumitingala na para bang sinasaulo ang binabasa nya.

Kasali sya sa mga magiging actress ng play. Although hindi siya ang main character but still she holds one of the most important characters.

Her face glows again, parang hindi man lang sya nagkaroon ng sakit nung mga nakaraang linggo. Bumalik na ulit sa normal ang lahat, and it turns na isa lang pala yung normal na lagnat. Nabinat lang sya dahil nagpumilit na pumasok kahit di pa tuluyang magaling.

Nang maramdaman nyang tinitingnan ko sya ay lumingon sya sakin at kumaway. Naglakad sya papunta sa direktor nila and then sa isang iglap ay nasa harapan ko na sya at nakangiti sakin. At pag ngumingiti sya ng ganyan tyak may binabalak na naman sya na hindi ko magugustuhan.

"Kung may binabalak ka na namang bagay na hindi ko magugustuhan please pass muna ako." Walang gana kong sabi.

"What? I was just about to invite to a birthday party tonight. May mali ba dun?" Nakapout nyang sabi.

"At kaninong birthday naman yan." May paghihinala kong sabi.

Pag sya talaga ang nagsasalita ay hindi ko magawang magtiwala agad. Kung ano-anong kabaliwan lang naman kasi ang pumapasok sa isip nya.

"A friend of mine." She said shrugging.

I let out a sigh.

"As long as I don't have to wear a batman suit."

"No you won't. You'll be wearing a tuxedo."

***

Iginala ko ang tingin sa mga litrato sa sala habang hinihintay na lumabas ng kanyang kwarto si Save. Kadalasan sa mga litrato doon ay kuha nilang dalawa ng mama nya. The photo started from when she was a month old up to now. Natawa pa nga ako nang makita ko roon ang litrato naming dalawa nung nag-punta kami ng sanctuary.

I remembered she was so persistent that time na magpapicture kaming dalawa. Meron din syang litrato na kasama ang dalawang babae which I supposed is her friends. Mga six or seven years old siguro sya sa litrato and the three of them are making funny faces.

Pero sa lahat ng litrato doon, isa lang ang hindi ko makita. She doesn't have a picture with her dad.

"This is my timeline."

Lumingon ako sa nagsalita. Nakalabas na pala sya ng kanyang kwarto. She looks like a very cute lady in her peach colored dress that flows down the floor. Mas tumangkad sya ng konte dahil sa suot nyang heel sa ilalim ng dress nya but still maliit pa din sya kumpara sakin. Kaunti lang din ang make-up sa kanyang mukha which suits her. Maganda naman talaga kasi sya kahit walang make-up kaya hindi na nya kailangang gawing coloring book ang muka nya.