Umut Sandalı

şair esra

Esra - Boşver teyzecim annem merak eder ben şimdi gideyim daha sonra inşallah
Teyze - Merak ettim ettimelindeki ne senin
Esra - ha şey bir ara yazmıştım hangi ara getirdim bilmiyorum
Teyze - çok dalgındın farkında olmaman normal banada okur musun.
Esra - elbette

     Bazen durduk yere aklıma geliyorsun, yüreğim yanıyor; durduk yere sanki seninle olacakmış gibi yeniden hayaller kuruyorum, içim acıyor. Geceleri senin fotoğrafına bakıyorum yatmadan önce, sabah uyandığımda ilk sen geliyorsun aklıma. Nasıl zoruma gidiyor biliyormusun, mutluluk avuçlarımın içindeyken, şimdi bu kadar acı çekmem. Seninle beraberken durdurmak istediğim o zaman, yokluğunda geçmek bilmiyor. Bir şeyi ne kadar çok istersen iste, bazen yine de olmayacağını; benden ayrıldığın gün anladım ben. Bir kişi ne kadar çok isterse istesin, diğeri istemeyince oldurulamayacağını, beni sevmediğin gün anladım. Ne çok sevmiştim ben seni, ne çok istemiştim, bir bilsen. "Seni seviyorum" derken yüreğimden geçenleri bir bilseydin, bir farketseydin içtenliğimi, belki o zaman inanırdın bana. Dünyaları istesen önüne sererdim, hayallerimi istesen düşünmeden vazgeçerdim, biriktirdiğim mutlulukları bile sana verirdim, tek bir gülüşün için. Ama şimdi bu beş para etmez dünyada ne hayallerim kaldı ne de mutluluğum, hepsini sen çaldın. Üstelik bir kere bile gülmedin bana. Çok zoruma gidiyor be böyle yaşamak, seni en çok ben sevmişken, böyle mutsuz, böyle sevgisiz, böyle sensiz yaşamak çok zoruma gidiyor.

Teyze - ooo çok güzelmiş tıpkı bir şair gibi kendi hayatından esinlenerekmi yazdın
Esra - yok yani sayır ama değil şaşırdım bir daha ki sefere anlatırım