Help Me |Niall Horan| au.

Chapter 31

Chapter 31

Ik lig samen met Niall, languit op bed. Ik lig met mijn hoofd in zijn schoot en hij is al de hele tijd met mijn haar bezig, wat aan de ene kant heel leuk is, maar aan de andere kant ook weer storend. Maar aangezien hij het zo te zien geweldig vindt, laat ik hem maar gewoon doen.

"Wat doe je?" Vraag ik aan hem en kijk hem aan. Hij haalt zijn schouders op en kijkt een beetje raar naar mijn haren, dan gezicht, en dan weer naar mijn haren.

"Ik ben er net achtergekomen dat een kapper worden niet in mijn toekomst voorkomt' zegt hij serieus, op een zielige toon, waardoor ik begin te lachen, echt hard lachen.

'Ik wou dat ik mijn haar nu ook kon zien, en er een compliment op zou kunnen geven, maar ik betwijfel of dat wel gaat.' Hij slaat zijn armen over elkaar, en kijkt mi zoals altijd weer boos aan. Ik grinnik en trek hem naar mij toe, waarna ik een kus op zijn kaak druk en naar hem glimlach.

'Ik maak maar een grapje. Je hebt mijn haar zeker en vast geweldig mooi gemaakt' glimlach ik, terwijl ik weer beter ga liggen.

'Ik wist wel dat je een grapje aan het maken was' antwoord hij, met een kleine en speelse grijns op zijn gezicht. Ik grinnik en sluit kort mijn ogen, als hij mijn haren weer uit de knoop haalt en er met zijn handen door begint te kammen.

'Ik wil ook zo lang haar als jou.' Ik trek een wenkbrauw op en kijk Niall met een raar gezicht aan. 'Meen je die?' Hij knikt doodserieus, terwijl hij verder blijft kammen door mijn haar.

Ik zie mij Niall echt niet rondlopen met even lang haar als mij, dat is gewoon verschrikkelijk om aan te zien, dat al zeker. Maar je kan ook nooit iets normaals verwachten van Niall, hij is gewoon een hele rare gast. Een hele rare.

'Ik denk niet dat dat jou mooi zou staan' zeg ik lachend tegen hem, waardoor hij zijn schouders op haalt en begint te grijnzen. 'Jouw haar staat toch ook niet mooi bij jou' zegt hij speels, en steekt zijn tong uit, wat heb een zachte mep bezorgt.

'Auw!' Ik grinnik om hem en steek mijn tong uit. Hij ook weer met zijn droge reacties.

**

Ik loop rustig door de gangen, op zoek naar een teken van Demi of Zayn. Ik ben in Demi haar kamer geweest, maar daar was zij niet en ik weet ook niet waar Zayn nu is. Misschien heeft hij ook zo veel besprekingen net zoals Niall.

En nu ik er zo over na denk; Niall heeft echt best wel vaak besprekingen naar mijn zin. Toch bijna sowieso om de twee a drie weken heeft hij een bespreking, en wat ga je eigenlijk ook maar bespreken hier? Je kan hier niet zo veel bespreken eigenlijk. Alleen maar misschien de problemen van de mensen hier, and thats it. Niet meer dan dat.

'Demi?' roep ik stilletjes, in bijna elke gang waar ik ben. Hopelijk vind ik haar snel, want ik wil dit allemaal echt wel weten. Wat er aan de hand is, en waarom het zo ver is gekomen, en of dat alles nu wel weer goed is, want ik maak mij echt zorgen om haar. Heel erg veel zelfs.

Demi is echt sterk, maar toch heb ik schrik. Stel dat ze weer breekt net zoals bij mij in mijn kamer? Dat zou echt afschuweljik zijn. En vooral omdat zij zo lang sterk is geweest.

'Demi?' Roep ik weer, en wacht een tijdje in stilte. Als ik weer geen antwoord heb, loop ik zuchtend verder. Waar kan zij nu zitten? Niet in de kantine, dat is al sowieso niks voor haar. Ook niet in de tuin, want daar ben ik daarnet al geweest en daar was ook geen spoor van haar te bekennen.

Zuchtend loop ik nu door gewoon heel het gebouw, en ik heb volgens mij nog maar de helft gedaan. Het is hier echt gigantisch, en het is ook heel erg moeilijk om de juiste weg te blijven volgen.

Soms is het een gewone rechte gang, maar meestal heeft het nog vier a vijf andere gangen, die weer naar een andere gang gaan, en dat maakt het ook heel erg moeilijk om alles bij te houden.

Rustig loop ik naar de lobby toe, en plant mezelf daar op een zetel neer. Terwijl ik rond kijk, voor een teken van Demi, kijk ik gelijkertijd ook naar de televisie die aan staat om de gasten te "entertainen".

Wie wilt er nu geentertaind worden in een gevangenis? Exactly, nobody. Tenzij je echt  ziek bent in je hoofd, maar dan ga je eerder naar Santa Maria, oftewel het gekkenhuis. 

Mijn moeder zei altijd, dat als ze heel haar leven aan mij, mijn vader en Austin vast zat, ze waarschijnlijk in Santa Maria zou eindigen, wat eigenlijk best wel grappig was.

Vroeger dacht ik wel dat ze het echt meende, maar het blijkt gewoon dat ze serieus een grap aan het maken was, of zo iets in die richting.

Mijn moeder is nog ingewikkelder dan de meest ingewikkeldste mens op aarde. Terwijl mijn moeder aan de andere kant een open boek is voor mij.

Ik zucht diep en kreun gefrustreerd. Waar is Demi als ik haar nodig heb? Ik maak mij echt zorgen om haar nu, omdat ze nog niks heeft laten weten. Normaal ben ik van alles op de hoogte van haar. Of ik het nu wil weten of niet, ze verteld het altijd en nu heeft ze nog niks verteld.

Zo lang alles maar goed is tussen Zayn en haar is alles goed eigenlijk, maar dat betwijfel ik gewoon heel erg hard. Ze zou het dan echt al lang verteld hebben aan mij, en nu ik er zo over na denk, maak ik mij er nog meer zorgen om dan dat ik al deed. Life is hard.

Ik sta weer recht en loop weer naar de tuin to. Snel begin ik hen weer verder te zoeken in de tuin, en hier zijn ze ook niet. God mag weten waar die twee nu zijn. Als ik hen niet ga vinden binnen een half uur ga ik echt flippen, en dan ga ik gewoon naar de bewaking van het gebouw toe om te vragen of ze Demi en of Zayn hebben gezien.

Gelukkig kennen hun iedereen hier, dus moet ik ze niet helemaal beschrijven nog ook, dat zou pas een echte hel zijn. Ik herinner mij niet meer wat Demi aan had, en Zayn heb ik echt al dagen niet meer gezien, dus laat staan zijn kleren; Ik weet niet eens of dat hij zijn stoppels heeft afgescheerd of dat ze er nog steeds staan.

-----

A/N: Thank you! Ik had gewoon 100+ stemmen op de vorige hoofdstuk! Dat betekent echt heel erg veel voor mij!

Jullie zijn echt geweldig!

En zouden jullie fall ook willen lezen? Hij staat tussen mijn creaties :)

BELANGRIJK: Het kan zijn dat ik de komende paar weken heel erg traag ga updaten, of dat ik gewoon om de 2 weken pas ga kunnen updaten. Don't blame me, but blame my school!