Ik loop weer zuchtend uit de douche en kijk naar mijn pols. Meteen ontstaat er een glimlach op mijn gezicht. De vlinder is helemaal weg, en er is dus geen een spoor meer over van hem.
Ik haal weer opgelucht adem en pak nieuwe kleren. Ik heb Niall gisteren al een soort van vergeven. Ik praat weer normaal tegen hem, maar het is nog niet helemaal het oude.
'Hayls?' Ik draai mij om en glimlach even naar Chantal. 'Austin mist je' zegt ze. 'Ja, ik kom wel laat mij even mezelf klaar maken, want ik ben pas uit bad.' Ze grinnikt even en verdwijnt weer uit mijn kamer.
Ik kleed mij snel om in een oversized shirt, met er een legging onder en daar onder witte All stars. Snel droog ik mijn haren en maak er een losse knot in, waarna ik mijn mouwen helemaal naar onder trek en ga dan rustig naar de Chantal.
Onderweg kom ik Niall tegen, die zo te zien mij aan het zoeken was, want meteen versnelt hij zijn passen als hij mij ziet.
'Hayley, om het helemaal goed te maken tussen ons, gaan wij twee ergens eten en daarna gaan we paardrijden op die hele grote paarden.' Meteen glimlach ik en omhels hem heel snel. 'Dat is super lief.' Hij grinnikt even en wilt nog een kus op mijn wang drukken, maar ik ben al snel weer vertrokken en steek ik nog mijn tong naar hem uit.
Ik klop aan bij Chantal haar kamer en stap naar binnen. Even draait ze zich naar mij om, maar al snel weer naar haar laptop. Ik rol lachend met mijn ogen en plof langs haar neer.
Sinds gisteren ben ik weer happy maar nog niet helemaal. Iedereen heeft het wel gemerkt, want opeens is iedereen ook weer helemaal positiief bij mij. Natuurlijk heb ik er ook geen problemen mee.
'Hoi, broertje.' Ik steek grijnzend mijn tong naar hem uit en zie hem mij even dodelijk aankijken omdat Chantal er bij is. Vroeger vond hij het niet leuk en zo te zien nu nog steeds niet. En daarom deed ik het dus elke keer weer als Chantal er bij was. Gewoon puur om hem te plagen.
'Wanneer kom je terug?' Vraagt hij pruilend. Ik bijt op mijn lip en kijk even naar mijn handen. Met die probleem van vorige week, is het in plaats van een maandje, twee maanden geworden. In het begin vond ik het heel erg erg, omdat ik dan steeds bij Niall moest blijven, maar nu het weer een beetje beter is tussen ons vind ik het zo erg eigenlijk helemaal niet meer.
'Uh, binnen twee maanden' zeg ik dan bijna onhoorbaar. Hij fronst meteen zijn wenkbrauw en kijkt even naar Chantal die haar schouders op haalt. 'Uh, ja. Er is een incident gebeurd waardoor ik langer moet blijven. Maar het is niks waar je je zorgen om moet maken.'
Ik zie hem mij ongeloofwaardig aankijken en even na denken. Gelukkig vraagt hij niet verder. 'Weetje, we zijn van plan je misschien een keertje te komen bezoeken.' De kleine glimlach die ik had, verdwijnt meteen. 'Wie bedoel je met we?' Ik bijt op mijn lip en kijk hem afwachtend aan.
'Mama, papa en ik' zegt hij. Ik bijt op mijn lip. 'Je wilt niet dat we komen?' Vraagt hij dan. Ik schud mijn hoofd en kijk even weg van hem, maar al snel weer naar hem.
'Jij mag gerust vaak naar hier komen, maar ik wil hun niet zien. Ik wil hun niet onder ogen komen' zeg ik. Hij zucht even en knikt dan. 'Dan kom ik wel alleen' zegt hij met een glimlach. Ik glimlach meteen weer en geef hem een luchtkusje.
'Ik mis je.' Ik grinnik en lik over mijn lippen, waarna ik even naar chantal kijk, die er gekwetst uitziet. 'Ik mis jou ook' zegt hij meteen weer, waardoor Chantal meteen een glimlach op haar gezicht krijgt.
'Wanneer ga je komen?' Vraag ik glimlachend. 'Volgende week misschien. We, ik bedoel, ik zal wel zien wanneer ik kan.' Ik knik even en sta dan weer recht. 'Ik ga naar de kamer van de leiders, want Niall is daar ook.' Ik zie Austin mij fronsend aankijken. 'Is het weer goed tussen jullie?' Ik knik en zwaai, waarna ik Chantal haar kamer uitloop en naar de kamer van de leiders op zoek ga.
Ik klop voor de zekerheid, zodat, als ik binnenstorm ik ze er voorbereid op zijn.
De vorige keer waren ze erachter gekomen dat Niall en ik heel veel weg hadden genomen. Vraag me niet hoe ze daar achter zijn gekomen, want dat is voor mij ook nog een raadsel. Ik bedoel, er hangen hier geen camera's, we waren helemaal alleen. Hoe kan het dan nog dat ze dat allemaal weten?
Ik loop naar binnen en glimlach even naar Niall. Rustig loop ik naar hem toe, en plof op de bureaustoel langs hem neer. Het is hier echt eng eigenlijk.
Alleen maar witte muren, een hele, hele grote tafel, met héél veel bureaustoellen. Het is hier eigenlijk een soort van vergader zaal van een bedrijf. Maar hier verblijven ze gewoon de helft van de dag, om al de kasten leeg te eten en dan naar hun patiënten te gaan om te kijken of ze iets doen dat ze niet mogen.
Ik zou echt denken dat het hier een gekkenhuis is, als ik niet beter wist. En dat komt niet door de patiënten maar door de leiders zelf.
'Waar denk je aan?' Ik schrik op uit mijn gedachten en draai mij om naar Niall. 'Gewoon, dat het hier een gekkenhuis is.' Hij knikt even grinnikend en houdt zijn zak met chips naar mij. Ik neem er een handjevol uit en eet rustig, terwijl ik naar tv kijk.
'Austin komt een keertje op bezoek', glimlach ik na een tijdje, waarna ik mij naar Niall omdraai. 'Echt? Ik wil hem wel graag in het echt zien.' Ik grinnik en pak nog een handjevol chips.
'Je gaat hem echt geweldig vinden, want er bestaat gewoon geen beter broertje dan Austin... En zeg nu niet dat jij dé beste broer bent, omdat je een oudere broer hebt.'
---
Belangrijk: MIJN MESAGE BOARD IS ECHT LEEG, WAARDOOR IK MIJ ECHT SLECHT VOEL EN GEEN ZIN MEER HEB OM VERDER TE SCHRIJVEN *HintHint*
En, ik was mezelf gewoon mentaal aan het slaan. Ik stond eergisteren nog #1 bij fanfictie en nu #146 *veegt haar tranen weg*
JE LEEST
Help Me |Niall Horan| au.
Fanfiction[DIT IS HEEL SLECHT GESCHREVEN DUS LEES DIT NIET] Hayley (18) is een meisje met heel veel problemen, echt heel veel. Ze werd mishandeld door haar vriendjes en word verkracht door haar bloedeigen oom. Na een tijdje kon ze het niet meer aan en was ze...
