Elindeki telefonu masaya bıraktı. Kalbi yerinden çıkacak gibiydi ve bacakları titriyordu. Tam beş yıl olmuştu; evet tam beş yıl... Ne bir ses ne bir seda... Şimdi ise bir mesaj atıyordu. "Seni görmek istiyorum, bunu yapmamam gerekiyor biliyorum, lütfen seni görmeme izin ver,"
Yapmaması gerekiyordu, çünkü evliydi. Bir zamanlar hayatını yoluna adadığı, şimdi ise beş dakika da olsa görmek istediği kadın da evliydi.
Sildi mesajı. Telefonu koydu tekrar masanın üstüne.
"Hayatım rengin solmuş senin, bir şeye canın mı sıkıldı? "
"Hayır, iyiyim,"
İyi değilim ben,
Gittin gideli benden,
İyi de olamayacağım,
Çünkü artık yarımım.
Sayfalar dolusu kızarım sana
Satırlar boyunca severim seni
Aynı şiir dökülür dudaklarımdan
Sarar gecenin hüznü yalnız bedenimi...
Ahh. Bir görebilsem seni,
Sonrası ister ölüm olsun, ister doğum...
Ve rüyalarımı terk etme
Sonrası ister zulüm olsun, ister düğün...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DÜŞ KIRIĞI
PoesiaNe kadar kanar yüreğin? Ne kadar uzakta düşlerin? Ne kadar yalnız gecelerin?
