FLOWER BOYS HOST CLUB 6: TANNER. My Gorgeous Ogre

CHAPTER THREE

Sa kabila ng paghangang nakikita niya sa loob ng bahay na iyon ay hindi pa rin mapigilan ni Anniza ang kabahan, puzzle pa rin sa kanya kung sino ang pasyente niya, she was curious at the same time nervous. Sino bang hindi kakabahan kung malalaman mong walang tumatagal sa bahay na iyon, nakita at narinig pa nga niya ang mga hinaing ng mga nurses na nagback out kaya hindi niya mapigilang isipin kung tatagal rin ba siya dito? Ano kayang klaseng tao ito? He's an ogre, iyon ang pagkakaalam niyang description ng pasyente niya base na rin sa mga nurses na nagback out. Ganon ba kasama ang ugali niya para ihalintulad sa isang halimaw?

Nagkibit balikat siyang nagpatuloy hanggang sa marating niya ang dulo ng hallway. Carrying Tanner's breakfast tray, she moved resolutely forward, taking deep breaths, building confidence. She entered the man's room.

Saglit siyang natigilan, the room was dim, with the curtains pulled across the four wide windows. A man slumped in the bed while handling a music box.

Ang kadiliman ng buong silid ang magpapatunay kung gaano kamiserable ang kalagayan ng pasyente niya at kung anong sakit nito ay malalaman din niya.

Saglit na narinig niya ang malamyos na tunog ng music box nang biglang mawala iyon.

"You can take that tray back where it came from, hindi ako nagugutom." A deep voice, vibrating offs the beige walls, hindi niya alam kung bakit may kakaibang hatid sa kanyang damdamin ang malagong tinig nito, lalaking lalaki kasi iyon sa pandinig niya. "And I told you I don't want you here? Hindi kita kailangan dito, bumalik ka na kung saan ka napulot ni manang." Malamig na sabi nito, now I get it! Nakakatakot ang kasungitan nito.. pero hindi naman siya natinag.

Naglakad siya palapit dito, bilang eksperyensadong nurse ay madalas siyang makaengkwentro ng mga ganong pag uugali ng pasyente kaya sanay na siyang masinghalan. Ipinatong niya ang tray sa bedside table at naglakad patungo sa bintana, napakadilim ng silid nito at kailangan nito ng kaunting liwanag, hinawi niya ang mga kurtina upang magkaroon ng kaunting liwanag sa silid nito.

"What are you doing? Close that damn curtain!" he commanded in angry tone, "Have I told you to get out in my room?"

Pinigil niya ang sarili, hindi pa oras para magsalita.

He's my patient and I'm his nurse at hindi rin ako ang tipo ng babae na madaling sumuko. Hindi mo ako matatakot sa pagsinghal mo.

Sumulyap siya dito ng makita niyang lumiwanag ang silid nito, But then on, she was stunned and horrified when she finally saw her patient, the man was too familiar at hindi siya maaaring magkamali!

Natitiyak niyang ito ang lalaking kasama ni Steph noon.

"It's him!" her mind said. Bahagya mang may nabago sa hitsura nito ay hindi pa rin nababawasan ang kagandahang lalaki nito, She looked at the man following the movement of her eyes, a mass of light brown hair kept falling into his right eye, though he'd obviously insisted on shaving himself; normally a fastidious person, he'd missed several places, the man was still handsome. Though he'd lost weight, making him look all of his thirty years, his masculine beauty was still dominant and devastating.

And one thing she'd noticed about his handsome face was his beautiful eyes. It could melt her in an instant kung tititig lamang iyon sa kanya. Napadako ang tingin niya sa mapupulang labi nito, hindi niya alam kung bakit namula ang pisngi niya ng maalala ang gabing hinalikan niya ito. Darn! Heto na naman ako, stop fantasizing that man Anniza!

Isang buwan na ang nakakalipas simula nang una at huli niyang makita ito at ano kaya ang ibig sabihin ng muli nilang pagkikita?

"Bingi ka ba? sabi ko iwanan mo ako ditong mag isa." naagaw ang atensyon niya sa sinabi nito, nagtaka siya.