Baby Don't Cry (ongoing)

Chapter 5: Saving the immature one (Part 1)

ROSS' POV

Bakit ganon, kahit anong ipakita kong kabutihan sa babaeng yon parang wala lang sa kaniya. I just want her to safe, pero kung ayaw niya e, diwag. Hindi ko siya pipilitin. She's immature. Naiinis talaga ako sa kaniya eh. 

"Damn!" I hammered my fist on my table para mawala ang inis ko kahit katiting. Nasa office ako ngayon para mag-work. Pero parang hindi ko kayang magtrabaho, siya ang nasa isip ko. But I swear, pag may nangyare sa kaniya bahala talaga siya. 

Biglang nawala lahat ng iniisip ko ng biglang may kumatok then pumasok ang secretary ni Daddy wearing a very short skirt na kapag umupo kitang kita na ang kaniyang underwear. Di dapat siya dito nag-trabaho. Dapat sa isang bar eh, mga suot talagang gustong mabastos. 

"Sir, want some coffee or massage?" tanong ng secretary ni Daddy, si miss Cadeny. She smiled sexily pero wala ako mood para makipaglaro ngayon sa kaniya. Babae talaga, malalande. I looked away and turned my eyes to my table. 

"No thanks. And please don't ever step inside my office again" I said with authority. Dati gusto ko siyang nakikita here in my office pero simula ng dumating yung asungot na babaeng yon sa apartment ko para bang nagbago ako. Ganito ba ang epekto ng immature na kasama sa bahay? Buti nalang talaga hindi kami naging mag-asawa. Baka mamatay ako ng maaga eh. 

"Pardon me sir... Pwede po bang paki-ulit?" hindi ba siya nakakaintinde? Hays, I hate repeating what I've already said. It makes me f***king angry. 

I gazed at her with my eyes so narrow.

"I said, don't ever step again inside my office again" I repeated. Her face changed into something horrible. Masama ba yung sinabe ko? I think its right and not a mistake. She stepped back still looking at me, tapos tinalikuran na ako at dumiretso sa may pinto.

"Oh, wait.. There's more..." humarap siya sakin with her eyes filled with tears. Hindi siya nakakaawa I swear. Mas nagmuka lang siyang aso na nagmamakaawa para sa pagmamahal. What a pity!

"Wag ka na din magsusuot ng ganiyang skirt. Hindi yan bagay sa opisina at mas lalong hindi tataas ang sweldo mo diyan. Pero kung dun ka sa bar pupunta, sigurado ikaw ang pinakamahal na babayaran doon.." I laughed. Her face burned up with anger. Tapos hindi na niya nakuha pang magsalita, she stormed out quickly. 

Sana naman nagtanda na yung babaeng yon. Hays, napa-rude ko na sa lahat, naalala ko tuloy yung kabastusang ginawa ko kahapon sa kausap ni Lance. Hindi na ako nakapag-isip ng oras na yon, bigla ko nalang siyang hinigit. Pakiramdam ko naiinis ako sa lalaking yon, oo na gwapo yung lalake pero mas lamang naman ako ng 1000 na paligo ano. 

Pero seriously, nainis talaga ako ng makita ko siyang nasa labas nakikipag-usap sa kung sino sino nalang. Dapat hindi ko nga nararamdaman yun eh, pero anong magagawa ko eh sa naramdaman ko paren e. Nagsisisi nga ako sa mga sinabi ko sa kaniya kahapon, nasaktan ko ang feelings  niya and nagsisisi ako sa ginawa ko sa totoo lang. 

Galit kaya siya sakin?

"Tinanong mo pa, syempre matapos mo siyang sabihan ng malande sa tingin mo ba Ross matutuwa siya sayo? Eh alam mo naman na ayaw ng mga babaeng masasabihan sila ng malande kahit pa-totoo.. Ikaw talaga".

"Ay nako author, bakit ka ba bigla bigla nasingit diyan ha!!! Pero ano ba sa tingin mo ang pwede kong magawa para sa kaniya. Para di na siya magalit sakin?".

"Hoy, wag ako tanungin mo... It's your fault not mine... Gawan mo ng paraan yan mag-isa mo.. Bye! Exit na ako! :)".

Hays... Nakakainis naman 'tong author na ito, sasali sali sa aking drama tapos di naman pala ako tutulungan. What a cute author right? Hays... Napasapo ako sa aking noo.

"What will make her happy? What things??? I need a very good answer right now!!!" napatungo ako sa table ko. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko. Thinking is the craziest thing ever. Bakit ba kasi na-imbento pa yang peace offering na yan. 

"Alam mo Mr. Ford... Kung galit siya sayo, bigyan mo ng flowers..." napaangat ako ng tingin. Pumasok na pala ang aking bestfriend na si Clarence, bakit hindi ko narinig ang pagbukas ng pinto? Multo na ba siya? 

"Anong flowers... Ano bang alam mo sa babae" sabi ko. Eh para nga yang walang girlfriend ever eh. N.G.S.B.(no girlfriend since birth) Kaya anong alam niya sa mga babae.

"Marami...  Hindi mo naitatanong ma-chicks na ako... Hahaha. Anyway... Hindi ko akalain na ang isang katulad mong playboy magkakaganito sa isang babae. Akalain mo yon.. She can make you crazy!  Sino yan ha?" he teased.

"Damn... I don't need you kung ganiyan lang din sasabihin mo. Umalis ka na nga!" binato ko siya ng pencil holder pero nakailag siya agad. Tapos tumawa ng malakas.

"Pare, simple lang yang problem mo... Ang mabuti pa, buy her chocolates or flowers, pero kung kuripot ka buy her siomai nalang or siopao... pero kung ako tatanungin mas effective ang simple sorry then hug... Naka-tyansing kana nakamura kapa..." napatingin ulit ako sakaniya. What a good idea. Makauwi na nga ngayon. Mag-si-six na ng gabi eh. 

"Thanks bessy... Uwi na ako.. Pakisabi nalang kay Daddy may emergency ako.. Ge!" tumayo ako at dire-diretsong lumabas ng office leaving my bestfriend there. 

Because nasa 2nd floor ako ng building, sumakay ako ng elevator papunta sa ground floor. After maybe just a seconds nasa groundfloor na ako. Dumaan na ako sa back door para mabilis akong makarating sa parking area. Tapos hinanap ko yung car ko then sumakay na ako at umalis na sa lugar na iyon.

"God... please sana pag-nagsorry ako matanggap niya agad..." I whispered into the air. Hmm.. Suddenly napadaan ako sa isang maliit na shop ng flowers. Nakakita ako ng roses and tulips and many more. Huminto ako sandali sa tabi ng flower shop na iyon pero hindi na ako bumaba. 

"Miss, magkano yung roses?" tanong ko sa tindera.

"800 isang bouquet ng roses pero depende po sa color... Minsan po kasi mahirap maghanap ng kulay na iyon ng rosas gaya nalang ng blue..." hay wala akong oras para makipagkwentuha. I need to go home right now.

"Fine, give the bouquet of red roses... Eto 2000 pesos keep the change!" sabi ko. She immediately handed me the roses and she got the 2000 pesos. Pinaharurot ko na ang kotse ko para makarating agad sa apartment. 

Nung makarating na ako sa apartment at naipark ko na ang kotse ko, tumakbo ako sa building kung saan naandoon ang aking apartment. Nasa third-floor iyon kaya nag-elevator na ako. 

"Sana magustuhan 'to ni Lance.." I smiled while holding the bouquet. 

Nasa-third floor na ako, I hurriedly went to my apartment. But when I opened the door, walang Lance na naka-upo sa couch habang nakatulala sa t.v. Ah, baka nasa kwarto natutulog na.. So I went to the room but still no face of Lance. Nasaan na kaya ang babaeng yon... H-hindi kaya? Lumabas siya at napahamak siya? 

"Tsk... Humandan sakin ang gagalaw kay Lance kung saka- sakaling may gagalaw don..." nilapag ko yung bouquet sa couch at nagmadaling tumakbo palabas ng apartment. Nakakita ako ng mga tambay na bakla doon sa may hagdan ng second floor. 

"Excuse me.. Nakita nyo ba yung babaeng nakatira sa apartment ko?" matagal ko na silang kapitbahay dito kaya I think nakita nila kasi tambay din sila lagi dito eh. 

"Oh yung babaeng kausap kahapon nung bagong tenant dyan?" they asked. 

"Yes... Nakita nyo ba siya?'' hay nako.

"Oo, kasama niya ulit yon. Pumasok sila dun sa pinakadulong apartment... Bakit?'' tanong nung bakla. Wala akong oras makipag-chismisan, baka kung ano nang nangyare kay Lance eh. 

to.be.continued....