LANCE'S POV
"Meriel ikaw lang mag-isa dito?" tanong ko. Medyo nakakaramdam ako ng kaba dahil sa kung ano anong ginagawa niya sa may kusina. Kanina pa siya doon at parang may kung ano sa isip ko na nagsasabing umalis na ako sa apartment niya.
"Oo, walang makakagulo satin dito.." he replied. I heart beats so fast in a way na para bang kinakabahan ako sa mangyayare. Ano bang ibigsabihin niya sa mga salitang binitawan niya. Oh my goodness.
"Ah, hehe.. Si-sige I need to go.. Baka nakauwi na si Ross eh" I said while standing up. Dahan dahan akong tumayo at pumunta sa pintuan. Pero nung bubuksan ko na yung pinto ayaw bumukas. Parang nakalock mula sa kung saan. Ano ba yan.
"You can't runaway darling... Just chill..." habang nagsasalita siya unti unti rin siyang lumalapit. Hinubad niya ang suot niyang t-shirt. God! May balak pa ata ang hinayupak na ito... Napasandal ako sa pinto. My breath got quicker and quicker.
"Come with me... At my bed" he whispered in my ear na para bang nangaakit. He touched the tip of his lips on my shoulder. Tinulak ko siya at sinampal.
"Bastos ka ah... Palabasin mo nga ako dito..." I shouted at him sa pinaka mataas na pitch ng aking boses. I tried to look brave in his front kahit parang any-minute tutumba na ako dito sa sobrang kaba. He laughed at me habang hawak niya ang kaniyang pisngi na nasampal ko.
"Alam ko naman gusto mo din... Wag ka na mahiya.." he suddenly gripped my arms. Sapilitan niya akong hinigit papunta sa black velvet na sofa niya. Dinaganan niya ako para hindi ako makagalaw. I tried to fight but I can't. Mas lalo siyang nagpapabigat.
"Bitawan mo ako! Ano ba!" I yelled. Gusto ko siyang itulak pero hindi ko magawa. Gusto kong sumigaw pero ang tanong may makakarinig ba? Tama si Ross, sana nakinig ako sa kaniya. Sana nag-stay nalang ako sa bahay.
Hinawakan niya ang magkabilang wrist ko and he pinned it on the either side of my head. His lips crashed on my neck and I swear I want to kill him. I tried to kick him hardly on his crotch but I was too weak to fight. Nanghihina ang mga tuhod ko.
"Please... Let me go!" I cried out pero tila bingi na siya. I don't know what to do! Ross tulungan mo ako! Ross.. Bigla niyang sinira ang suot kong t-shirt at he started unbottoning my shorts. God! Help me! Please... I struggled at his grips. Ano ba naman 'tong nangyayare sakin. My eyes started to water, as in grabe hindi ko na kaya. Wala na talagang makakatulog sakin!!!
*tunog ng nasirang pinto*
Napalingon ako ng marinig ang malakas na tunog mula sa pinto. Si Ross! He hurriedly went to our spot and hinila niya sa buhok si Meriel. Hinagis niya ito sa sahig at pinag-susuntok sa muka. Nabasag ang ilong nito at halos mabasag na dun ang mga cheek bones ni Meriel. Hindi tinigilan ni Ross si Meriel hanggang hindi na ito makabangon. Puro dugo, puro dugo ang mga nakikita ko sa muka ni Meriel, sa sahig nagkalat ang kaniyang mga ngipin.
"Ross! Tama na!" sabi ko. Baka mapatay na niya si Meriel and I don't want that to happen. Pero hindi ako pinakinggan ni Ross, tuloy tuloy lang siya sa ginagawa niya. He never listen as if he wanted to kill Meriel. Lumapit ako kay Ross at niyakap siya.
"Its enough Ross... Baka makapatay ka na!" I whimpered. I want him to stop what he was doing, I don't want him to kill someone, ayokong madungisan ang mga kamay niya dahil lang sakin.
Bigla siyang tumigil sa pag-bugbog kay Meriel at hinubad niya ang suot niyang black leather jacket at inilagay yun sa expose part of my body, dahil nga sinira nung hayop na lalaking yon ang damit ko. Then, bigla niya akong binuhat, so I rested my head on his chest. Salamat Ross, salamat talaga.
Natakot talaga ako kanina, muntik na akong ma-rape dahil sa kasutilan ko. Hindi ko kasi pinakinggan si Ross kaya eto ang nangyare sakin. Buti nalang dumating si Ross para i-save ako. Pero mas natakot ako sa ginawa ni Ross, parang hindi siya yung lalaking laging nang-aasar sakin. Nakakatakot siya.
Hindi ko namalayan naka-pasok na pala kami ni Ross sa loob ng apartment, pina-upo niya ako sa couch. Kahit hindi niya sabihin alam ko galit siya, hindi niya ako pinapansin. Hindi niya ako kinakausap. This is all my fault.
"Ano... Siguro naman makikinig ka na..." he said pero hindi siya tumutingin sakin. Nakatayo lang siya sa harap ng wall at parang nagtitimpi lang siya ng kaniyang galit.
"You know what? Ito ang kauna-unahang pagkakataon na nag-ligtas ako ng babae. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na halos maka-patay ako dahil sa isang babae. And I hate it!" sinuntok niya yung wall and I heard the sounds of broken bones.
"Ginugulo mo ang buhay ko! Pinag-alala mo ako! Nung wala ka naman wala akong pakealam kahit kanino. Pero nung dumating ka, nagbago na lahat! Sana hindi nalang kita nakita! Sana hindi nalang kita tinulungan...!!! Umuwi ka na nga! Umuwi ka na!" sinuntok niya ang nakabitin na picture frame ng isang bulaklak. Nagdugo iyon pero parang hindi siya nasaktan.
"Lumayas ka na dito!" he bellowed. No I don't want to go home. I don't want to leave him, ngayon pa ba, nagsisimula na akong mahulog sa kaniya. Ngayon pa ba? Lumapit ako sa kaniya at niyakap siya mula sa likod.
"I'm so sorry! I'm so sorry!" I cried. Hinigpitan ko pa yung yakap ko sa kaniya, I don't want to let him go right now, I want to comfort him. I want to hold him tight.
"I'm really sorry... It wont happen again... Promise! Bast ayokong umuwi, ayokong iwan ka... I don't want to go home... Please... I'm so sorry!" I pleaded while my eyes filled with tears. Tinanggal niya ang mga braso ko na nakapulupot sa kaniya and he shifted para harapin ako. He encircled his arms around me.
"Lagi mo nalang akong pinag-aalala..." he whispered while soothing my back. Akala ko magagalit na talaga siya sakin but I'm wrong. Akala ko ipagtatabuyan na niya ako pero hindi pala. Akala ko sasabihan na naman niya ako masasamang salita but I'm so wrong.
"Natakot ka ba?" he asked.
"Sobra... Thank you for saving me..." I replied. I felt his lips on my hair. He kissed it lightly. That's so sweet. Akala ko isa siyang rude and ignorant. Pero hindi pala, may tinatago din pala siyang kabutihan. I'm started to like him...
to.be.continued...
BINABASA MO ANG
Baby Don't Cry (ongoing)
RomansaWARNING: this is not suitable for young readers. Dahil ang ibang chapters nito ay naglalaman ng pang-matatandang scenes. So bawal po ang bata. Pero pwede po kung open minded kau. ty! Ang pag-ibig ay binubuo ng isang babae, isang lalaki, isang mang-a...
